KARANLIK SEVDA (FİNAL)

45. BÖLÜM

Merhabaa benn geldimm.
Öncelikle canlarım annemin kolu alçıya alındı ve ev işleri bana kaldı. Üstüne derslerde birikince bölümü geç atmak zorunda kaldım.
Başlamadan önce oy verir misiniz 😘

Kalbimin durduğunu düşündüğüm günün üstünden bir hafta geçmişti.

Cevabım tabiki evet olmuştu!!

Heyecanla evet dedikten sonra yüzüğü parmağıma takmış ve alnımdan öpmüştü.
Sonra da eve gelmiştik.

Bakışlarımı parmağımdaki yüzükten çektim. Bugün isteğim üzerine Barlas gelip beni annemden isteyecekti.

Nasıl istersem öyle olacağını söylemişti. Sanırım içimde kalmasını istemiyordu.

Şimdi ise arabadaydım. Annemin yanına gidiyordum. Barlas da akşam oraya gelecekti.

Telefonuma gelen bildirim sesiyle çantamdan çıkardım. Nazlıdandı mesaj.

Nazlı: Hilall vardın mı eve?

Bu gece için çok heyecanlıydı. Erkenden annemin yanına gidip yardım etmişti canım arkadaşım. Hakkını ödeyemezdim.

'Vardım sayılır az kaldı. Annem evde değil mi?' yazıp gönderdim.

'Birkaç eksik varmış onları almak için çıktı.'

Birkaç dakika sonra araba evimin önünde durdu.

"Teşekkür ederim." dedim korumaya.
"Rica ederim yenge." çantamı ve poşetleri de alıp arabadan indim. Dolaptaki beğendiğim birkaç elbiseyi getirmiştim. Nazlı ile seçecektik.

Zili çalar çalmaz açıldı.
"Kapının önünde mi bekliyordun kızım?" dedim şaşkınlıkla Nazlı'ya.

"Öyle de denebilir, gel hadi." dedi sabırsızca. İçeri girince elimdeki poşetleri hemen aldı.

"Hadi bir an önce dene."

Gözlerimi büyüterek baktım.
"Nazlı dur iki dakika azıcık. Hem sen yorulmadın mı otur bir dinlen."

Gözlerini devirerek yanıma oturdu.
"Hakan nasıl?" dedim.

Ben size Hakan'ın durumunu söylemedim değil mi? Ah salak kafam heyecandan ve hazırlıklardan unuttum.

Hastanede yattığı ikinci gün uyanmış ve baya ilerleme kaydetmişti. Başta destekle yürüyordu, son birkaç gündür de destek almadan yürüyebiliyor.

Barlas isteme işini söylediğinde bize ayak bağı olmak istemediğini bu nedenle gelmeyeceğini söyledi.

Tabi Barlas buna müsade eder mi?
Birkaç küçük (!) tehditle halletmişti.

Nazlı'nın sesiyle geri ona odaklandım.

"İyi o da, sabah Neriman sultanın yanına gelmeden ona uğradım. Daha iyiydi. Destek almadan yürüyebiliyor. Enişte onu evden alıp öyle gelecekmiş buraya."

Kafamı sallayarak onayladım. Kolumdan tutup kaldırdı.

"Kalk kız dene şu elbiseleri."
"Önce bir seçseydik hepsini denemeseydim."
"Sus." dedi parmağını kaldırarak.

Poşetleri elime tutuşturdu.
"Olmaz öyle. Seçmemiz için üstünde gitmemiz lazım."

Odaya girerken söyleniyordum.
"Off Nazlı keşke buraya gelmeden önce evde seçseydim."

***

Bu denediğim kaçıncı elbiseydi bilmiyorum ama artık bıkmıştım. Daha akşam olmadan yorulmuştum ya.