Home of Hopes (Caledonia Series #1)

Chapter 39

Chapter 39

Accuse

"Okay, the meeting adjourned," I announced and they began to walk away.

I smiled sweetly when they just greeted me with so much respect and saw Mommy and Daddy looking at me.

"Good job anak. I hope it will continue. Have a nice day and we need to go," Daddy said and they just leave me with this man alone.

Ngumiti naman ako sa kanya at mabilis na kinuha ang mga report papers ko. Siya ay mabilis namang umalalay sa akin para buhatin sana ang mga gamit ko pero agad akong umilag nang nag plaplano na siya roon. Ngumiti lang ako at mabilis na nilampasan siya.

Binuksan ko ang pintuan at bumungad sa akin ang ibang empleyado. Halos bati lahat ng nattangap ko. Magaan naman ang ngiti ko sa kanila hanggang sa pinindot ko na ang eleveator. Siksikan man ay pumasok na ako ng bumukas na ito. Tiningnan ko naman ang lalaking ayaw yatang maghiwalay kami.

"Need help? I can help you, Miss Calla. Just call my name," his voice filled my ears.

Umiling ako at yumuko. Nahihiya at naririnig kami.

"You're good at that, Miss Calla. Pretending that you can even if it's not. Just stop pretending," he whispered.

Sa gano'n ay umilag ako at baka ano pang sabihin sa amin at ayaw ko naman na masira ang reputasyon ko sa mga tao. Lalo na't alam nila ang buhay ko sa abroad. Kahit man sanay na sila sa presenya ko ay alam ko naman na may iilan na chismosa at ayaw ko na maabot 'yan sa media.

Tumunog ang elavator sa tamang palapag. Hindi ko na siya pinansin pero sa isang iglap ay nawala lahat ng aking mga hawak. Napahinto ako at mabilis na tiningnan ang nasa harapan ko. Napa irap nalang ako nang makita kong hawak niya na ang mga gamit ko. Umiling nlang ako at sinenyasan siyang umuna na. Yumuko ako habanag pinagmamasdan ko sa replekyson nang salamin ng opisna ko ang kabuua ko. I'm wearing a white sleeveless ribbed turtleneck halter midi dress pairing with my cute little sandals.

Tumingin ako sa loob at namataan ko ang maingat niyang paglagay ng gamit ko roon. Pumasok ako na hindi na pinansin si Linda.

"All well, Calla," he proudly said.

Nagkibit-balikat ako at nagtungo sa aking lamesa. Tiningnan ko siya nang pansin kong hindi niya maalis ang mata sa akin.

"Need something, Mister Cortes?" pormal kong tanong sa kanya.

Tiningnan niya naman ako na tila nababaguhan siya sa akin pero yumuko na ako at ngumiti nalang habang pinag-aarange ko ang mga papers sa harapan ko. Tumkhim siya upang maagaw ang atensyon ko. Mabilis naman akong lumipat ang mata ko roon.

"I should go. Babalik ako rito, okay?"

Tumango lang ako at umalis na nga siya nang tuluyan. Nakahinga naman ako ng malawak nang maramdaman ko ang kabog ng puso ko.

Ayaw ko siyang kausapin hanggang maari. Ayaw ko ng ipagsiksikan ang sarili ko sa kanya. I should know my boundaries.

I smiled when I continue working again.

"Masaya ka na?"

Natigilan ako roon at mabilis namang pinalipat ang aking mga mata sa pintuan. Kunot-noo naman akong bumaling sa kanya habang naka-ekis na ang kanyang mga braso at papalapit na sa akin.

Mabilis siyang pinigilan ni Linda ngunit kumawala siya.

"It's okay, Linda. I call you if it's necessary," I assured her.