*****Wendy
Asıllar olarak bir kaç aile koluna ayrıldık.
Bizim ailemiz en güçlü olmasa da yine de oldukça güçlü bir aile. Varislerse aileyi temsil edeceğinden çok önemli.
Ama yine de ben doğduğumda beklenenden çok daha güçsüz olarak doğmuşum.
Güç herşey ve ailedeki herkes bunu farkında.
Yine de geleneklere göre ailenin varisi ben başkasına devredene kadar benim.
Kız kardeşim doğduktan sonra ise bu oldu.
O çok daha güçlüydü ve dövüşlerde daha iyiydi. Aramızda sadece iki yıl olduğundan ailem varislik unvanını ona vermek istedi.
Ama ben reddettim. Daha küçüktüm ama yine de reddettim. Ben bile durumunun farkındaydım ve de bu rolün öneminin.
Sonunda diğer Asıllara göre çok daha güçsüz olduğum söylendi ve en son kız kardeşim ve annem beni dışarıda rastgele bir boyutta bıraktı.
Eğitim dense de...
Ve şimdi başka bir planım var.
Açıkçası onun yüzünden az kalsın ölüyordum ama yine de birlikte geçirdiğimiz kısa sürede... Nedenini bilmediğim bir şekilde onun yanında kendimi daha iyi hissediyorum.
Onu kurtarmak için bir şeyler deneyebilirim.
Eğer ateş klanına savaş açılmasını sağlarsam...
Aileden bu yüzden ayrıldım.
Açıkçası dövüş konusunda mükemmel değilim ve bir iki numaram var ama yine de benden iyi yeni büyü formülleri yazabilen yoktur.
Bunu saklamak istediğimden değil daha çok diğerleri dikkat etmediğinden bilmiyorlardı. Şimdi de ben söylemiyorum.
Aileden bu yüzden ayrıldım. Gelecekte aşıkların başına ulaşmak için bu yeteneği kullanacak ve muhtemelen ünlenecek hatta bayağı kazanacağım.
Onların yararlanmasını istemedim.
Genelde bizim gibi ailelerde olanlar çok da garip değil ama yine de insan dayanamıyor.
Geri dönüp yalvarmaları bile hoşuma gidecektir.
-Kısaca plan böyle ne dersin?
-Fena değil. A...ama sen formül?
Büyü formülü kullandığın güçlerin analizi gibi. Onları nasıl kullanacağını inceleyerek sana en iyi saldırı ve benzer şeyleri söylüyorum. Bu oldukça saygı duyulan ve zor bir iş.
-Sen sadece bana güven.
Gülümsedim ama o yüzünü buruşturdu.
-Henüz ölmek istemiyorum...
-Haa o zaman çeneni kapat!
*****
Bayağı bir zaman geçti açıkçası ne kadar olduğunu bilmesem de...
Artık eskisi kadar acıtmıyor gibi... Belki de fazla çabuk alıştım.
Ama her gün sabahtan akşama kadar kolunu kesip yapıştırıra alışırsın değil mi?
Bunu uzun bur süreye yayın bir de.
Ve bu sabahasa mutlu haberler geldi.
-Yeni odan hazır!
Benim ellerimi, ayaklarımı ve gözlerimi bağladılar.
Bir çuvala koyduktan sonra sırtlanıp götürüldüm.
Ne aciz ama....
-Bayan! Uzun zamandır beklediğin yer nasıl buldun!?
Bir değişik sandalye ve aletler vardı.
-Boşu boşuna masraf yaptın sence ben pes eder miyim?
-Görüceğiz. Senin için acının tanımını tekrar yapacağım. Ve her şey olurken yalvararak bana çalışacaksın.
Sandalyeye bağlandım.
-Bu gün çok fazla seçenek var! Neyden başlamak istersin?
-Şurada duran harika! Tam kafanı boynundan ayırmalık!
-Haa eğer geri döndürebilseydim yapardım.
Elbet birgün.
Tekrar düşlerimi sıktım bekledim.
Eğer yeterince sabredersem alışacağım. Bu nedenle o zamana kadar gururumla duracağım.
-Gönder gelsin!
________
Yazar:Villainesssss
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Boyutlar Arası
FantasiBildiğimiz dünya yıkılalı çok oldu. Dünyanın her tarafında bilinmeyen geçitler açıldı ve dünya bilinmeyen canavarlarla kuşatıldı. İnsanlar çok kısa sürede adapte olsa da bir çoğu öldü ve hala güçsüzler. Bir grup arkadaş yeni ev arayışında geçitlerde...
