War Of Races - Jeon Jungkook

12. Bölüm

Seokjin'imden sonra şimdi de Hoseok'um gidiyor askere:(

Sabahtandır moralim bozuk, ne hissetmem gerektiğini bilmiyorum yine. Bu sürecin çabuk geçmesini umuyorum sadece. Umarım onun için de güzel geçer bu süreç, hiçbir zorluk yaşamaz.

Her zaman burada olup onu, onları desteklemeye devam edeceğim. Her zaman seveceğim hepsini.

Bölüm geç geldiği için üzgünüm, umarım beğenirsiniz.

İyi okumalar~

...

"Daha iyi misin?"

Gözlerimi izlediğim ateşten çekip yanıma oturan Jungkook'a çevirdim. Ağaçlık bir alanda kamp kurmuştuk. Bu çevre düzlüktü ve mağara yoktu. Hava karardığı için mecburen açık bir alanda durmak zorunda kalmıştık.

Başımı hafifçe iki yana sallamla derin bir nefes aldı. "Rüyanı mı düşünüyorsun hâlâ?"

"Aklımdan çıkmıyor ki... gerçek mi değil mi onu bile bilmiyorum ama aklımdan çıkmıyor."

Sağ yanağımdan süzülen bir damla yaşı burnumu çekip elimin tersiyle sildim.

"Babam gelmiş beni görmüş ama ben hatırlamıyorum. Çok saçma."

"Belki de biri unutmanı sağlamıştır." demesiyle başımı ona çevirdim.

"Yani düşününce baban bir insan ve seni görmesi yasak belki. Gizli bir şekilde görmeye geldiyse ve bunu biri öğrendiyse sana büyü yaptırmış olabilir."

Büyükannem.

Bana bu kötülüğü yapacak başka biri yoktu hayatımda. Bu ihtimal nasıl daha önce aklıma gelmemişti ki?

"Büyükannem yaptı." dedim alayla gülerek. "Annemi benden aldığı yetmiyormuş gibi babamla olan tek ânımı da çaldı benden."

"Anneni senden aldı mı? Nasıl yani?"

Kaşlarını çatıp merakla bana baktığında "Ben annemden ayrı büyüdüm." dedim.

Gözleri anlamdıramadığım bir duygula gözlerime baktığında devam ettim.

"Büyükannem onun babamla olan ilişkisini öğrendiğinde annemi zindana attırmış. Annem o zaman bana hamileymiş ama kimseye söylememiş bunu. Sekiz ay sonra beni doğurduğunda haberleri olmuş büyükannemlerin. Ben biraz büyüyene kadar benimle kalmış annem ama sonra yeniden zindana dönmüş. Ben onu sadece ayda bir kere görebiliyordum Jungkook."

Gözlerimden yaşlar süzüldüğünde onları hemen sildim ve derin bir nefes aldım.

"Kaçtığım gün... annemin yanına gitmiştim ama muhafızlar beni almadılar içeri. Büyükannem öyle istemiş. Artık senede bir görebilirmişim onu." dedim alayla.

"Bende dayanamadım artık. Hem beni orada tutan bir şey de kalmamıştı bu yüzden saraydan kaçtım. Babamı bulmak için. Onu bulup annemi kurtarmak için geri döneceğim."

"Umarım babanı bulursun." demesiyle tebessüm ettim.

"Umarım."