ကုန်စုံဆိုင်နဲ့အတူ ရှေးခေတ်သို့ကူးပြောင်းခြင်း(MMtran)

Chapter -5-[အတင်းပြောတဲ့ရွာသားတွေ]

~အတင်းအဖျင်း ပြောတဲ့ရွာသားများ~

လုလင်းက ချောကလက်နို့ကို စုပ်သောက်နေရင်းနဲ့ ဒီနေရာမှာ အသက်ရှင်နေထိုင်ဖို့ ဘာတွေလုပ်သင့်ကြောင်း စဉ်းစားနေချိန်တွင် ရုတ်တရပ် ခုတင်အောက်မှ ဆူညံသံတချို့ ထွက်လာသည် ။

ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်ပြီး ခုတင်အောက်ကို ငုံ့ကြည်လိုက်ရာ ကုတင်အောက်မှာ ငါးနှစ်အရွယ် ကောင်လေးတစ်ယောက် ဝပ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရပြီး ထိုကောင်လေးရဲ့မျက်ဝန်းတွေက သူ့လက်ထဲက ချောကလက်နို့ဆီမှ မခွာပေ။

လုလင်းက ချန်းရှောင်မီကို သူ့ကုန်စုံဆိုင်နဲ့ ပတ်သတ်ပြီး ဖွင့်ပြောသင့်လား ဆိုတဲ့အကြောင်းကို စဉ်းစားနေတာဖြစ်ပြီး အခုတော့ ပျက်စီးသွားရပြီ။

သူ ဂရုတစိုက် စဉ်းစားပြီးနောက် စိတ်တည်ငြိမ်သွားသည် ။

ချန်းရှောင်မီရဲ့အိမ်က အိမ်နီးနားချင်းမရှိဘဲ အလွန်အစွန်အဖျား ကျသည့် နေရာတွင်ဖြစ်တာကြောင့် ဒီကောင်လေးက ချန်းရှောင်မီရဲ့ ညီအငယ်ဆုံး ချန်းရှောင်မိုင် ဖြစ်ရမည် ။

လုလင်း မူလပိုင်ရှင်၏မှတ်ညာဏ်ထဲမှာ ‌ရှာကြည့်လိုက်တော့ ချန်းရှောင်မိုင်က လမစေ့ဘဲ မွေးသော ကလေးဖြစ်ပြီး မွေးကတည်းက ချူချာကာ ချည့်နဲ့သည် ။ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်နှစ်က အပြင်းအထန်ဖျားခဲ့ပြီး အချိန်မှီ မကုသနိုင်ခဲ့တာကြောင့် ကောင်လေးက အနည်းငယ်သီးသန့်ဆန်နေသည်။

" ဒါကိုကြိုက်လား ။ "

နို့ချောကလက်ဘူး ကို ညွှန်ပြပြီး ချန်းရှောင်မိုင်ကို မေးလိုက်သည် ။

ချန်းရှောင်မိုင်က ခဏလောက်တွန့်ဆုတ်ပြီးနောက် လုလင်းလက်ထဲက ဘူးကို ဆွဲယူလိုက်သည်။ တစ်ငုံစာလောက် စုပ်သောက်ပြီး အရသာရှိနေတာကြောင့် သဘောကျသွားသည် ။

ဒီလိုခေတ်အခါမှာတော့ သကြားက အလွန်တန်ဖိုးကြီးသည် ။ သကြားလုံး အပိုင်းအစလေးတစ်ခုတောင် နှစ်ပဲနိ တန်သည်ပင် ။ ချမ်းသာကြွယ်ဝသည့် သူများသာလျှင် သရေစာ အဖြစ် သကြားအတွက် အကုန်အကျခံနိုင်သည်။

ချန်းရှောင်မိုင်၏တုံ့ပြန်မှုက လုလင်းရဲ့ ငယ်ရွယ်တုန်းက နေ့တစ်နေ့အကြောင်းကို ပြန်စဉ်းစားမိစေသည်။ သူကြိုက်တဲ့ သရေစာမုန့်ကို ရတာကြောင့် လက်တွေကို ဝှေ့ယမ်းပြီး ပျော်ရွှင်စွာ ခုန်ပေါက်ခဲ့‌တဲ့ နေ့ပင် ။ ဒါပေမယ့် သူအသက်ကြီးလာတာနဲ့အမျှ ထိုမုန့်တွေအတွက်နဲ့ အရမ်းကာရော မပျော်ရွှင်တော့ပေ။