ကုန်စုံဆိုင်နဲ့အတူ ရှေးခေတ်သို့ကူးပြောင်းခြင်း(MMtran)

chapter -33-[လမ်းဘေးဈေးသည်လေး ရှောင်ခိုင်နဲ့ရှောင်မိုင်]

~လမ်းဘေးဈေးသည်လေး ရှောင်ခိုင်နဲ့ရှောင်မိုင်~

လုလင်းနဲ့ ချန်းညီအစ်ကိုတွေက ဆိုင်ခန်းကောင်းကောင်းကို အစောဆုံးရယူလိုက်နိုင်သည် ။

ပျံကျဈေးသည်တွေက ဆိုင်ခန်းအတွက်‌ ငွေပေးချေဖို့လိုအပ်ပေမယ့် ဆောင်းရာသီပွဲတော်မှာတော့ ခြွင်းချက်ပင် ။

" ပထမဆုံးလာတဲ့သူက ပထမဆုံးရရှိမယ် ။ "

လုလင်းနဲ့ ချန်းညီအစ်ကိုတွေက ဆိုင်ခန်းကို စတင်ပြင်ဆင်တဲ့အချိန်၌ လမ်းထဲသို့အခြားဈေးသည်တွေတစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် ရောက်ရှိလာကြသည် ။ သူတို့တွေက မီးအိမ်ရောင်းတဲ့သူ၊ သရေစာရောင်းတဲ့သူ ၊ မီးဖိုချောင်သုံးပစ္စည်းရောင်းတဲ့သူ ၊ အထည်တွေရောင်းတဲ့သူ စသဖြင့် လိုချင်တာအားလုံးရနိုင်သည် ။

လုလင်း လက်အိတ်ကိုအမျိုးအစားသုံးခုခွဲလိုက်သည် ။ ဘယ်ဘက်ကို ဆင့်သုံးရာ ၊ ညာဘက်ကို ဆင့်ငါးရာ ၊ အလယ်ကို ငွေနှစ်ပြားဟူ၍ပင် ။

" ဘာ! ငွေ‌နှစ်ပြားဟုတ်လား ။ "

ချန်းရှောင်ခိုင် အလွန်အံ့အားသင့်စွာမေးလိုက်သည် ။

လုလင်းခေါင်းညိတ်ပြလိုက်တာကြောင့် ချန်းရှောင်ခိုင်ရဲ့ မျက်ဝန်းအစုံက ပြူးကျယ်သွားကာ -

" ‌ငွေနှစ်ပြားက ကန်စွန်းဥ ကီလိုငါးရာတောင်ဝယ်နိုင်တယ်လေ ။ ဆင့်သုံးရာကတောင်အတော် ဈေးကြီးနေ‌ပြီထင်‌နေတာကို ငွေနှစ်ပြားတဲ့လား ။ "

"ဒါက မြေခွေးသားရေနဲ့လုပ်ထားတာလေ ။ ဒါဘယ်လောက်တောင် ရှားပါးလည်း မင်းသိလား ။ "

လုလင်းက စိတ်ရှည်လက်ရှည်ရှင်းပြလိုက်သည် ။

မြေခွေးသားရေက မြို့ပေါ်ရှိအရေးပါအရာရောက်သူများနဲ့ နံမည်ကြီးအရာရှိကြီးများကြားတွင် ခေတ်စားသည် ။ မြေခွေးက ချန်းရှောင်မီထောင်ထားသော ထောင်ချောက်ထဲ၌ အထိအခိုက်များသွားကာ သားရေကအခြေအနေသိပ်မ‌ကောင်းတော့ခြင်းက စိတ်မကောင်းစရာပင် ။ ထို့ကြောင့်လုလင်းက အဖွားရှန်အား လက်အိတ်ချုပ်ရန်အပ်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည် ။

" ခိုင် ၊ မိုင်.... မင်းတို့ကလေးတွေကို ဝယ်သူတွေကိုဆွဲဆောင်ဖို့အတွက် အားကိုးလိုက်မယ်နော် ။ ငါတို့ လက်အိတ်တွေရောင်းကြစို့ ။ မင်းတို့အလုပ်ကောင်းကောင်းလုပ်မယ်ဆိုရင် ငါမင်းတို့ကို ပျားရည်ကိတ်မုန့် ဝယ်ကျွေးမယ် ။ "