ကုန်စုံဆိုင်နဲ့အတူ ရှေးခေတ်သို့ကူးပြောင်းခြင်း(MMtran)

chapter -25-[မြင်းတစ်ကောင်ဝယ်ယူခြင်း]

~မြင်းတစ်ကောင်ဝယ်ယူခြင်း~

ချန်းရှောင်မီ၏အိမ်တွင် ...

" အစ်ကိုကြီး ခြင်းတောင်းကို ဘာလို့သယ်ထားတာလဲ ၊ မြို့ပေါ်ထပ်သွားမှာမို့လို့လား ။ "

ချန်းရှောင်ခိုင်အမေးကို ချန်းရှောင်မီခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည် ။

ချန်းရှောင်ခိုင် သေချာကြည့်နေသည် ။ ချန်းရှောင်မီ မြို့ပေါ်သွားထားတာ လွန်ခဲ့တဲ့ ရက်နှစ်ဆယ်ကျော်ကပင်ဖြစ်ကြောင်း မှတ်မိသေးသည် ။ ပြီးတော့ အမဲလိုက်တာမျိုးလည်း မတွေ့မိဘဲ သူအမဲလိုက်လို့ရတဲ့ သားကောင်တချို့ကို ဘယ်လိုချက်ပြုတ်ရမလဲဆိုတာ လုလင်းနဲ့ ဆွေးနွေးတတ်သည်။ 

ထိုအရာက ချန်းရှောင်ခိုင်ရဲ့ မျက်လုံးထဲမှာ အလွန်ဆန်းသစ်နေသည် ။ အကိုကြီးက ဘယ်လိုအခြေအနေမဆို အမြဲစနစ်တကျ စီစဉ်ထားတတ်သူဖြစ်သည် ။ လုလင်းအနားမှာ စကားပိုပြောလာတဲ့ ချန်းရှောင်မီရဲ့ ပုံစံကိုမြင်ရခြင်းက သူ့အားပိုမိုအံ့ဩစေသည် ။ သူတို့က အသားကို ဘယ်လိုချက်ရမလဲဆိုတာ အကြာကြီးဆွေးနွေးကြကာ ရယ်မောကြသည် ။

ချန်းရှောင်ခိုင်က ချန်းရှောင်မိုင်ကိုလည်း သတိထားမိသည် ။ လုလင်းရဲ့ ‌ပြီးပြည့်စုံတဲ့ချက်ပြုတ်မှုနဲ့ အကောင်းဆုံးဂရုစိုက်မှုတွေကြောင့် ချန်းရှောင်ခိုင်ကာ အရပ်ရှည်လာကာ ကျန်းမာရေးကောင်းလာသည်။ ချန်းရှောင်ခိုင်က သူတို့ထင်းသွားကောက်တဲ့အချိန်မှာတွေ့လိုက်ရတဲ့ချန်းရှောင်မိုင်ရဲ့ပုံစံကြောင့် အရမ်းကျေနပ်အားရမိနေသည်။ မိုင်က သူတို့အစ်ကိုကြီး စွဲစွဲမြဲမြဲကိုင်တတ်တဲ့ ပုဆိန်ငယ်ကို ပိုင်နိုင်စွာ ကိုင်နိုင်ခဲ့သည် ။

ချန်းရှောင်မီနဲ့လုလင်းက တောင်ပေါ်ကို နှင်းတွေမဖုံးအုပ်သွားခင် အရက်ကိုတစ်သုတ်ထက်ပိုကာာ ရောင်းချထားဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြသည်။ 

အရည်အသွေးမြင့်မားတဲ့ အရက်ကိုဝယ်ခဲ့တဲ့ စားသောက်ဆိုင်ပိုင်ရှင်က ဆယ်အိုးကို ငွေရှစ်ပြားဖြင့် အရင်အတိုင်းတူညီတဲ့ဈေးပေးကာ ပိုပြီးဝယ်ချင်နေခဲ့သည် ။ အရက်တစ်အိုးက ဝက်ဝံတစ်ကောင်နဲ့ ညီမျှတဲ့အကြောင်း ချန်းရှောင်မီ သတိထားမိလိုက်တဲ့အခါ သက်ပြင်းရှိုက်လိုက်မိသည်။