Τα χρονικά της Γαία

16. Οι αρχαίες θρησκείες.

Το πεδίο της μάχης ήταν ένα μέρος όπου το αίμα ήταν η μόνη θέα που έβλεπε κανείς. Σάρκες ξεσκίζονταν όλη τη μέρα, άψυχα κορμιά έπεφταν στο έδαφος και κραυγές πόνου και οδύνης αντηχούσαν μαζί με τον μεταλλικό ήχο των σπαθιών.

Στρατιώτες της Ροζάρια και της Αζαλέντα έχαναν τη ζωή τους σε έναν συνεχή πόλεμο νεύρων. Οι μεν μάχονταν για την τιμή και οι δεν για την αμαρτία. Σχεδόν ντρεπόμουν που ήμουν από την πλευρά των αναίσχυντων που είχαν άδικο και προσπαθούσαν να βρουν δίκιο από εκεί που δεν υπήρχε.

Όμως δεν μπορούσα να αφήσω την πατρίδα μου να υποδουλωθεί για τα λάθη ανόητων ηγεμόνων.

Στο πλευρό μου μαχόταν η λατρεμένη μου σύζυγος. Μια πολεμίστρια πιο ισχυρή και πιο θαρραλέα από εκατό άντρες. Εισερχόταν στο πεδίο της μάχης και άφηνε μόνο άψυχα κουφάρια και φόβο πίσω της.

Ασπαζόταν τις ίδιες απόψεις με εμένα αλλά μαχόταν σε εκείνον τον γελοίο πόλεμο για χάρη της Ροζάρια.

Η Αντέλ μαχόταν ακόμη πιο σφοδρά και γεμάτη νεύρο καθώς τα γράμματα που λαμβάναμε από το δουκάτο δεν ήταν καλά. Στην αρχή, οι βάρβαρες φυλές είχαν κάνει έφοδο και η Σεσίλια οδήγησε στρατό στα Βουνά του Λύκου για να τους αντιμετωπίσει.

Το δεύτερο γράμμα μιλούσε για έντονη εγκληματική δραστηριότητα στο δουκάτο και το ξέσπασμα μίας τρομερής ασθένειας που είχε καταλήξει να γίνει επιδημία, βασανίζοντας το δουκάτο, ενώ η βασιλική οικογένεια, όχι μόνο δεν έστειλε βοήθεια αλλά σφράγισε και τα σύνορα.

Στο τρίτο γράμμα, αναφερόταν η επίθεση της Θέρια από τα δυτικά και η κινητοποίηση του δούκα Άλιστερ για την αντιμετώπιση της απειλής. Φαντάζομαι και ο αρχιδούκας θα είχε λάβει ένα αντίστοιχο μήνυμα από το γιο του.

Ήταν ξεκάθαρο και στους τρεις μας ότι είχαν παιχτεί μερικά αναίσχυντα παιχνίδια εξουσίας και ο πόλεμος στον οποίο παίρναμε μέρος, ήταν ένα από αυτά.

Ο βασιλιάς ήθελε να εξαλείψει την ανασφάλεια που του προκαλούσε η ισχύς των Λούπιν και Άλιστερ αλλά δεν συνειδητοποιούσε ότι η απώλεια αυτών των δυνάμεων, θα έριχνε το βασίλειο στα δόντια των εχθρών του χωρίς ελπίδα επιβίωσης.

Το ίδιο ανόητοι ήταν και οι βασιλικοί απόγονοι που σίγουρα είχαν παίξει ρόλο σε αυτό.

Συγκρίνοντας εκείνους και την ιδιοφυή κόρη μου ή τον τετραπέρατο γιο μου, έμοιαζαν χειρότεροι και από σκουπίδια. Όμως έπρεπε να τελειώσουμε αυτόν τον πόλεμο για να επιστρέψουμε και να προστατέψουμε τα παιδιά μας. Τουλάχιστον αυτό έδειχνε η ανυπόμονη και νευρική μάχη που έδινε καθημερινά η Αντέλ.