Τα χρονικά της Γαία

24. Η αρχή του τέλους

Ήταν απρόσμενο που η Σεσίλια κάλεσε όλη την οικογένεια σε σύσκεψη. Όλοι μας συγκεντρωθήκαμε στο γραφείο του πατέρα.

Η μικρή μου αδερφή έδωσε σε όλους μας μια απίστευτη έκπληξη. Έτρεμα σύγκορμος από την έκπληξη και την έξαψη που μου έφερναν τα λόγια της.

Συνειδητοποιούσα ότι όταν σκεφτόμουν να εναντιωθώ στην βασιλική οικογένεια, η Σεσίλια είχε βρει έναν άλλον τρόπο να απαλλαχτούμε από αυτούς. Έστρεψα το βλέμμα μου προς τη μητέρα και τον πατέρα.

Φαίνονταν σκεφτικοί. Όμως φαντάζομαι ότι ο δισταγμός τους δεν σχετιζόταν με την αφοσίωσή τους στην βασιλική οικογένεια αλλά περισσότερο στο δουκάτο.

Ήταν τότε που συνειδητοποίησα ότι όλες εκείνες οι μεταρρυθμίσεις και αλλαγές που έκανε η Σεσίλια και οι οποίες αποσκοπούσαν να κάνουν το δουκάτο των Λούπιν ένα αυτάρκες κρατίδιο, ήταν για χάρην ενός μεγαλύτερου σχεδίου.

Είχα μείνει άναυδος με την διορατικότητα και την εξυπνάδα της.

Όντως έδωσε στον πατέρα και την μητέρα μια πλήρη αναφορά για την οικονομική κατάσταση του δουκάτου μαζί με όλες τις αλλαγές που είχε κάνει και την επίπτωσή τους. Παράλληλα, είχε ετοιμάσει αναφορές με νέες αλλαγές που προετοιμαζόταν να κάνει.

-«Αν αποκοπούμε από την Ροζάρια, το βασίλειο θα χάσει μια ισχυρή στρατιωτική δύναμη. Θα πέσει θύμα των ανταγωνιστών του.» αποκρίθηκε ο πατέρας.

Παρόλο που είχε χάσει κάθε ελπίδα για την βασιλική οικογένεια, δεν μπορούσε να αφήσει στην μοίρα του το βασίλειο της Ροζάρια.

-«Η δύναμη και η ευημερία της Ροζάρια, έχουν κακομάθει το λαό της. Έχουν γίνει άπληστοι, φιλάργυροι και αλαζόνες. Δεν έχουν ζήσει πραγματικές κακουχίες για πολλές γενιές. Ένα ισχυρό χτύπημα θα τους ταρακουνήσει και θα τους αλλάξει τις πεποιθήσεις.» απάντησε η Σεσίλια.

-«Όμως ο λαός δεν φταίει...» πήγε να πει ο πατέρας.

-«Φυσικά και φταίει. Υπομένει μια διακυβέρνηση αναίσχυντη και αυταρχική. Χαίρονται με έναν πόλεμο που προκλήθηκε από τις πράξεις ενός αναίσχυντου πρίγκιπα. Δεν αποδέχονται την αξιοκρατία αλλά την δύναμη του αίματος. Κυρίως ο λαός πρέπει να πάρει αυτό το μάθημα, ώστε όταν στο μέλλον εμφανιστεί παρόμοια διακυβέρνηση να ξέρει να αντιδράσει.»

Είχα ανατριχιάσει από τα λόγια που έβγαιναν από το στόμα ενός δεκαπεντάχρονου κοριτσιού. Ήταν απίστευτο πόσο λογικά και σωστά ακούγονταν και είμαι σίγουρος ότι η μητέρα και ο πατέρας συμφωνούν μαζί της αλλά οι δισταγμοί μια άλλης γενιάς τους κρατούν δέσμιους.