Τα χρονικά της Γαία

8. Στο παλάτι

     Ήταν η μέρα του βασιλικού χορού. Έφθασα νωρίς στο δουκάτο των Λούπιν, προκειμένου να συνοδεύσω την αρραβωνιαστικιά μου στο κοινωνικό της ντεμπούτο. Ήταν ήδη δεκατεσσάρων ενώ σε δύο χρόνια θα γινόταν ο γάμος μεταξύ μας.

Σε αυτά τα εννέα χρόνια που πέρασαν, αρκετά γρήγορα, μπορώ να πω, έχοντας την υποχρέωση να επισκέπτομαι την αρραβωνιαστικιά μου, είχα παρατηρήσει πως είχε ωριμάσει σωματικά ενώ δεν έπαυε να είναι ήδη αρκετά ισχυρή πνευματικά.

Από την πρώτη στιγμή, εντυπωσιάστηκα με το γεγονός ότι υπήρχε άτομο στον κόσμο αυτό, ψυχρότερο και πιο απαθές, από εμένα.

Τα μάτια της ήταν σαν δύο άβυσσοι που έκρυβαν μεγάλα μυστικά ενώ ήταν απροσπέλαστα. Δεν μπορούσα να δω τίποτα μέσα από αυτά. Συνήθως μπορούσα να «διαβάσω» τα συναισθήματα και τις προθέσεις των άλλων μέσα από τα μάτια τους. Όμως δεν μπορούσα να το κάνω με εκείνη. Ήταν ένα μυστήριο και ένα αίνιγμα για μένα.

Περίμενα στο χολ μαζί με τον αδερφό της όσο εκείνη ετοιμαζόταν. Μάλιστα, είχα λάβει υπόψη μου το μήνυμα που είχε στείλει η υπηρέτριά της, προκειμένου να φορέσουμε τα ίδια χρώματα ως ζευγάρι για το χορό.

Φυσικά, δεν ασχολήθηκα καθόλου με αυτό το θέμα. Ο προσωπικός μου υπηρέτης ο Πωλ, είχε αναλάβει την προετοιμασία για το χορό, καθώς εγώ ήμουν απασχολημένος με τις μάχες στα σύνορα. Έχοντας λάβει ήδη τον τίτλο του πατέρα μου, είχα αναλάβει πλήρως τις ευθύνες αυτής της θέσης.

Όμως, ο Άντριαν Ρόμαν Λούπιν είχε σηκωθεί από τη θέση του, κάτι που σήμαινε ότι η αδερφή του είχε καταφθάσει. Σηκωθήκαμε από το χολ και βγήκαμε στο μεγάλο προθάλαμο όπου ξεκινούσαν οι σκάλες για τον πρώτο όροφο.

Εκείνη κατέβαινε αργά αλλά σταθερά τις σκάλες και την ίδια στιγμή, ένιωθα την καρδιά μου να χοροπηδάει μέσα στο στήθος μου. Πίστευα ότι η καρδιά μου είχε παγώσει αλλά έκανα λάθος. Τώρα χτυπούσε ζωηρή τόσο δυνατά που νόμιζα ότι θα ξεριζωθεί.

Μια οπτασία. Μια νεράιδα ή μία θεά, ή καλύτερα μια βασίλισσα κατέβαινε τα σκαλοπάτια, ντυμένη με ένα φωτεινό μωβ φόρεμα με στενή γραμμή και λευκές και ασημένιες λεπτομέρειες. Τα λευκά μαλλιά της σαν ασημένια χαίτη έπεφταν πίσω στην πλάτη ενώ υπήρχαν κάποιες σγουρές τούφες που έπεφταν μπροστά και μικρές πλεξούδες που πιάνονταν πίσω σαν τιάρα ενώ ένα στολίδι σε σχήμα μωβ λουλουδιού στόλιζε την αριστερή πλευρά τους.