Τα χρονικά της Γαία

23. Η υπόσχεση

Λάτρευα την γνώση. Γνώση κάθε είδους. Όσο ήμουν στο πανεπιστήμιο του Λονδίνου, επισκεφτόμουν συχνά πυκνά την βιβλιοθήκη και παρόλο που η ειδικότητά μου ήταν η φαρμακευτική, λάτρευα οποιαδήποτε άλλη γνώση.

Όμως λάτρευα και τη γνώση που προερχόταν από τις τέχνες. Επισκεφτόμουν συχνά, ατελιέ ζωγραφικής, αγγειοπλαστικής, ξυλογλυπτικής, χρυσοχοΐας και αργυροχοΐας. Είχα επισκεφτεί μέχρι και ένα εργαστήριο παραγωγής χαρτιού.

Όταν είδα τα βιβλία από χαρτί που έφερε ο καθηγητής Λευκάδιος, θυμήθηκα την εμπειρία μου σε ένα τέτοιο εργαστήριο και αποφάσισα ότι θα προσπαθούσα να παράξω χαρτί.

Σχεδίασα όλα τα όργανα που θυμόμουν ότι χρησιμοποιούνταν σε εκείνο το εργαστήριο και τα έδωσα σε μεταλλουργούς να τα κατασκευάσουν.

Όλα είναι έτοιμα αλλά καθώς είμαι η μόνη που γνωρίζω πως πρέπει να κατασκευαστεί το χαρτί, δεν έχω άλλη επιλογή από το να το κάνω μόνη μου. Φυσικά, επέλεξα μερικούς νέους από τη Λύρα για να μάθουν την τέχνη.

Μέσα σε ένα κτίριο που νοίκιασα για αυτόν το λόγο, άρχισα να παράγω το χαρτί. Ήταν μια δύσκολη και χρονοβόρα διαδικασία και δεν ήξερα πως θα κατέληγε αλλά μπορούσαμε να προσπαθούμε μέχρι να το τελειοποιήσουμε.

Η Αζίρα είχε εντυπωσιαστεί από τα εργαλεία που χρησιμοποιούσα αλλά και από το γεγονός ότι το σκληρό και άκαμπτο ξύλο μπορούσε να γίνει πολτός. Ακόμη και ο Σέντρικ που είχε αναλάβει όχι μόνο τη θέση του εκπαιδευτή αλόγων αλλά και την προσωπική μου φύλαξη, είχε εντυπωσιαστεί με αυτό που έβλεπε.

Όμως είμαι σίγουρη ότι είχαν μείνει περισσότερο έκπληκτοι με το γεγονός ότι είχα αναλάβει προσωπικά την εργασία στο εργαστήριο. Ήταν αδιανόητο για έναν αριστοκρατικό γόνο να δουλεύει σαν κοινός εργάτης.

Τελικά, τα πρώτα φύλλα χαρτιού παρασκευάστηκαν και αφού στέγνωσαν, τα ψηλάφιζα στα χέρια μου. Ήταν όντως το γνώριμο χαρτί. Απαλό και λείο. Μύριζε όμορφα. Αυτό μου έδινε κάποιες ιδέες για την προώθησή του.

Δούλευα μερικές ακόμη μέρες στο εργαστήριο προκειμένου να προσαρμοστούν οι νεαροί τεχνίτες.

Έπειτα, επέστρεψα στη βίλα με ένα δείγμα χαρτιού.

Η έκπληξη του καθηγητής Λευκάδιου ήταν μεγάλη όταν είδε μπροστά στα μάτια του χαρτί. Όμως και οι γονείς μου έδειχναν εντυπωσιασμένοι. Φυσικά, όσον αφορούσε την εμπορία του χαρτιού, το άφησαν στην κρίση και την δικαιοδοσία μου.