Düşmanın Oğlu - Gay

On altı

Medya: Deniz bebek💙
Keyifli okumalar :)

_

O an refleks olarak gözlerimi kapatıp avuç içlerimi kulaklarıma bastırdım.

Gözlerimi korkuyla açtığımda Aziz'i karşımda sapa sağlam görüyor oluşuma derin bir nefes verdim.

-Evet şimdi güvenle dönebiliriz evimize. Denizimizi emanet edeceğimiz, ona gözü gibi bakacak bir eşi var yanında.

Diyerek bana göz kırpıp teyzemle beraber kıkırdayarak kapıya doğru ilerlediler.

Kendilerince beni sahipsiz sanmasınlar diye yapıyorlardı farkındaydım ama bu kadarına da gerek var mıydı bilmiyordum.

-Yalnız benim yakışıklı kayınım nasıl durdu gözünü bile kırpmadan. Kız senin de teyzenle eniştenden korkulur he.

Kız?

-Bir an bir kaza çıkacak diye çok korktum. Hele sen o silah patlarkenki halini görmedik sanma. Ahhh aşk sen nelere kadirsin..

O kadar habersizdi ki her şeyden Gülendam abla. Bazen olanları ona anlatmak istiyordum ama tam olarak güvenebileceğimi bilmiyordum.

Sonuçta bu ailenin en büyük çocuğu Sedat ağa'nın eşiydi ve Sedat'ın bu evliliğin gerçek olmadığını öğrenmesi pek işime gelen birşey değildi.

Gülendam abla ile konuşurken Züleyha ablanın gelmesi üzerine sohbetimize ara vermek zorunda kaldık.

-Ağabeyim hala gitmedi doktora?

Yok benim sonum tımarhane olacaktı..

-Anlamadım.

-Kabus görmeye yeniden başlamış ya hani. Ağabeyimle ilgilenmiyorsun, bari eşi olarak ikna ette doktoruna gitmeye tekrar başlasın.

-Ağabeyin çocuk değil Züleyha abla. Eğer tekrar gitmek isterse gider otuz iki yaşında sonuçta.

-Doğru sen de on sekizdin. Hata bizde ki bu halinle birde ona eşlik yapmanı bekliyoruz. Anama söyleyeyim de o konuşup ikna etsin bari, senin yapacağın yok çünkü.

-İkna olacağını zannetmiyorum ama yinede bir deneyin isterseniz.

Sözlerime karşılık alaycı bir şekilde gülümseyip kollarını göğsünde bağladı.

-Daha iki ay bile olmadan çözdün yani ağabeyimi öyle mi?

Sizden iyi tanıdığım kesin!

-Neyse, burada durmuş çene çalamayacağım seninle.

Aziz ile evlendiğimde beni delirtip bu konaktan kaçıracağını düşünürken ne kadar yanılıyormuşum meğerse.

Eğer bir gün kafayı yersem bu kesinlikle Beyhan hanım ve Züleyha yüzünden olacaktı. Ha birde Ayşe vardı. Gerçi onu pek ciddiye aldığım söylenemezdi.

Züleyha abla ile konuşup geri döndüğümde Gülendam ablanın yerinde Ayşeyi görüşümle duraksadım.

Sanırım bir işi çıkmıştı Gülendam ablanın.

Adımlarımı hızlandırıp ortamdan uzaklaşırken durdurdu beni Ayşe.

-Sen benden kaçıyor musun?

Durma Deniz, Durma!

-E haklısın ben de olsam ben de çekinirdim.

Olduğum yerde durup yüzümü Ayşeye döndüm.