Pani Miłość.

Tęsknię za tym bólem.

Pov Pani Lilianna

Wróciłam do domu wykończona. Krzyki tych bachorów doprowadzają mnie do szału, a spędzanie z nimi trzech dni z rzędu to najgorsze co może spotkać nauczyciela. Zdjęłam z siebie ciuchy i weszłam do wanny, uprzednio napełniając ją po brzegi gorącą wodą. W myślach dziękowałam za to, że teraz czekają mnie dwa dni spokoju, które spędzę w czterech ścianach. Zmrużyłam oczy ze zmęczenia, gdy zza drzwi pojawiły się radosne okrzyki mojego męża, który nie mógł doczekać się mojego powrotu.

- Lilianko, czy żyjesz?- po cichu pukał do drzwi łazienki, a ja zanurzyłam głowę pod wodą, próbując udawać, że tego nie słyszałam. - Kochanie... wszystko w porządku?- nie dawał za wygraną.

- Tak! Mogę się w spokoju umyć w ciepłej wodzie, której nie doświadczyłam w ciągu ostatnich trzech dni?- krzyknęłam zirytowana.

- Jasne...- odpowiedział cicho i wycofał się.

Miałam go dość. Był tak nieporadny, że przez tyle lat ciągle mam wrażenie, że to ja jestem mężczyzną w tym małżeństwie. Do tej pory nie wiem co we mnie wstąpiło, gdy powiedziałam mu "tak" przed ołtarzem. Nigdy tego nie chciałam i chyba nigdy go nie kochałam. Odkąd pamiętam ciągnęło mnie do kobiet, ale te kilkanaście lat temu nikt nie nazywał tego homoseksualizmem tylko zboczeniem, dlatego wyjście z szafy nie było możliwe. Teraz męczę się w jego towarzystwie dzień w dzień i rozmyślam co by było gdybym uciekła z tego pieprzonego kościoła. Tak czy siak zdradzam go co chwilę z jakimiś nowo poznanymi panienkami, co teraz jest coraz trudniejsze, bo lata przybywają, a moje ciało zmienia się wraz z wiekiem. W myślach miałam wciąż tę młodziutką brunetkę z mojej klasy i to jak jej przyłożyłam. Bycie czyjąś "panią" jest bardzo podniecające. I nie mam tutaj na myśli bycia nauczycielką, ale bycie suką, która nie da ci spokoju, dopóki nie zrobisz tego co ci powie. Moje seksualne żądze jednak będę musiała uśpić, bo to małolatka, a ja nie mam zamiaru mieć na głowie prokuratury...

Pov Zuza

Spałam dobre dwie godziny, ale sen wcale nie przyniósł mi ukojenia. Niechętnie wstałam z łóżka i poszłam do mamy, żeby się z nią przywitać, a ta od razu zaczęła zasypywać mnie pytaniami jak było na wycieczce i co ciekawego robiliśmy. Opowiedziałam jej tylko skrawek tego, w czym brałam udział, bo chyba nie chciałaby dowiedzieć się, że kobieta przed którą mnie ostrzegała stała się teraz kobietą, która będzie wydawać mi polecenia. Jedząc kolację przeglądałam social media, w których zaczęły pojawiać się już zdjęcia znajomych z imprezy, czy gry w podchody. Na szczęście na żadnym nie było mnie widać. Za to jedna fotografia przykuła moją uwagę, bo w tle widać sylwetkę mojej Pani, która szyderczo się uśmiecha na widok bawiącej się młodzieży. Przybliżyłam ekran i zrobiłam zrzut ekranu. Teraz będę mogła na nią patrzeć kiedy tylko będę chciała. Uśmiechnęłam się do siebie, a w tym samym momencie telefon zawibrował, pokazując mi powiadomienie od kobiety, o której właśnie myślałam.

Jak Twój policzek, słoneczko? ;)

Poczułam jak w moim brzuchu roi się od motyli. Włączyłam klawiaturę, ale nie miałam pojęcia co jej odpisać. Choć skoro moja mama nie zapytała co to za ślad to chyba nie jest już widoczny.

W porządku. Tęskni za kolejnym bólem.

Boże... Dlaczego ja jej to napisałam...- pomyślałam i od razu zaczęłam żałować. Nie mogłam po prostu napisać, że jest lepiej i na tym zakończyć. Pomyśli, że jestem nieźle popierdolona.

Pov Lilianna

Mimo że od naszego pożegnania minęły zaledwie trzy godziny to tęskniłam za jej uśmiechem. Choć rzadko go widać, to gdy już się pojawi robi na mnie potężne wrażenie. Chwyciłam za telefon i chwilę zastanawiałam się jak mogłabym ją zaczepić, jaki powód rozmowy znaleźć, żeby nie wyjść na zdesperowaną staruchę, potrzebującą kontaktu z małolatką. Może po prostu zapytam o jej policzek? Przeprosiłam ją za to, ale szczerze mówiąc z w ogóle nie żałuję, że to zrobiłam. Moja czerwona dłoń dała mi poczucie władzy nad tą dziewczyną, a to wzbudza we mnie podniecenie, którego dawno nikt mi nie dał.