The Prostitute Wife Of the Mafia Lord (The Unwanted Wife's Revenge)

CHAPTER 18: Malignant Escaped

Kaunting katahimikan ang namamagitan sa aming tatlo. Pareho kaming nakatunganga kay Charles. Hinihintay ang magiging pahayag niya habang siya abala sa paglalaro ng Candy Crush.

"Charles ipaliwanag mo. Bakit ano pa ba ang akala mo Giana? Naghihintay kapa ba na sabihin ng iba na hindi kay Charles ang bata na 'yan?" taas kilay na saad ni Brenda.

Ngayon naka-ikis na ang dalawang kamay niyang nakatingin sa akin habang ako naman ay hindi na maialis ang paningin kay Charles.

"Charles! Give me that phone. Kaninong litrato nang bato' yong nakita ko sa tabi ni Lucky? Did you just say na 'my son?'. Kailan kalang nagkaanak?" takang tanong ko at kaagad naman na napahinga ng malalim si Charles.

Binitawan niya ang hawak-hawak niyang cellphone at kaagad na isinandal ang ulo niya sa likuran ng sofa.

Slightly he groan and cover his forehead using the front of its elbow. May gusto siyang ipahayag na parang ayaw niyang sabihin?

"Siguro kailangan ko munang tumabi. Maiwan ko na kayo. Pag-usapan niyo 'yan." Kaagad na lumayo si Brenda hawak-hawak ang dalawang basket sa magsi-kabilang braso niya.

Muling bumalik ang paningin ko kay Charles at mabilis na kinuha ang Cellphone sa sofa. Binuksan ko ulit ito at kaagad na hinanap ang litratong nakita ko sa wallpaper niya.

Dalawang litrato, ang isa ay bago habang ang isa naman ay luma. Makikita sa kabila ang anak kong si Lucky, at sa kabila naman makikita ang sanggol na kahawig ni Lucky.

"C-Charles can you explain?" Kurot noong ani ko sa kanya at kaagad naman siyang napangiti.

A little time of silence bago paman Niya ibinuka ang mga labi niya.

"I'm sorry, Giana," mahinang sambit niya. "Ginawa ko na ang lahat upang limutin ka. Naghanap na ako ng ibang babae upang mapalitan at mapawi ang pait na dinaramdam ko sa mga nakaraan nating dalawa. I drink, I drug, I worked, I get busy doing the things in order to forget you, pero lahat ng iyon ay hindi ko kinaya. Sometimes, I feel useless, seeking for something, making myself fit in the way that I don't have to. I lose myself to love you. I climb the highest mountain just to be with you, even though things get worst and worst. The more I say I hate you the more I fool myself. 'Coz I do love you..." He pause a little at nagsimulang lumabas ang ilang butil ng luha sa pumipikit niyang mga mata.

Sa tono ng pananalita niya maririnig ang pagkalumbay at pagsisisi. Kahit ang mga daliri niya ay nanginginig kasabay pa ng mga adams apple niyang galaw ng galaw sa tuwing lulunok siya ng mabibigat ng hininga.

"Hindi ko naman kasi inaakala na iiwan mo ako eh. Tatlong taon lang naman tayo nagsama, tatlong taon lang naman tayo nagkaisa at nagpahayag ng pagmamahalan, hindi ba? Oo. Para sayo hindi gaano katagal 'yon. Pero para sa akin, sa isang araw na kasama ka katumbas na ng buong taon ko 'yong tuwa."

Hindi ko alam kung paano ba umpisahan ang magsalita sa kanya. Ang bigat ng sakit na pinapasan niya at wala manlang akong maibigay na gamot para matakpan ang butas sa puso niya.

Pareho naman kaming may direksyon sa buhay kung bakit kami ngayon naririto eh. Siguro mayroon lang talaga na mga oras na hindi naging tama ang desisyon ko at buong pag-aakala ko na magiging okay pero mayroon na palang naaapektuhang tao na hindi ko alam.

'Yong desisyon na sa tingin mo ikakatuwa mo iyon pala ikakalungkot ng ibang tao. Sa tingin mo ang saya mo dahil ang taas mo, hindi mo pala nahahalata na ang baba na ng taong inaapakan mo para lang maiangat ang sarili mo.

"I-I'm sorry, Charles." Natatanging nasabi ko. "Alam ko wala ni anong lunas ang makapapagaling sa sugat na binigay ko sayo."

"No. I am not blaming you, wala kang kasalanan Giana. I blame myself kung bakit nagdudusa ka at ng anak natin ngayon. Kung sana hindi ako naging duwag sa desisyon ko hindi sana nangyari ito sa buhay ninyo at hindi kana nahirapan pa."