The Prostitute Wife Of the Mafia Lord (The Unwanted Wife's Revenge)

CHAPTER 9: Peculiar I

"Saan po ang punta niyo madam?" Nagtatakang Tanong niya at kaagad naman akong na tauhan sa kakaisip kay Charles.

Siguro okay naman siya doon eh.

"Ah... Uhmm... Kuya, may pantawag po ba kayo?" Tanong ko rito saka naman niya nilabas ang keypad na cp niya.

"Iwan ko lang iha kung may load pa yan. Mukhang expired na ata." Binigay niya ang phone niya saka naman ako nagpasalamat. Pag check ko, meron pa namang ilang mb.

"Kailan po kayo last na nagpa-load kuya?" Pagtatanong ko sa kanya.

"İwan ko iha, mga dalawang araw na ang nakalipas. Fifteen pesos lang naman kasi iyan."

"Ah sige po. Subrang bilis lang talaga nito hehehe. One call lang po." Paliliwanag ko at kaagad naman siyang tumawa.

"Oo nga! Nandiyan na nga sayo ngayon eh." Friendly na salita niya na kinatawan ko rin. Oo nga naman hahaha.

Napaka pilosopo naman itong si kuya.
Si Lola Maria, iwan ko ba kung ganito parin ang cellphone number niya. Nako nalang talaga, sa karami-rami ng Number sa mundo pero ang cp number ng lola ko sa part ni mama ang kahit kailan ay hindi ko malilimutan.

Napapanaginipan ko na nga minsan. Kamusta na kaya ang pinakamamahal kong lola. Three years old palang ako noon ng pinalayas ni mama ang pagtanda sa bahay namin dahil daw napaka pasuway at laging pinapagalitan si mama sa mga pinanggagawa niya sa mga anak niya.

Gusto kong sumama kay lola pero hindi ako pinayagan ni mama. Sa lahat ng pamilya ko, si lola lang ang may mabuting ugali.

I hope I can still find her. Fifteen years old ako ng last ko siyang makita. It's been 10 years na akong hindi na kabisita. Lola sana nandiyan kapa.

"Sa Batangas po." Ani ko saka naman siya napatango.

"Malayo pa po ba tayo kuya?"

"Malapit nalang po. Hindi naman iyon kalayu-an dito." Napatango nalang ako. Nalimutan ko na kasi ang iba't ibang parte ng Pilipinas since hindi ako masyadong gumagala at pinapalabas ni Sebastian. Germany, Spain, Norway ang kadalasan naming iniikot simula nong ikinasal kami.

Hayyy... Kung masasambit at maiisip ko si Sebastian ay lalo lang akong nasasaktan. He don't deserve my love and care anyway. Just like how I don't deserves Charles charm.

Binalin ko nalamang ang tingin ko sa anak ko. I feel motivated kapag nasisilayan ko anak ko. Noon takot na takot ako magkaroon ng anak dahil nasanay akong panatilihing maganda at curvy ang katawan ko.

But now, I realize that having a son is morethan a million dreams come true. Now I can reflect the lessons I have learn in life to my son. Lahat ng sakit na dinaramdam ko ay magagawa ko ng leksyon para sa anak ko.

Gagawin ko ang lahat na lalaki ka ng mabuting bata. Pinapangako ni mama na magiging lalaki kang katulad ni Charles.

Tinitinghalang lalaki, may disiplina at panindigan sa kanyang sinasakupan at sarili. "Baby, baby ko." Pag go-goo voice ko Sa kanya at kaagad naman siyang napangiti saglit.

Mamaya mumulat na ang dalawang mata ng sanggol ko. At hindi ko hahayaan na mumulat siya sa mundong dapat hindi niya kalalakihan.

Just me. His motivation, his sister, his only bestfriend, his mama. Mama mitchy. I tickle his stomach that makes him laugh.

Chino-chop ko siya ng halik sa mukha kaya nairita ito at sumimangot. "Ohhh." Ani ko ng biglang na halata ang matandang driver na ngumingiti habang minamasdan ang repleksyon naming sa harapan ng salamin.

"A-Ang ganda niyong tingnan." Pag-uutol ng bosis niya at biglang napapunas ng mga mata niya. "Na m-miss ko na mesis ko." Biglang paghikbi niya na ikinababa rin ng mga balikat ko.