Düşman Başına

36.

Hayat sürprizlerle doluydu. En çokta benim yaptığım sürprizlerle. Biliyordum ki bazıları çok can yakıyordu. Ne bileyim sevilmeyen bir sürprizdi belki de bu. Yoksa neden benim yaptığım her şey onları bu kadar sinirlendiriyordu? Dün konuşmayı ben yapamayacağım için Yavuz'a yaptırmıştım ama onun yaptığı şeyde içler acısıydı. Çünkü Yavuz güzel güzel konuşacağım diyerek tek kelime etmeden biz evlendik demişti ve sonrası facia.
Gerçekten bir Facia.

Yavuz'un sözleri diğerlerini dumura uğratırken Berk abimin sinirle atılmasına neden oldu.
"Ne demek evlendik lan!" Diyerek kafam kadar olan yumruğunu Yavuz'un burnuna geçirdi. Abimin beklenmedik yumruğu ve Yavuz'un burnundan akan kan ile çığlık atarak abimin koluna yapışmam bir oldu. Abimin sert bakışları bu kez bana dönerken, " Ne demek oluyor bu Derin?" Dedi. Sesinden akan sinir kanımı donduruyordu. Ama abime bir tepki de veremiyordum. En büyük tepkim kolunu tutmak olmuştu. Olayın ciddiyetinin artacağını anlayan Sergen ve Yağız da olaya dahil olmuştu.
Abime doğru ikisi birden hızla atak yaptıklarında bu kez de Lalin ve Nazlı da koşup masadan kalktı. Savaş abiye yardım et dercesine bakarken Savaş abi, ellerini ben karışmam dercesine sallayarak Aylin ablaya sarıldı.

Sergen sinirle abime yumruk atmaya yönelirken bağırmaya başladı. "Sen kimsin de kardeşime vuruyorsun lan!" Abim Sergen'in sinirine karşılık daha büyük bir sinir ile karşılık veriyordu.
Hızla Sergen'in yumruğunu büktü ve onu geriye itti. Sergen geriye çekilirken elini tutuyordu ve bıraksak elini ağzına sokardı. O derece.

"Evlendim dediği kızın abisiyim lan abisi. Eşiğin siki değil. Ben kardeşimi bu adama emanet ettim. Güvendim lan güvendim. O ne yaptı? Sırtımdan vurdu. Ben kardeşimi ona anlı şanlı bir düğün ile emanet edecektim. Nasıl yaptın lan!"

Abim bağırmaktan boğazını yırtmak üzereydi. Yağız kenarda Nazlı tarafından tutulmuş bir şekilde bekliyordu. Abimin sert bakışları bu kez de bana dönerken korkudan ölmek üzereydim. Gözlerim dolmuş bir vaziyette abime bakarken bana kızacağından adım kadar emindim. Beni kırmayacaktı belki ama bana çok kızacaktı.
Çünkü abimin güvenini yıkmıştım. Yavuz sadece bakıyor ve hiçbir şey demiyordu. Çünkü abimin sözleri onu utandırmıştı. Abimden böylesine bir tepki beklemediği ortadaydı.
Bu yüzden konuşmaması abimin tepesinde olan sinirini daha da körüklemiş olacak ki, bir kez daha yumruk olan eli ile Yavuz'a vurmaya kalkıştı. Fakat bir el tarafından engellendi. Abimle birlikte bizde kolunu tutan kişiye bakınca gördüğüm çehre kaşlarımı çatmama sebep oldu. Çünkü beklemiyordum.
Okyanus korkudan dolmuş gözleri ve titreyen elleri ile abime engel olurken bir yandan da derin nefesler alıp veriyordu.
"Bak kırıp dökme hemen. Bir dinle."
Her ne kadar engel olmaya çalışsa da bir yanı abimden ters bir tepki alacağı korkusu ile yanıp tutuşsa da kendince bana destek olmak istiyordu.

Savunmasız bir sese karşı abim ancak geri çekilebilirdi ve öyle de oldu. Her ne kadar ondan haz etmese de onun korkusunu bildiği için elini indirip kendini okyanus'tan kurtarıp bana döndü.
Ağzından çıkacak bütün sözleri merak ediyordum Çünkü abim kırıcı bir söz söylerse asla dayanamazdım. Abim bir kez olsun bile bana karşı yüksek ses ile konuşmuş değildi.
Üvey iken böyleyse, gerçekten öz olsam nasıl olurdu merak ediyordum doğrusu.
Yine böyle sevip el üstünde mi tutacaktı? Yoksa herkes gibi oda mesafeli mi davranacaktı?

"Sen mutlu ol diye elimden ne geliyorsa yaptım ben küçüğüm. Bana layık gördüğün şey bu mu?"
Abimin kırgın sesinin altında bir çok ima yatıyordu.

"Hayır. Hayır abi lütfen böyle söyleme. Bana vur ama böyle söyleme dayanamam." Gözyaşlarım sicim gibi akarken başımı iki yana doğru sallayarak reddediyordum. Abim asla ama asla ağlamama dayanamıyordu ve ben bunu bildiğim için birazcık kullanmış olabilirim.