Düşman Başına

59.

Selammm ben geldimmm 😁 aceleyle
Sizleri bölüm ile baş başa bırakıp gidiyorum 😘😘

Lütfen oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın ☺

✨✨

Gecenin karanlığı yorgan gibi her şeyin üzerine kapanınca bir bir evlerin ışıkları söndü ve insanlar günün yorgunluğunu yumuşak yataklarında uykularına daldılar. Fakat koskoca sitede herkesin ışıkları kapanmış bir tek bizim evin ışıkları yanıyordu. Korkmuştum çünkü. Kollarım arasında ağlamaktan bitap düşmüş bir şekilde kollarımda uyuyan güzelime bakarken içim gidiyordu. Onu o halde görünce çok korkmuştum. Beni zorla yatağa oturtup tepsiyi kendisi bırakmak isteyince elimden bir şey gelmemiş ve bende onu üzmemek için oturmuştum ama o odadan çıkar çıkmaz bende hemen peşinden çıkmıştım. Ve iyi ki çıkmıştım. Çünkü derin bir anda takılıp elinde ki tepsi yere savrup kendisi de geriye doğru gelince ne yapacağımı bilememiş ve kalbimde ki korkuyla birlikte öne atılıp onu yakalamıştım. O kadar çok korkmuştu ki saatlerce ağlamıştı ve bende ondan iyi olmamıştım.

Aklım çıkıyordu az kalsın ve güzelimin gözünden akan her damla yaşta benim de içim gidiyordu. Elim ayağım hala titrerken Derin'in saçlarını okşayıp üzerine uzun bir buse kondurdum. Saçlarını severken bir elimi de uzatıp karnına daladım ve oğlumu sevdim. Oda korkmuş muydu acaba?

Annesinin düştüğünü hissetmiş miydi?

Kafam o kadar çok doluydu ki ne yapacağımı şaşırmış haldeydim. Ben onu tutamadan düşseydi ne olacaktı? Şimdi benim kucağımda korktuğu için uyumuyor olacaktı. Ötesini düşünmek bile istemiyordum. Çok can sıkıcı şeyler ortaya çıkıyordu.

Zaten heyecanın eksik olmadığı hayatımızda bir de başka şeyler ekleniyordu. Korkuyorduk artık. Yine hangi bela başımıza gelecek diye.

Güzelim karımın saçlarını okşarken o bana daha çok sokuluyordu ve onu alıp daha çok içime saklayasım geliyordu.

"Ölürüm sana." Dedim saçlarını öpüp. Biraz daha kıpırdandı ve göğsüme sokuldu. Onu iyicene sararken odanın sessizliğini bıçak gibi kesen telefon sesi ile kendime geldim ve Derin'i çok sarsmadan telefonumu aldım. Annem arıyordu.

Olanları duyunca kesin buraya gelmek isteyecekti ve benim işime gelirdi bu. Çünkü annem Derin'e güzel güzel öğütler vererek onun korkusunu biraz olsun azaltabilirdi.

Bu yüzen aramayı açarken hiç kuşu duymadım.

"Annem." Annemin her aramam da böyle açmasına alışmıştım ama yinede yüzümde ki gülümsemeye dur diyemiyordum.

"Efendim sultanım. " Dedim bende ona ayak uydurarak. Güldü annem ve, "Ay oğlum sesinizi duyayım dedim. Hem Derin kızım neler yapıyor sancı falan var mı? Biliyorsun artık doğuma az kaldı. " Dedi.

"Anne bize gelsenize. " Dedim pat diye bir anda.

"Ay oğlum ne oldu bir sorun mu var? "

Başımı biraz eğip güzelime baktım. Hala uyuyordu. Eğilip bir kez daha alnını öptüm ve, " Bu sabah ayağı kaydı az kalsın düşüyordu. Çok ağladı sakinleştirene kadar canım çıktı. Şimdi uyuyor ama hala titriyor. " Dedim.

"Ay evladım şimdi mi haber verilir. "
Dedi ve hemen ardından babamın sesini duydum. "Geliyoruz oğlum. Siz yemek yediniz mi? " Dedi babam.

"Hayır baba Derin'i bırakamadığım için hazırlayamadım. "

"Tamam oğlum biz de yemedik ben hallederim. " Dedi ve kapattı. Babam telefonu kapatınca bende komidinin üzerine bıraktım ve tekrardan güzelimin saçlarını okşamaya başladım. Onun canı yansa benim içim gidiyordu. İçimde sanki her an ona bir şey olacak korkusu vardı ve bu duyguyla baş etmek gerçekten zordu. Bundan yıllar önce etrafına kocaman duvarlar örmüş, sınırlı sayıda kişi ile konuşan kimisine göre egolu olarak tabir edilen bir insandım. Evlilik o zamanlar bana tersti ve yanımda kız kuzenlerim harici pek kız olmazdı ve gözde  bekar olarak çoğu dergide haberim çıkmıştı.
Fakat ben çoğu şeyi göz ardı etmiş ve sadece şirkette li ki kariyerime bakmıştım.Oldukça başarılı işler yapmıştım ama bir müddet sonra benimle birlikte çalışan iç mimar ayrılmak zorunda kalmıştı ve biz de yeni birini almak istemiştik.
Babam bir sürü şirket ile başarılı işlere imza atan kişileri boşverip Derin'i almıştı işe. Sebebini sorduğumda ise Derin'in de bizimle çeşitli başarılara imza atmasını istemişti.