Marry Me, Professor (Complete)

MMP-55

FREEN's P.O.V

With a heavy yet certain heart, I let out a heavy sigh and continue walking hanggang sa matanaw ko na ang venue ng wedding namin.

My forehead creased when I realized that the decorations doesn't look like what they have told us. I've also seen that there's no chairs available for the guest.

And speaking of guest? Bakit parang wala pa ang iba maliban sa family ko?

Nagsisimula na akong mainis at balak na sanang hanapin ang wedding coordinator namin nang bigla kong matanaw si Cayla na nakangiting tumatakbo sa papunta sa akin.

"Love!" Kaagad niya akong niyakap ng makalapit siya kaya niyakap ko rin ito pabalik. I stared at her face, it looks angelic... innocent.

Habang tinitingnan si Cayla ay mas nagkakaroon ako ng dahilan para panindigan ang desisyon ko. I can't hurt someone like her.

"Bakit nandito ka na?" Biglang tanong ko nang marealize na sobrang aga niya rin pala. Bumaba rin ang tingin ko sa suot nito at napansin na hindi ito ang wedding gown na ipinagawa namin.

"Where's your gown? Hindi ka pa ba magbibihis?" Nakakunot ang noong tanong ko dito pero natawa lang siya sa akin ng mahina.

"Love, isang oras nalang magsisimula na ang wedding natin. Okay na ba sa'yo na 'yan ang suot mo mamaya?" Dagdag na tanong ko pa ng hindi siya sumagot.

"Wag ka munang mapressure diyan, love," natatawang sambit nito. Muli siyang yumakap sa akin kaya hindi ko maiwasan na magtaka. Parang may mali.

"I love you so much, Freen." Sa halip na matuwa ay parang nasasaktan ako na marinig ang mga salitang 'yon mula kay Cayla. I know her, that's not how she used to tell me that she love me before. Alam kong may mali.

"I will always do," dagdag pa niya. Ngayon ay sigurado na akong may lungkot ang bawat salitang binibitawan niya.

"What...are you okay, love?" Nakayakap siya sa akin kaya hindi ko makita ang mukha niya. Hindi siya nagsalita para sumagot sa halip ay tumango lang siya ng mahina.

"There is nothing I love more than seeing you happy..." Her hug was getting tighter.

"... truly happy," she added. I can barely heard her voice.

"L-love..." I don't know what to say. I also don't understand why she's acting this way. Pero isa lang ang sigurado ko... something's wrong.

"I want you to be as happy as you were before you met me." Pakiramdam ko ay sumisikip lalo ang dibdib ko habang naririnig ang mga sinasabi ni Cayla. Kahit pilitin niya mang itago ay alam kong nasasaktan siya.

"I-I'm already happy with you." I heard her laugh softly, but I know it was fake.

"I know...I know, love." Napakapit ako sa dress ni Cayla sa hindi ko malaman na rason. Pakiramdam ko kaunti na lang ay maiiyak na ako.

"And I also know that you'll be happier with her..." Hindi ako nakapagsalita nang kumalas ng yakap sa akin si Cayla. Deretso ang tingin ko sa kaniya at gano'n rin siya sa akin. She's still wearing a smile, a smile that no matter how she tried to make it sweet, I know there's still a trace of bitterness behind it.

"And I want the both of you to be happy, Freen."

"Cayla..." I tried to hug her pero pinigilan niya ako.

Still wearing her smile, she held my face. "Love her right, Freen. Listen to her."

"L-love..." Sinubukan ko ulit siyang yakapin pero hinawakan niya ang mga kamay ko.