"ဆရာရယ္ လုပ္ပါေနာ္"
"မလုပ္ႏိုင္ဘူး"
"ဆရာရယ္ တစ္ခါတည္းပါေနာ္"
"မသင့္ေတာ္ဘူးေလကြာ "
"ဘာလို႔မသင့္ေတာ္ရမွာလဲ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ေတာင္းဆိုေနတာပဲဟာ"
"ခက္ပါလား ထြဋ္ေခါင္ရယ္"
"မခက္ပါဘူးဆရာရယ္ ကြၽန္ေတာ္ေျပာတာေလးပဲ နားေထာင္ေပးပါေနာ္"
"ၿပီးေရာကြာ ဒီတစ္ခါပဲရမယ္ေနာ္"
"ဟုတ္ ဟုတ္"
သကၠရာဇ္ေၾကာင့္ ဆိုင္ကယ္ကိုယ္တြင္းပစၥည္းတစ္ခ်ိဳ႕ပ်က္ဆီးသြားလို႔ ဆိုင္ကယ္ကို ၀က္ေရွာ့ဆိုင္သို႔ပို႔ထားတာျဖစ္တဲ့အတြက္ အျပင္သြားဖို႔ဆိုင္ကယ္မရွိတာေၾကာင့္ ထြဋ္ေခါင္ သူ႔ရဲ႕ဆရာေလးကို ပူဆာေနျခင္းေပ။ ဆရာက ဆိုင္ကယ္ေသာ့ကို စားပြဲခုံေပၚကေန ဆြဲယူလိုက္ၿပီး ထိုင္ခုံေနာက္မွီမွာ တင္ထားတဲ့ အေႏြးထည္လက္ရွည္ကို လွမ္းယူ၍ ၀တ္ဆင္ကာ ထြဋ္ေခါင္ကို ၾကည့္လိုက္သည္။
"ဒါနဲ႔ အက်ႌလွဲအုန္းမလား"
"မလဲေတာ့ဘူးဆရာ 4နာရီ ဂ်ဴတီျပန္၀င္ရမွာမို႔"
"Okok ဒါဆို သြားၾကတာေပါ့"
"ဟုတ္ ဟီးဟီး"
ဆိုင္ကယ္ရပ္ထားတဲ့ေနရာေရာက္ေတာ့ ထြဋ္ေခါင္က ဆိုင္ကယ္ေရွ႕ပိတ္ရပ္ကာ ဆရာ့ကို ေျပာလိုက္သည္။
"ဆရာ ကြၽန္ေတာ္ေမာင္းခ်င္တယ္"
"ဘာလို႔လဲ"
"အာ ..ကြၽန္ေတာ္က အေနာက္ကေန လိုက္မစီးတတ္လို႔"
*ကြၽန္ေတာ့္ခါးကိုဖက္ၿပီး အေနာက္ကေနလိုက္စီးမယ့္ဆရာ့မ်က္ႏွာေလးကို ျမင္ဖူးခ်င္လို႔ *လို႔ေတာ့ မေျပာျဖစ္ခဲ့။
"ရတယ္ေလ ေရာ့ဆိုင္ကယ္ေသာ့"
၀န္႐ြက္ အေနာက္ကေန ဆိုင္ကယ္ေပၚသို႔တက္လိုက္ၿပီး ဂ်ဴတီကုတ္ျဖဴျဖဴေလးကို ရင္ဘက္သို႔အပ္လိုက္ကာ ခါးကို ခပ္တင္းတင္းဖက္လိုက္သည္။ ထြဋ္ေခါင္ဘက္က မလိုလားအပ္တဲ့အမူအယာမျပတာေၾကာင့္ ေခါင္းေလးကို သူ႔ပုခုံးေပၚတင္လိုက္ၿပီး မ်က္စိမွိတ္ကာ လိုက္လာခဲ့သည္။ ဒါကို ဆိုင္ကယ္ေနာက္ၾကည့္မွန္ကေနတစ္ဆင့္ျမင္ေနရသည့္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အၿပဳံးပန္းေတြကလည္း လန္းဆန္းၾကည္ႏူးေနကာ ဆိုင္ကယ္ကို ပုံမွန္ႏႈန္းနဲ႔ စတင္လိုက္ၿပီး တစ္ေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ ေမာင္းႏွင္ေလေတာ့သည္။
YOU ARE READING
My dear male nurse (Complete)
Fantasyဆရာဝန်နဲ့ သူနာပြုတို့ရဲ့အချစ်ဇာတ်လမ်းလေးပါ 💙 လွှမ်းကေသရာ + သက္ကရာဇ်ရောင်ဝေလင်း 💙
