၁၁လပိုင္းေရာက္ေတာ့ ပထမႏွစ္သမားေတြက ဒုတိယႏွစ္ကို ဆက္လက္တက္ၾကရသည္။ အရင္ဆုံးစာေတြ႕ကို သင္ၾကားၿပီး ႏွစ္လျပည့္မွ လက္ေတြ႕ပိုင္းကို ျပန္သင္ရသည္။ စီနီယာအကိုႀကီးျဖစ္သြားၿပီဆိုေတာ့ သကၠရာဇ္တို႔အဖြဲ႕က ဂ်ဴနီယာေလးေတြကိုႀကိဳဆိုဖို႔ ပြဲကို အကုန္လုံး အားႀကိဳးမာန္တက္ျဖင့္ ျပင္ဆင္ေနၾကသည္။
"ထြဋ္ေခါင္ေရ မင္းကို ဆရာ၀န္႐ြက္က ခနလာခဲ့ပါအုန္းတဲ့"
"ေအာ္ ေအေအ"
မီးအလွဆင္ေနရင္း တံခါးေပါက္ဆီကေန သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က လွမ္းေအာ္လိုက္တာေၾကာင့္ ထြဋ္ေခါင္ လုပ္လက္စကို ခနထားလိုက္ၿပီး ကိုကို႔႐ုံးခန္းဆီသို႔ ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။
"ကိုကို ေမာင့္ကိုေခၚတယ္ဆို"
"ေအာ္ မင္းက ငါေခၚမွလာမယ္ဆိုတဲ့ သေဘာေပါ့"
စာေရးခုံေပၚမွာထိုင္ကာ မ်က္မွန္ႀကီးတပ္ၿပီး သူ႔ကိုဘုၾကည့္ၾကည့္ေနတဲ့ ကိုကို႔ကို ထြဋ္ေခါင္ အသည္းယားမိသြားသည္။ သူကလည္း လြန္ပါသည္။စာက်က္ေနရတာနဲ႔ တစ္ပတ္ေလာက္ကိုကို႔ကို ျပစ္ထားမိတာကို......
"အဲ့လိုသေဘာမဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ ကြၽန္ေတာ္စာက်က္ေနရလို႔ပါ"
"ေစာက္ပိုေတြမေျပာနဲ႔ မင္း fresher welcome အတြက္အားႀကိဳးမာန္တက္ႀကိဳးစားေနတာ ငါမသိဘူးမထင္နဲ႔"
"ဘယ္ကသာ အားႀကိဳးမာန္တက္ရမွာလဲကိုကိုရ ကြၽန္ေတာ္က ဒီအတိုင္းလုပ္ကူတာပါ"
"ေတာ္စမ္းပါ မင္းလွ်ာ႐ိုးမရွိတိုင္း မေျပာစမ္းနဲ႔"
"မဟုတ္ပါဘူး ကြၽန္ေတာ္က...."
"တိတ္စမ္း ဘာဆင္ျခင္မွမသိခ်င္ဘူး"
ဒီပုံစံအတိုင္းဆို ကိုကို႔ကို ေခ်ာ့လို႔ရမွာမဟုတ္မွန္းေသခ်ာသည္။ကိုကိုကစိတ္ႀကီးသလို တစ္ခုခုဆိုလည္း ျပတ္ျပတ္သားသားလုပ္ရမွႀကိဳက္သည္။ တစ္နည္းမဟုတ္ တစ္နည္းေခ်ာ့ရမွာေပါ့ ကိုကိုရာ...
ထို႔ေနာက္ ထြဋ္ေခါင္မ်က္ႏွာကို အတတ္ႏိုင္ဆုံးငယ္ေအာင္ထားလိုက္ၿပီး အသံကိုလည္း ခြၽဲျပစ္ေနေအာင္ ေျပာေတာ့သည္။
"ကိုကိုကလည္း......ေမာင္က ကိုကို႔ကိုလြမ္းလို႔ အေျပးလာရတာကို ကိုကိုကအဲ့လိုေျပာေတာ့ ေမာင္စိတ္မေကာင္းဘူး ဟြန႔္"
YOU ARE READING
My dear male nurse (Complete)
Fantasyဆရာဝန်နဲ့ သူနာပြုတို့ရဲ့အချစ်ဇာတ်လမ်းလေးပါ 💙 လွှမ်းကေသရာ + သက္ကရာဇ်ရောင်ဝေလင်း 💙
