"ဟို ကြၽန္ေတာ္တို႔က ဘယ္လိုအိပ္ၾကရင္ ေကာင္းမလဲဟင္"
လျပည့္ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ တင္ပေလေခြထိုင္ကာေမးေတာ့ ခန႔္က စတီခုံေပၚမွာ ေျခေထာက္တစ္ေခ်ာင္းေပၚ တစ္ေခ်ာင္းခ်ိတ္ရင္းေျပာလိုက္သည္။
"အခန္းထဲအိပ္မွာေပါ့ကြ"
"အခန္းထဲေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း သိတာေပါ့ဗ် အခန္းက ႏွစ္ခန္းပဲရွိတာေလ တစ္ခန္းက ဆရာမေနတာ က်န္တဲ့တစ္ခန္းက ကြၽန္ေတာ္တို႔ေနတာေလဗ်ာ"
"အဲ့တာဆို မင္းအျပင္မွာအိပ္ေလ ငါတို႔က ဧည့္သည္ေတြပဲ အထဲမွာအိပ္မယ္"
"ကြၽန္ေတာ္လည္း ဧည့္သည္ပဲေလဗ်ာ"
"ကိုယ္တို႔ ဘုရားခန္းမွာ အိပ္ရလည္း ကိစၥမရွိပါဘူး"
၀န္႐ြက္က ခန႔္ရဲ႕ပုခုံးကို ပုတ္ၿပီး ၀င္ေျပာေတာ့ ထြဋ္ေခါင္က ဂိမ္းေဆာ့ေနရင္းနဲ႔ ေခါင္းေထာင္လာကာ ျပာျပာသလဲ ၀င္ျငင္းသည္။
"ဟာ ကိုကို အျပင္မွာ မအိပ္ရပါဘူး အေအးပတ္လိမ့္မယ္"
"ဟမ္!!!!"
"ဟာ"
"အမ္"
ထြဋ္ေခါင္နဲ႔၀န္႐ြက္မွလြဲ၍ က်န္တဲ့သူေတြအားလုံး အာေမဋိက္အသံျပဳၿပီး သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ျပဴးၾကည့္ေနၾကသည္။
"ရပါတယ္ေမာင္ရဲ႕ ကိုယ္က ကိစၥမရွိပါဘူး"
"ဘာ!!!!"
"ဝိုး"
"ဝါး"
"၀န္႐ြက္နဲ႔ထြဋ္ေခါင္က ဘာေတြလဲ။ အဲ့ေလာက္ျမန္ျမန္ႀကီးေတာ့......ငါထင္ေနသလို မျဖစ္ႏိုင္ဘူး မလား"
တစ္ခ်ိန္လုံးၿငိမ္ေနတဲ့ လႊမ္းက ထေျပာေတာ့ ၀န္႐ြက္က ရယ္သည္။ လူႀကီးရွက္ရင္ ရယ္တယ္တဲ့။ ဒါဟုတ္မွန္ေၾကာင္း သူ၀န္ခံလိုက္တာပဲ။ လျပည့္နဲ႔ သကၠရာဇ္လည္း သူ႔သူငယ္ခ်င္းရဲ႕လက္ေမာင္းကို ထုကာ သူတို႔ကို မေျပာျပရေကာင္းလားဆိုၿပီး ဝိုင္းဆူေနၾကသည္။
"ေခြးေကာင္ ရွိတာမွ သုံးေယာက္တည္းကို လွ်ိဳထားရလားကြ"
"အ အ နာတယ္ကြ ငါလည္းေျပာမလို႔ဘဲဟာ အခြင့္မသာတာနဲ႔"
"ေဘာကို အခြင့္မသာတာလား ေန႔တိုင္း ဒီမ်က္ခြက္ကို ျမင္ေနတာကို"
YOU ARE READING
My dear male nurse (Complete)
Fantasyဆရာဝန်နဲ့ သူနာပြုတို့ရဲ့အချစ်ဇာတ်လမ်းလေးပါ 💙 လွှမ်းကေသရာ + သက္ကရာဇ်ရောင်ဝေလင်း 💙
