"ငါနဲ႔ခန႔္ျပန္မွရမယ္"
"ဟာ ဘာလို႔လဲ ဘုရားႂကြတဲ့ေန႔ မၾကည့္ေတာ့ဘူးလား"
"ေဆး႐ုံကဖုန္းဆက္လာတယ္ မနက္ျဖန္ခြဲစိတ္မဲ့လူနာ ၇ ေယာက္ေတာင္ရွိတယ္တဲ့ ငါမျပန္လို႔မရဘူး"
လႊမ္း အင္းထဲေရာက္ေနတာ ရက္အေတာ္လည္း ၾကာေနၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္ ခြင့္ရက္ရွည္ယူလို႔ကလည္း မျဖစ္ျပန္။ ေဆး႐ုံမွာ ဆရာ၀န္ေတြအမ်ားႀကီးဆိုေပမယ့္ အလွည့္က် ခြဲစိတ္ခန္းထဲ၀င္ရတာဆိုေတာ့ တျခားသူကို အကူအညီေတာင္းခ်င္ေပမယ့္လည္း ကိုယ့္အလုပ္နဲ႔ကိုယ္ဆိုေတာ့ ေျပာရမွာ အားနာလွသည္။
"ဒါဆို ခန႔္ကေရာ".
၀န္႐ြက္က ေဘးမွာထိုင္ေနတဲ့ ခန႔္ကိုေမးလိုက္ေတာ့ ခန႔္က
"ငါ အင္းထဲက ေဟာ္တယ္ကိစၥတစ္ခုအတြက္ အစည္းအေဝးရွိတယ္ လႊမ္းလည္းလိုက္ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူးကြာ CEO ကတစ္ေယာက္မရွိရင္ က်န္တဲ့တစ္ေယာက္ေတာ့ရွိေနမွရမွာ"
"အဲ့တာဆိုလည္း မင္းတို႔သေဘာပဲေလ ငါက ေနာက္မွလိုက္ခဲ့မယ္"
"အင္း အဲ့တာဆို ငါဒီညလစ္မွရမယ္ ေသာ္ဘုန္းျမတ္တို႔က ေဟာ္တယ္မွာေစာင့္ေနတယ္ေျပာတယ္"
"လိုက္ပို႔ရအုန္းမလား"
"ေနပါေစ ကိုယ့္ဘာသာကို သြားမယ္"
ခန႔္က ေျပာၿပီး အထုတ္ေတြသြားယူမည္ဟုဆိုကာ အိမ္ေပၚတက္သြားေတာ့ အိမ္ေအာက္ထပ္မွာ လႊမ္းနဲ႔၀န္႐ြက္နဲ႔သာ က်န္ေတာ့သည္။
"မင္း ဒီအတိုင္းပဲေနေတာ့မွာလား"
"ဘာကိုလဲ"
"မင္းနဲ႔သကၠရာဇ္ကိစၥကိုေျပာတာ"
ဟူး.....
လႊမ္း သက္ပ်င္းခ်မိသည္။ သူ သကၠရာဇ္ကို သိပ္ခ်စ္ပါသည္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ကေလးရဲ႕အေမကလည္း ဆရာမဆိုေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္က ေျပာမွာကို သူမလိုလား။ လႊမ္း သူ႔ဘ၀ေလးကို ဒီထက္မက သာယာလွပေစခ်င္သည္။ အၫႊန႔္တလူလူတက္ေနတဲ့ အပင္ေလးကို ဒီထက္မက ပိုလွပလာေအာင္၊ ပိုႀကီးထြားလာေအာင္ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးခ်င္သည္။ သူ႔ေၾကာင့္ စိတ္ေတြ အေရာင္ေျပာင္းသြားမွာလည္း မလိုလားေပ။
YOU ARE READING
My dear male nurse (Complete)
Fantasyဆရာဝန်နဲ့ သူနာပြုတို့ရဲ့အချစ်ဇာတ်လမ်းလေးပါ 💙 လွှမ်းကေသရာ + သက္ကရာဇ်ရောင်ဝေလင်း 💙
