Merhabalar ! Umarım hepiniz iyisinizdir.
Sporu günlük rutinime eklemeye çalışıyorum. Ama o kadar tutarsız gidiyorum ki! Anlatamam. Yine de spor yapmak ya da yapmak için gayret göstermek bana iyi geliyor.Hareket etmek güzel şey!
Hayat tokat atıyor bana resmen! Öyle böyle değil. Sert sert tokatlıyor beni ve ben öylece duruyorum. Gözümden yas bile gelmiyor. Sanirim artık acıması umrumda değil.
Hayatım boyunca mutluluğu bekledim. Yani su olsun mutlu olucam, şunu yapım mutlu olucam hep ama hep. Şimdi anladım ki mutluluk varılacak bir nokta değil de anda yaşayabilmek. Mutlu olmayı beklersem hic gelmeyecek bir treni yıllarca beklemis olacağım. Her sey ne kadar kötü giderse gitsin. Kendi alanımda, küçük çaplı bile olsa. Mutluluk noktaları bulunacağım. Çok büyük hayallerim yok! Cok büyük beklentilerim yok! Büyük planlarım yok! Sadece yürümeye devam edeceğim ve yürürken kendi müziğimle dans ederek yol alacağım. Yollar ister çiçekli ister dikenli olsun! Mutluluğu beklemek yok! Mutluluğum kendim olmaya karar verdim.
Huzur bulduğum anlarda, içtiğim kahvede, okuduğum kitapta, izledigim filmde, dizide, animasyonda, gittiğim yerlerde her zaman her an küçük mutluluğum ben olacağım. Çünkü baska türlü nasıl yasamaya devam ederim bilmiyorum. Artık her şey dayanılmaz bir hal aldı. Gercekten anksiyete krizlerim arttı, yine hic bit eey zevk vermiyor ve karanlık düşüncelerin esiri oldum. Tehlikeli bir yolda ilerliyorum. Bu yüzden "Hayır!" Hayat algılarımdan ibaretse beni amansızca kanatacak her şeye hayır! İnsanlara, olaylara hatta kendi düşüncelerime bile "hayır!" Çünkü ben bunu hak etmiyorum. Sadece yaşamaya çalışıyorum. O kadar. Hepsi bu!Herkesin problemleri vardır değil mi? Sağlık problemi, aile problemi, okul problemi, is problemi vs. Hepimizin problemleri var. O yüzden dünyanın tüm yükünü sırtlanmışım da en çok acı ceken insan benmişim gibi hissetmemeliyim. Hissetmemeliyiz!
Bir noktada hayata tutunmam gerek. Tutundugum her dal elimde kalsa bile tutunmak için yeni dallar bulup tutunmaya devam etmeliyim. ( Baska carem yok!)
Yorgunsun her şey canını yakıyor, ailen dahil herkes acımasızca sözcükler, bakışlar ve davranışlar sergiliyor, kimse nasıl olduğunu sormuyor, her zaman suçlu olan sen oluyorsun, ne kadar cabalarsan çabala, ne kadar istersen iste basaramıyorsun, nefes alamıyorsun göğsün daralıyor, uyumak ve uyanmamak istiyorsun! Ama yine de vazgeçme! Yine de gitme! Hak etmeyenler bile bu kadar güzel yaşarken ve mutlu olurken neden sen gidiyorsun? Neden vazgeçen, kaybeden sen oluyorsun? Yapma bunu! Yapma!!!
Küçüklük fotoğrafını al ve gözlerine bak. O küçük çocuk tüm yaşadıklarını hak etti mi? O küçük çocuğun hayalleri yok muydu? O küçük çocuk sadece mutlu olmak, başarılı olmak, iyi olmak istemedi mi?Ne yaparsan o küçük çocuğa yapıyorsun? Ona karşı bu kadar acımasız olma! O sadece sevilmek, kabul edilmek, gulumsemek, gülümsetmek, mutlu olmak, mutlu etmek istiyor. Hepsi bu kadar! Onun elinden tut! Kimse yoksa bile o küçük çocuk hep orda. Onun elini sımsıkı tut! Ona yapabileceğini, başarabileceğini, mutlu olabileceğini söyle! Elini sakın bırakma! Ölene dek onun elini tutman gerek!
Bundan sonra o küçük kız ve ben mutlu olacağız. Onu koruyacağım, onu sevmeye çalışacağım, ona destek olacağım. Çünkü o sadece gülmek istiyor!
Mutluluğunuzu aptal saptal ise yaramaz boş insanlar için paramparça etmeyin!!!!
Sağlıklı ve Mutlu Kalın 🌹