𝐓𝐢𝐦𝐞 𝐓𝐮𝐫𝐧𝐞𝐫 | 𝐃𝐫𝐚𝐜𝐨 𝐌𝐚𝐥𝐟𝐨𝐲

❝Selfish❞

Draco Malfoy'dan

Zaman döndürücünün kum saati hala akarken, sonunda o güne ulaşmıştık. Yine. Ashira'yla ayrıldığım güne. Şu an geçmişteki ben odadan çıkmış, sevgilimi yıkık bir şekilde arkamda bırakmıştım.

Buraya gelirken yaptığım planın başlayacağı nokta burasıydı, ama hemen değil. Ne geçmişteki Ashira'ya ne de kendime görünmemeliydim. Yoksa onu kazanırken kendimi de kaybederdim.

Planımda tek bir kişi vardı. Theodore.

Buraya gelmemi de sağlayan oydu, bunu yapmamı sağlayan da o olacaktı.

Elimdeki zaman döndürücünün de sahibi oydu. Çağının en ünlü mucitlerinden, en başarılarından olmuştu.

Fakat ondan döndürücüyü almak kolay olmamıştı...

-Flashback-
01.10.2005 - Gelecek

Ashira'yı görmemin üzerinden bir ay geçmişti, bir aydır her gün onun büyüdükçe ne kadar güzelleştiğini düşünüyordum.

Aklımın ucundaki fikir ise tıpkı onun gibi büyüyordu içimde. Zamanda yolculuk yapmak...

O yüzden şu an Theodore'nin ofisindeydim.
"Aklını yitirdin!" diye bağırıyordu bana. "Ne kadar tehlikeli olduğundan haberin var mı? Ashira'yı geri kazanacağım derken beni, kendini, aklının alamayacağı kadar çok insanı etkileyebilirsin."

Onun masasının karşısındaki koltukta oturmuş, neredeyse mahvolmuş gözlerimle ona bakıyordum. "Theo sadece zaman döndürücülerden birini kullanmama izin ver. Yemin ederim dikkatli olacağım..."

"Yapma" dedi gözlerime bakarak. "Haline bak... O evlendi, mutlu ama sen hala bitiksin. Kendine gel... Yurtdışına çık, Narcissa ile tatile git... Bilmiyorum, belkide psikolojik bir yardım almanın zamanı gelmiştir."

"Theo lütfen" dedim. Vücudum 26 yaşındaki birinin vücudu gibi değilde 40 yaşındaki birinin gibiydi. Göz altlarım morarmış, zayıflamıştım, sarı saçlarım yıpranmış, artık onlara hiç özen göstermez olmuştum. Güçsüz hissediyordum, umutsuzluktan geliyordu bu his.

Yıllar geçtikçe anılarım ağır basmıştı, bedenim altında eziliyordu. Ashira'ya bir kere bile onu sevdiğimi sözlü olarak söylememiştim... Sözler gerekliydi... o gerekliydi. Benim sevgilim belkide onu sevdiğime hiç inanmamıştı.

"Sen özlemedin mi onu?" diye sordum Theo'ya. "Hm? Sende sevdin onu kabul et... Söyle, yıllardır bir kere bile gördün mü onu?"

"Elbette özlüyorum. Ama olması gereken buymuş, Draco... O mutluysa sana da bunu kabullenmek düşüyor."

Bencildim ben. O eşiyle mutluydu belki ama istiyordum, kaybettiğim zamanı geri istiyordum.

"Hem ne malum her şeyi düzeltebileceğin?" diye sordu Theo. Beni vazgeçirmeye çalışıyordu. "Git birini bul... Bilmiyorum... Belki konuştuğun kızlardan biri-"

"Başkasını istemiyorum onu istiyorum. Onu yıllardır seviyorum. O nazik, tatlı, güzel... Şimdiye kadar sahip olduğum ve olabileceğim en iyi şey" dedim yalvarışlarla. "Theo lütfen... Tek umudum şu an sensin"

Babamla yıllardır konuşmuyorduk, zaman döndürücüler bir onda, bir de sihir bakanlığında vardı. Ve tabii ki en iyilerinin üretildiği yerin sahibi Theo'dan başka çarem yoktu.

İç çekti, daha sonra başını salladı "Tamam... Temin edeceğim o lanet şeyi."

Minnetle ona gülümsedim, nefes verdi. "Sadece... Kurtul şu vicdan azabından ve yaşamaya bak... Geçmişteki bana da selam söyle" dedi ve güldü.