Zijan Hanım (Güçlü Kadınlar S. 1) ..TAMAMLANDI..

Bölüm 23 Part 2

Herkese merhaba. Çok güzel bir bölümle geldim. Hepinize iyi okumalar.

.........

......................

................................

Zaten belli değil miydi?

Bazı sonlar en başta bir kelimeyle belli olur. Bir bakışla, bir gülümsemeyle. Bazı sonlar birinin katili, birinin kurtuluşu olur. Bazı sonlar ise iki kişinin katili olur. Hiçbir sonda iki kişinin de kurtuluşu olmaz.

"Delalamın." Ellerini tuttuğu kadını göğsüne bastırdı adam. Bir kurtuluş olmuştu bugün. Kadının saçlarını öptü, kokusunu çekti içine.

"Dilemın." Gözleri dolan adam sıkıca sarıldı kadına.uzun süre orada yan yana kaldılar.

"Koşun, koşun." Huzurlu anları dışarıdan gelen bağırışlarla kesilmişti. Korkuyla dışarıya koştular. Herkes avluya dökülürken, gördükleri şey onları şaşkınlığa uğrattı. Zijan öfke ve şaşkınlıkla inerken merdivenleri, Roni ona yetişip onu arkasına aldı. Herkes avlunun ortasında abisine. Bahoz Şirzadiye silah doğrultmuş Jiyan'a bakıyordu. Jiyan Şirzadi kimseye bakmıyordu. Karşısında duran adama nefretle bakıyordu. Neler olduğunu anlamayan Zijan öfkeyle kardeşine bağırdı.

"Ne yaptığını sanıyorsun?" öfkeli çığlığı kızı titretmişti. Gözlerini abisinden ayırmadan başını eğdi.

"Sen karışma hanım ağa. Şırnağın hanım ağası... Hepimizin hanım ağası." Tiksinti dolu sesi, geceyi doldurdu.

"Sen git buradan Zijan. Bu ikimizin hesaplaşması." Bahoz sakindi. Kendine güveni herkesi sakinleştirdi. Ama saniyeler sonra gelen ses, herkesi şoka sokarken Zijan çığlığını tutamamıştı.

"Sen..." Bahoz göğsünün altını tutarken şaşkınlıkla baktı kardeşine. Dudaklarının kenarından akan ip ince bir kan çizgisi boynuna ulaşırken, bembeyaz gömleğinin yakaları kana bulanmıştı. Adım atmak isterken bu kez de sol omzundan vurulmuştu. Acıyla geriye sendelerken. Öfkeyle baktı kardeşine. Onun bakışlarıyla bir el daha ateş etti kız. Adam geriye doğru düşerken, bedeni sert bir şekilde zemine çarpmıştı. Abisine koşmak isteyen kadını Roni tutup arkasına aldı. Jiyan hala orada silahla duruyordu.

"Tutun şunu..." Roni öfkeyle bağırdı. Tereddüt eden adamlar, Roninin tekrar bağırmasıyla kıza yaklaşıp silah tutan eline sopayla vurdular. Şoktan tutan kız, öfkeyle bağırınca ona fırsat vermeden kızı tutup bağladılar. Zijan abisine koşarken, Roni yardım çağırmak için telefonunu çıkardı.

"Abi... Abi..." gözyaşalrı içinde yerde yatan adamın yanına çöktü Zijan. Gözlerini zorlukla açık tutan adam ellerini tutan kadına baktı.

"Ziajn..." zorlukla konuşurken dinledi. Ama hiçbir şey duyamadı. Kadının onu duymasını umdu.

"Hırs uğruna seni yaktım. Beni sakın affetme. Ama... anamız, babamız olmadan onlar olmadan... ayakta duramazsın... onlar suçsuz... hepsi benim suçum..." başını sallayan Zijan adamın susması için dil döküyordu. Ama adam duymuyordu. Ve susmuyor konuşmaya devam ediyordu.

"Karagülüm... Evlatlarım hepsi sana emanet. Senden başkası onlara merhamet göstermez." Gözleri kayan adam bu kez bir şey duymuştu. Zijanın acı dolu haykırışını. Acı dolu haykırışı geceye karışırken. Gecenin karanlığı o acıyı yutmadan dağıttı her yere. Yerde yatan adam sarılan kadın, içinde büyüyeb acıyı hissetti. Canı. Öyle böyle değil çok yanıyordu. Çığlıkları. Canının acısını dışa vuruyordu.

Kısa süre sonra gelen ambulans. Terde yatan adamı alıp götürmüştü. Ondan geriye kalan kan dolu boşluğa baktı kadın. Oraya çökerken, arkasından gelip ona sarılan adama sırtını yasladı. Dağı arkasında onunlaydı. Yerde biriken kana baktı. Bir kolu kopmuştu. Canı öyle yanıyordu ki. "ne olursa olsun" dedi kalbi. "o adam senin canındı" gözyaşları içinde kalbinin söylediği her şeyi onayladı. "ne olursa olsun Zijan o adam senin abin." Gözyaşlarıyla yanan gözlerini kapattı kadın.

...

"Jandarma geldi Zijan." Kadın gözlerini açıp konağa girenlere baktı. Sonra başını köşede bağlı bir şekilde tutulan kıza çevirdi.

"Onunla konuşmalıyım Roni. Bunun hesabını ilk bana vermeli." Başını sallayan adam onu ayağa kaldırdı. Derya koşarak gelip kadını kollarından tuttu. Jandarmayla konuşan Roni yanında bir adamla geldi.

"Tamam ama yanında biri olmak Zijan." Zorlukla başını sallayan kadın ne yapacağını bilemedi. Roniye döndü adam anlayışla başını salladı.

Çok geçmeden Roni onu alt kattaki odalardan birine götürdü. Jiyan içeri de bir sandalyeye bağlanmıştı. Arkasında bir jandarma vardı. Adam elindeki deftere her şeyi yazmak için bekliyordu.

"Bunu neden yaptın?" zorlukla konuşan Zijan başını yerden kaldırmayan kıza baktı. "Bunu nasıl yaptın?" kadın gözyaşları içinde haykırdı. Kendisine bakmayan kıza öfkeyle tekrar haykırdı.

"Anla artık Zijan hanım... Anla..." kızın sessiz sözcükleri Zijanı durdurdu. Başı hala yerde olan kız karşısında ona hesap soran kadına bakmadı. "Her şeyin suçlusu sensin." Boğuk sesi ağladığını gösteriyordu. Zijan şaşkınlıkla baktı ona. Hala nasıl o suçluydu.

"Benim mi?" gözyaşları içinde güldü kadın farkında olmadan. "Her boku ye... sonra senin suçun de..." elini öfkeyle masaya vurup ayağa kalktı. Onu tutup oturmasını isteyen jandarma olmasaydı. O kızı orada öldürecekti.

"Bana bak Jiyan... oysa sana ne diyeceğimi bile bilmiyorum. Ama nasıl ya nasıl yaptın.... Neden? Abim... Onu öldürdün... O adamı vurdun, yeğenlerimiz, yengem, anne ve babamız. Sen ne yaptın farkında mısın? Cevap ver lanet olası..." Avazı çıktığı kadar haykırdı kadın. Ne dediğinin bile farkında değildi. Başını kaldırmış ona küstah gülüşüyle bakan kardeşine daha fazla dayanamadı. Kalktığı masadan uzanıp kıza sert bir tokat attı. Öfkesi dinmediği gibi kızı saçlarından tutup başını masaya çarptı defalarca. Jandarma gözü dönmüş kadını durdurmakta zorlanınca destek için dışarıya bağırdı.

İçeri giren Roni şoku hızlı atlatıp kadına koştu. Kollarında tuttuğu kadını duvara yaslayıp sarıldı. Acı dolu çığlıklarıyla kendinden geçen kadın, bu kez onun sırtına indiriyordu yumruklarını.

"Ben suçsuzum... Ben suçsuzum..." çığlıkları arasında söylediği şeyleri kimse umursamadı. Onu tutan adam anladı sadece. Onun kollarında onunla beraber onun için ağladı.

Jandarma masada kanlar içinde kalan kadını götürürken. Adam kadınla beraber olduğu yere çöktü.

"Ben suçsuzum...Ben suçsuzum..." sesi kısılan kadın, saçları arasında dolaşan elin, adamın kokusuyla sakinleşirken tekrar edip durdu. Onu kendinden uzaklaştıran adam daha fazla dayanamamıştı. Kendine gelen kadın. Adamın ona öfkeyle bakışıyla sarsıldı bu kez. Onu yanaklarından tutan adam kadına yaklaştı.

"Bu hayatta tek bir suçun var. Güvenmek... Sen suçsuzsun. Bunu sakın unutma. Sen bu hikayenin tek masumusun. Kim ne derse desin." Ne hissettiğini bile bilemedi kadın. Kaybettiği şeyi şuan kazanmıştı ama... içinde bir şey çiçek açmıştı. Ona sarılan adama sevdayla ve güvenle karşılık verdi.

"Çok yemin ettim Roni... Senden kaçmak için... Ve senle olmak için de... Hiçbir yeminimi tutamadım. Ama bu sana son sözüm olsun. Bu kez bunu yapacağım ve seninle geleceğim..." adamın yüzünü görmesi gerekmedi. Hızlanan göğsünü kendi kalbinde hissetti. Mutluydu...

..........................

.................................

...............................................

Sevgi ve saygıyla...