Zijan Hanım (Güçlü Kadınlar S. 1) ..TAMAMLANDI..

Bölüm 9 Part 3

Merhaba arkadaşlar bölüm bir gün geç geldi . Ama ben bile yazarken ağladım doğrusu, sizin de duygulanacağınız bir bölüm bence . İyi okumalar..

...................................................

...................................................................

Buharlaşır, kaynaklaşır 

Ve aslında döner,

Döner mihrabında , O'nu görür.

Sabah olmuş Zozan hanımın vefat ettiğini , haber alan herkes konağa geliyordu. Ama Seydan ağayla Roni hala konağa gelmemişti. Diyarla , Welat avluda yaşlıların ortasında oturmuş , boş gözlerle etraflarında ki insanlara bakıyorlardı. Keşke hemen böyle gelmeseydi insanlar , onlar daha şoku atlatamamışken birde insanların boş tesellilerini dinliyorlardı. İkisi de dün geceden beri bir gram uyumamışlar dı. Dilan , Zozan hanımın yatağına uzanmış çok geçmeden uyumuştu. Zerva yolda bir kaç saate gelmiş olurdu. Ama Seydan ağayla, Roni hala ortalıkta yoktu. Aramamışlardı da. Aklım hala Roni deydi . Gözlerim yaşlıların ortasında kalmış iki öksüzdeydi.Welat tırnaklarını dizine geçirip , gözlerini kapatmıştı. Yanına bakınca öfkelenmiştim, köyün serserilerinden biri geçmiş yanına , yüksek sesle telefonda bir şeyler izletiyordu. Ses kulağıma daha net gelirken, oturduğum yerden kalkmıştım. Sabah gelen Jiyan da benimle birlikte kalkınca , onu geri oturtmuştum. Yazmamı düzeltip onların yanına ilerledim. Hepsi bana dönerken , aptal çocuk hala Welatın sabrıyla oynuyordu. Yaşlılara başımla selam verip, Welatın yanına gittim. Bu çocuklar bana emanetti, Bu saatten sonra onların kılına zarar verenin bedenini ateşe verirdim. 

Çocuğun elinden telefonu alınca ayağa kalkmış , elleri önünde bana mahcup bir şekilde bakıyordu. Telefona bakınca onu yetiştiren aileden iğrenmiştim . Telefonu eline verip , dişlerimin arasından konuştum. 

"Hemen buradan git, ve bir daha bir Xezeme' ye yaklaşma." Cenaze evinde böyle büyük bir terbiyesizlik olur muydu? Hemde ölen kişinin evledına . Hiç mi vicdan yoktu ? 

"Ağalar , dünden beri perişan oldular. Siz çaylarınızı içe durun , onlarda biraz yalnız kalsınlar." Çoğu homurdanarak onaylarken. İkisini de kollarından tutup , üst katta en arkada ki odaya götürdüm. Buraya fazla ses gelmezdi. Yere hemen iki tane serip uzanmalarını bekledim, ikisi uzanınca üstlerine ince bir pike örttüm. 

"Hiç kimse umurunuz da olmasın  , biz hallederiz." Kapıdan çıkarken Welat seslenmişti. Ona dönerken Diyarın başını yastığa gömdüğünü fark ettim. Omuzları sarsılırken içim parçalanmıştı. Kim bilir ne kadar süredir tutuyordu  kendini. 

"Sağol ana, duvar oldun bize." Burnum sızlarken ona hafif bir şekilde gülümsemiştim. Kapıdan çıkarken , isterdim ki yanlarında kalmak , onlarla konuşmak , uyutmak ama bunca insan varken ne mümkündü. Dolan gözlerimi silip aşağıya indim. Kızların yanına otururken , kapı açılmış Seydan ağa konağa girmişti. Kadınlarla ayağa kalkarken hemen arkasında Roni ve bir kaç kişiyle Zozan hanımın cenazesi girmişti.  Roninin gözleri ağlamaktan kırmızı olmuş , karşıya bakıyordu. Cenazeyi ortada ki taşın üstüne koyup geri çekildiler. Erkekler salonlara geçerken , cenazenin etrafına bezler örtülmüştü. Kızlar Dilanı alıp gelirken , sıcak sular kovalara doldurulmuştu. Dilan yanıma gelip , koluma tutundu. 

"Lütfen , Zerva'yı bekleyelim, o olmadan yıkayamayız." Başımı sallayıp , kızlardan birine döndüm. 

"Arayın hele nerede kalmışlar." O sırada konağın kapısı açılmış . Zerva kızı ve kocası Şirvan girmişti içeri. Onların arkasından Şirvanın ailesi de gelmişti.  Erkekler yukarı salona çıkarken kadınlar bezin etrafında toplanmıştı. Zerva da yanımıza gelirken , kızını kaynanasına vermişti. Dilanla sarılıp ağlarken , kollarımı sıvadım. Üçümüz bir yanda Zozan hanımı yıkarken , gözyaşlarımız suyla karışıyordu. Dışarıda kadınlar ağıtlarına başlarken , tef sesleri gelmeye başlamıştı. Zerva , Zozan hanımın boynuna sarılırken , tef sesleri giderek çoğalıyordu.