Zijan Hanım (Güçlü Kadınlar S. 1) ..TAMAMLANDI..

Bölüm 4 Part 2

Aman aman kim gelmiş , 

Ben gelmişim :D Tamam tamam uzatmadan yazıyorum.
cnntzgl70 😊
.........................................

Ayna mıyım ki, herkes kendini bana yansıtıyor? 

Kırarsam kendimi , kim kırılacak..

"Bir ağayla evlenmek için nedene gerek var mıdır?" vardı elbet , benim de vardı, ama bunu bilmesi gerekmiyordu. Başını sallayıp bana döndü.

"Bir kaç şey duydum Zijan hanım " gözlerim onun gözlerinde hapis olmuşken sustum, ne diyebilirdim ki ıslanmışım bir kere yağmurdan korkum yoktu elbet, lakin bunları tekrar konuşmak kabuk tutan ama, sızısı hala duran yüreğimi tekrar kanatır dı.

"Ne duydun bilmem ağam " ayağa kalkıp pencerenin önüne geçtim, "Bilirsin insanalrı istediğini konuşurlar, susmazlar" ona döndüğümde hala aynı şekilde oturuyordu, "Duyduğun her şeye inanma" başını sallayıp gözlerini gözlerimde sabitledi, diyarın yeşil gözleri vardı, ama Roninin içimi coşturan,ısıtan ela gözleri vardı. Biri bahar bahçeydi, biri ateşti kordu, ikisi de yanlıştı, ikisi de oğlumdu.

"Ben inanacağım şeyi bilirim, lakin inandığım doğruysa, işte o vakit olacaklar en çok sana zarar verir" eski yerime oturup elimi omzuna koydum. Gözlerimiz haykırırken , sözlerimiz susuyordu, ne acı.

"Ağam " gözlerim dolarken ne diyeceğimi bilemedim, omzunu daha fazla sıkarken, derin bir nefes aldım, "Susmak nedir bilmez bu insanlar, ama ben o kadar iyi bilirim ki, kitabını yazarım, neden susarım onu da bilmem ama susarım, bazen susmak bir insanın canını yakan her şeyi de susturur, ben susarsam herkes susar gibi."eli elimin üstüne gelirken ağladığımı fark ettim, ağlamak değilde haykırmak istediklerim dökülüyordu sanki gözlerimden, 

"Ben sustum ağam, insanlar susmadı, ne dediler, ne ettiler bilmem, sorarsan bilmekte istemem, insanı insan yaktı lakin insan söndüremedi." Bu kez o kalktı ayağa baktı bana

"Öğreneceğim her şeyi." dedi gideceği zaman durdu, bir şey dememi bekledi. Bende baktım ona,

"Ağam" bana döndü acıyla baktı, acıyordu bana.

"İstediğini öğren ama öğrensen de bir şey değişmeyecek, susmayı öğreneceksin." başını olumsuz anlamda sallarken son kez anlattım ona, "Susmayı öğren ağam,sende yakma canımı."gözleri gözlerimi esir ederken gitti, bu kadar kolaydı işte gitmek, sırtını dönmek, yok saymak, oysa ben demiştim susmasını işte buda benim ikilemimdi, 

Ne istiyordum?

Bilmesini mi?  Hayır.

Bilmemesini mi?  Hayır. 

Peki ben ne istiyordum.?

İki gün geçmişti o günden Seydan ağayla Zozan hanım da çiftlikten dönmüştü, bugün ağalar toplanmış Roni ağayı ziyarete gelmişti,onlar avlu da kahvelerini içerken , büyük salon daki hanımların kahveleri götürülüyordu. Bense odamdan izliyordum her şeyi, 4 yıldır bu konakta bir kere bile bu duruma düşmemiştim, oysa şimdi kendime en yakın gördüğüm insan tarafından böyle bir duruma düşmüştüm. Elbette acı veriyordu. Gözlerim tekrar onu bulurken, ağaların ortasın da bana bakarken buldum onu, gözleri bende ağalara cevap veriyordu, onu kendime ne kadar yakın görsem de biliyordum ki en çok ondan uzak durmalıyım . Bunu hissediyordum, bana bu konakta en büyük zararı o verecekti, Seydan ağanın da bana baktığını farettiğimde perdeyi çekip yatağa oturdum.

Hüznün en pis yanı , mutluluğun tadını bilmesi. Uçmayı bilenin, kopmasa kanatları,

Akşam olmuş konağın arkasın da kazanlarda pişen yemekler yer sofrasına dizilmişti, ağalar yavaş yavaş yemeğe başlarken Roni kalkmıştı yanlarından, mutfağa girip yan konaktan gelen kardeşi dilanın yanına gitti, onu kapı eşiğine getirip bir şeyler söylerken,dilan kafasını olumsuz anlamda sallıyordu, Roni ona başını ve işaret parmağını sallayarak buradan bile belli olan bir şekilde sert konuşuyordu. Dilan başını önüne eğmişti, Roni parmağını indirince dilan başını aşağı yukarı sallamıştı, Roni sofraya geçerken dilan sağ ayağını öfkeyle yere vurup mutfağa geçmişti, bir süre sonra elinde bir yemek tepsisiyle merdivenlere gitmişti, çok geçmeden odamın kapısı çalınmıştı, kapıyı açınca dilan elindeki tepsiyle içeri girip sert bir şekilde yatağın üstüne bırakmıştı elindekini,