UMUT KIRINTISI

UMUT KIRINTISI 5.BÖLÜM

Herkese mutlu bir günden merhabalar. Keyifli bir okuma diliyorum. Votelerinizi ve yorumlarınızı bekliyorum. Sonunda sınavlarımı bitirdim. Eve döndüm artık canlar. Evde olacağım için umarım bölümleri aksattırmadan yüklemeye devam ederim. Tatilinizi keyifle geçirmeniz dileğiyle... Sevgiler...

Multide ise namı diğer ''Emektar' 'var. Okuyunca anlarsınız ne demek istediği mi?

Mrymmz

MASAL

Sonunda trenden inmesine 10 dakika kalmıştı. Abisini aramak yerine mesaj attı. Zaten garla anneannesinin evinin arası 5-10 dakika sürüyordu. Anneannesi söylemişti. Kısa sürede burada olurdu. Abisi mesajına cevap vermiş evden çıktığını söylüyordu. Eline çantasını alıp üzerine çekidüzen verdikten sonra bavulunu almaya gitti.

Geçerken mavi gözlere de bakmayı aklından geçirdi. Hiç karşılaşmasalar bile o gözleri hatırlamak istiyordu. Birkaç saniyede tutkunu olduğu gözlere... Son kez bakmalıydı... Sanki ilk ve son görüşüymüş gibi... İç sesini susturup cesaretini toplayıp bakışlarını kaldırdı. Adamın yüzü asık gibiydi. Yorulmuş bir hali vardı. Herhâlde uzun yolculukları pek sevmiyordu. Yüzünde çocukların ağladı ağlayacak arası olduğu gibi bir ifade vardı. Bu duruma içinden gülmeden edemedi. Sanki dokunsan ağlayacakmış gibi...

Hemen kendini toplayıp gözlerini yüzüne kilitledi. Yalnız adam kendine değil başka bir yere odaklanmıştı. Bu iyiydi işte. Biraz daha bakıp elveda dercesine bir tebessüm oluştu yüzünde. İçinde bir şeyler koptu. Az önce gülerken şimdi ağlayacak duruma gelmişti. Açıkçası 3 -4 saattir gördüğü biri için üzülmüştü. Kim olduğunu bile bilmiyordu... Boş bir ümitti sadece... Bir parça umuttu... Daha fazla dayanamayacaktı. İnmeliydi artık...

Birkaç adım attı... Dönüp ona bakmamalıydı... Yoksa gözünden birkaç damla yaş her an süzülüp burada ağlayabilirdi...Ne olmuştu böyle!!! Neler geçiyordu aklından annesinin yanında bile ağlayamazken şimdi herkesin içinde ağlamayı düşünüyordu. Birden kapıların açılma sesiyle kendine geldi. İnerken ''Umarım hep mutlu olursun' 'diye içinden geçirdi.

Bavulunu çekip yürümeye başladığında onun arkasında olduğunu hissetti. Onunla konuşmaya hazır değildi. Karşısında hafif kırmızı gözlerle çıkmak istemiyordu. Biraz daha adımlarını hızlandırdı. Gözleri abisini aramaya başladı. Bir yandan da kendini toparlamaya çalıştı. Abisi fark edebilirdi. Birkaç adım attığında abisini gördü. Yüzünde bir tebessüm oluşturdu hemen.

Aslında sadece abisi değil her şeyiydi. Ne çok özlemişti bir haftada. Onunla nasıl ayrılacaklardı bilmiyordu ama onunla kimseyi paylaşamazdı. Onun hayatında birisinin olduğunu düşünüyordu. Şimdi bu konunun konuşulacak yeri değildi. Abisinin anlatacağı günü beklemeliydi.

Abisi iyice yaklaşıp Masal'a öyle bir sarıldı ki!!! Görende yıllardır birbirlerini görmediğini düşünürdü. Bir süre daha öyle kaldıktan sonra abisi '' Hoş geldin Masal'ım. Nasıldı yolculuk? ''diye keyifli bir şekilde konuştu.

' 'iyiydi abicim. Kesinlikle tavsiye ederim. Çok rahattı. 'neşeli bir tonda cevap verdi

''Hım öyle diyorsun? ''

''Kesinlikle öyle diyorum. Eğer binersen kesinlikle pişman olmazsın diyerek son noktayı koyuyorum.''

''Bakarız artık '' diyerek bavulu çekmeye başladı.