UMUT KIRINTISI

UMUT KIRINTISI 16. BÖLÜM

Merhabalar okur canlarım! Bir bölümle daha karşınızdayım. Umarım beğenerek okursunuz! Sonunda sorun düzelmiş ve bölümü getirebildim :) 

Bölüm ithafımız ''turuncu hayaller''e gelsin. Hem kapak fotoğrafımız hem de tanıtımımız değişti. Yazdığı şiir ve hazırladığı kapak fotoğrafı için kendisine çok teşekkür ederim. Ben her ikisini de çok beğendim. Şiiri merak edenler tanıtım kısmında bulabilirler.

Multi'de Masal'ın giydiği elbise var.Fotoğrafın saçlarını kesemedim :) 

Değerli yorumlarınızı, beğenilerinizi bekliyorum. Lafı fazla uzatmadan sizi bölümle baş başa bırakıyorum...

Sizi çok, çok, çok seven yazarınız...

                                                                                                                  Mrymmz

Yine gardırobun başında kara kara düşünüyordu ne giysem diye. Ne denerse denesin bir türlü kendine yakıştıramıyordu. Ne olacaktı bu hali? Zaten annesi bir şeyler anlamış gibi bakıyor, her sabah imalı bir bakış atıyordu. Eğer bir imada bulunursa nasıl bir açıklama yapacağını bilmiyordu. Çünkü kendisi de emin değildi ki! Duygularından değil Koray'ın ilgiyle olan tavrına karşılık bir şeyler söylememesinden! Belki de sadece arkadaşı olarak görüyordu. Her gün bir umut ondan bir şeyler duymaya kendini hazırlıyor ama içindeki hayal kırıklığıyla eve geri dönüyordu. İyi düşünmeye çalışıyordu. Sonuçta trende karşılaşmış olabilirlerdi ama stajı iki haftadır devam ediyordu. Belki kendisi aceleye getiriyor belki de bir anda olsun bitsin istiyordu.

Aklı karmakarışık kalbi ise heyecandan dörtnala koşuyordu. En azından her gün okyanus mavisi gözleri görüyor, beraber bir proje üzerinde düşünüyorlardı. Arada bir sohbet ediyorlar, onun hakkında az çok bir şeyler öğrenmeye çalışıyordu. Bir kardeşi olduğunu, arkadaşlarına değer verdiğini ve işinde her zaman prensipli davrandığını artık biliyordu. Bir de kek, pasta gibi atıştırmaklar çok hoşuna gidiyordu. Bir gün laf arasında söylemişti. Akşam gelince elleriyle mantar şeklindeki kurabiyelerden yapmış, sabah erkenden kabın içine yerleştirmişti. Acaba beğenecek miydi? Aklında aynı soru dolaşıyordu. Tepkisi ne olacaktı!

Daha fazla vakit kaybederse yine staja geç kalacaktı. Acele etmeli bir an önce üzerini giyinmeliydi. Aklına bir fikir geldi ve gözleri keyifle parladı. Gözlerini kapatacak eline ilk gelen kıyafeti giyecekti. Krem rengi dolabın iki kapağını açtı ve gözlerini sıkıca kapattı. Elini rastgele sallayıp bir parça aldı. Gözlerini açınca haki renkli bir gömlekle karşılaştı. Kolları kısaydı üzerinde ise siyah renkli düğmeleri vardı. Abisinin hediyesiydi. İlk maaşıyla almıştı.

Altına ise beyaz boru paça pantolonunu aldı. Üzerini giydikten sonra yeşil renklerden oluşan saç bandını siyah uzun saçlarına taktı. Aynanın karşısına geçip saçlarını yüzlerinden düşürdü. Gözlerine kalemini çekip yanaklarına şeftali tonlarında hafif bir allık sürdü. Gömleğinin yarısı pantolonun içinde yarısı dışındaydı. Beyaz ince kemeriyle zarif bir hava sunmuştu. Hem spor hem şık olduğunu düşündü. Bir bilseydi bu görüntüsünün yürek hoplattığını!