"တကယ်လား
တကယ်ခွင့်ပြုတာလား"
"ဟာ မောင်ရယ် ဘာဖြစ်နေတာတုန်း...
ရှက်ပါတယ်ဆို"
နှင်းဆီ ရှက်ရှက်နဲ့ပြန်ပြောတော့ အမရာရယ်သည်
"ဘာရယ်တာလဲ မရယ်နဲ့"
"ချစ်လို့ပါနော် ရှက်နေတာလေးကိုချစ်လို့ မနှင်းဆီရယ်"
နှင်းဆီငြိမ်သက်နေတော် အမရာ ဘာမှဆက်မပြောတော့ပါ
အချစ်တွေကို အနမ်းတွေနဲ့သာသက်သေပြပါမည်
အမရာ နှင်းဆီရဲ့နှုတ်ခမ်းလေးကို ထပ်ကာနမ်းသည်
အနမ်းတွေပေးရင်း ညအိပ်ဝတ်စုံလေးက ကြယ်သီးလေးတွေကို တစ်လုံးခြင်းဖြုတ်ပစ်နေသည့်အမရာ ဒီလောကီတစ်ခွင်မှာ သူမတစ်ယောက်တည်းသာ အလုပ်ရှုပ်နေသလို
ကြယ်သီးလေးတွေ အားလုံးအပြည့်အစုံပွင့်ဟသွားတော့ အမရာနှင်းဆီပန်းလေးမှ ပွင့်ဖက်ကလေးကိုချွေသလို ချစ်သူရဲ့ညအိပ်ဝတ်စုံလေးကို အသာအယာဆွဲကာလှန်လိုက်သည်
သိပ်လှသည့်မြင်ကွင်းလေးမို့ ဒီတစ်သတ်မေ့ပျောက်မည်မထင်
အရင်ဆုံး အမရာ မြင်ရသည်က သူမရဲ့ အပြစ်အနာအဆာမရှိချောမွတ်နေတဲ့ ပုခုံးသားလေးပါ
တဖြေးဖြေး အကြည့်တို့ကိုရွေ့လျားလိုက်တော့
"မောင့်"
"ဘာများလဲ မနှင်းဆီရယ်..."
"အဲ့လိုစိုက်မကြည့်နဲ့လေကွာ
ဘယ်လိုနေရတော့မလဲ"
"လှလို့ ...ဆွဲဆောင်မှုကအပြည့်အဝပဲ
လှလို့ကြည့်တာပဲကို ဘာလို့တွန့်တိုနေတာတုန်း"
နှင်းဆီ သူမရဲ့လက်တစ်ဖက်နဲ့ လက်ပိုက်လိုက်ကာ အမရာစိုက်ကြည့်နေတဲ့ မြင်ကွင်းကိုပျောက်စေသည်
"တို့လှတာ သိပေမဲ့အဲ့လိုကြီး ကြည့်နေတော့ ကျွန်မကဒုက္ခလှလှတွေ့ပြီပေါ့ အမရာမောင်ရဲ့"
သူမရှက်နေတာသိလို့ အမရာစောင်ယူကာ သူမတို့နှစ်ဦးလုံးရဲ့ ကိုယ်ပေါ် လွှမ်းခြုံလိုက်သည်
"ဒီလိုဆိုရင်ရော ရှက်သေးလား"
အရှက်ပြေစေဖို့ဆိုပေမဲ့ သူမရည်ရွယ်ချက်ကို အပျက်မခံပါ
မနှင်းဆီကို တစ်စောင်းအနေအထားကနေ ပက်လက်အနေအထားဖြစ်အောင်တွန်းပို့ပြီး မနှင်းဆီရဲ့ကိုယ်ပေါ်ကိုအမရာအုပ်မိုးလိုက်သည်
YOU ARE READING
ချစ််ရပါတယ် မနှင်းဆီ
Romanceမနှင်းဆီရေ မိုက်မဲလွန်းတဲ့ အမရာ က ဆူးတွေပြည့်နေတဲ့ မနှင်းဆီကိုမှ နှလုံးသားထဲ ထည့်ချစ်မိသည်တဲ့လေ ဆူးတွေ ဆူးနေပါစေ ချစ်မြတ်နိုးမိနေသည်လေ
