Czułam się niczym w transie. Obraz sam przeobrażał się z czarnego tła w różne postury ludzi. Ludzi, którzy mnie niszczyli w środku. Byłam sama, pośród miliona ludzi. Każdy patrzył na mnie. Każdy coś chciał. Każdy mnie obserwował. Skulona nie miałam...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
- Gadaj młody człowieku - Ponaglił go Vincent, wcześniej oddając Dylana w ręce bliźniaków. Nieznajomy jedynie wzruszył ramionami.
- Nie będę się spowiadał bandzie randomowych ludzi - W tym momencie Will przycisnął go mocniej, aż ten cicho jęknął.
- Jesteśmy Monet, powinieneś znać to nazwisko. Wszyscy je znają - Dumnie oznajmił Tony, wyrzucając do kosza jakieś śmieci. Ja jedynie przyglądałam się temu wszystkiemu. Nie mogłam nawet trzeźwo myśleć. Ciągle myślałam o tym jak Dylan oberwał. To było naprawdę dziwne. Mój brat nigdy nie został tak potraktowany. Nigdy.
- Monet, ta? Nie znam. Może nie każdy zna wasze pochodzenie - Jego oczy jakby stały się ciemniejsze, mimo, że były wcześniej już czarne jak smoła. Coś się zmieniło. Jego postawa stała się nagle bardziej gotowa do jakiegokolwiek ataku. Zrobiłam kolejny krok w tył. Coś się świeciło.
- A może twoje poznamy bardziej - Głos zabrał tym razem Bao, stojąc z założonymi rękami i oczekując na jakąkolwiek odpowiedź. - Kogoś mi kurwa przypominasz, ale nie wiem kogo - Zmrużył oczy, jakby to miało pomóc mu w przejrzeniu go na wylot.
- Moje nazwisko jest dość proste. Nie żadne Chińskie - Spojrzał ukradkiem na Dylana - A Amerykańskie.
- Do rzeczy - Walnął mój najstarszy brat.
- Toothey. Jestem Kellan Toothey.
- Mówi Ci to coś Bao?
Jednak ten nic nie mówił. Myślał. Przegryzł wargę, ale najwidoczniej nic nie mówiło mu to.
- Ja... Nie wiem, nie sądzę, abym słyszał kiedykolwiek takie nazwisko. Jest dość tu niespotykane. Z tego co kojarzę, tylko jedna rodzina ma takowe.
- Dlaczego doszło do bójki?
Tym razem wszystkie pary oczu skierowały się na moją osobę. No tak. Jedyna byłam w stanie cokolwiek wyjaśnić, bo to ja byłam tu znowu głównym celem. Westchnęłam głośno, łapiąc się za biodra.
- Dylan rzucił się na niego bo mówił, że musi mnie zabić bo zobaczyłam jego twarz.
- Co takiego?! - Bliźniacy nerwowo popatrzyli na czarnowłosego. Ruszyli na niego, a biedny Dylan poleciał płasko na ziemię. Jęknął z bólu żałośnie, kierując na siebie wzrok najstarszego. Bao podszedł do niego pomagając wstać.
- Do tyłu Tony z Shane - Ostrzegł Vincent, wyciągając w ich stronę otwartą dłoń - Musimy się dowiedzieć o co biega, a potem zastanowić się nad jego losem.
- Jego los zostaw nam - Tony przejechał swoim kciukiem po szyi, a ja cicho się zaśmiałam. Dlaczego to mnie tak bawiło. Wściekły Tony był powodem do albo lęku, albo bólu brzucha.
- Już wiem! - Bao wyrwał się do Vincenta, na co Dylan ponownie poleciał na ziemię. - Toothey to nazwisko płatnych zabójców w dziewięćdziesiątych. Nie wiem, czy to dotyczy się tego tu - Kiwnął głową - Ale jeśli tak, mamy do czynienia z rodem jednego z najlepszych zabójców w kraju.
