Yönetici Kalp- BxB

✧52✧

Yönetici Kalp 1M oldu 🥳

Oylarınız, yorumlarınız için çok çok teşekkür ederim hüüğğ🥹😭🥰💖😍🍆🫠🥺😘

"Ne yemek istersin güzelim?" dedi Atakan elimi tutarken. Kızarık koyu kahveleri yoldaydı. Gün içindeki haline zıt çok daha iyiydi. Bir notun onu bu kadar mutlu etmesi beni de mutlu ediyordu. Çünkü ciddi anlamda kötü bir ruh halindeydi bugün.

"Bilmem." Diye mırıldandım dudağımı büzerek.

"Tamam sen bana bırak, size güzel bir yemek hazırlayacağım." Mutlu ve hevesli sesiyle yutkundum sertçe. Gözlerinden uyku akıyordu resmen ve ona rağmen hala kendini affettirme çabasındaydı.

"Yorgunsun zaten, bugün geçiştiririz bir şeylerle. Hem sen de erken yat." Beni duymamazlıktan gelirken kreşin olduğu caddeye girmiştik bile.

"Geçen aldığımız hollandez sosunu kullanmadık henüz değil mi?" Gülümsedim istemsizce.

"Yarısını kullandık, hafta sonu soslu et sote yapmıştın ya." Kaşları havalandı, hatırlamış olmalıydı.

"Doğru. Yarım kavanoz da yeter, üç kişiyiz nasıl olsa." Baş parmağıyla elimi okşarken kendi kendine konuşur gibi mırıldandı.

"Bugün ben yapayım tamam mı? Sen uyumalısın." Anında itiraza geçti.

"Yok değilim hayatım, hem beraber film de izleriz sonrası-"

"Atakan." Dedim itiraz istemeyen sert bir tonda. Yutkundu sertçe ve kısık kahveleri bana döndü saniyeliğine. "Dinlenmelisin."

Tekrar önüne dönerken kafasını salladı zorla. Hevesini kırmıştım belki ama onu böyle yorgun görmeye dayanamıyordum. Uyuması gerekiyordu.

Kreşin kapısının orda durunca elimi çektim sıcak, büyük avcundan ve indim arabadan. Yağmur durmuştu ama yerler oldukça ıslaktı. Su birikintilerine dikkat ederek ilerledim, zira converselerim anında çekerdi suyu ve ıslanırdı çizgili çoraplarım.

Kırmızı kapıdan içeri girdiğimde Zeynep öğretmeni ve yanlarında oturan çocukları gördüm. Hepsi giyinmiş, hazır şekilde beklerken ayaklanan bücürü görmemle gülümsedim.

"Abii!" Bacağıma sarılan bebeğimi kucaklayıp kızarık şişko yanaklarını öptüm sıkıca.

"Çok mu özledin abiyi?" Diye sordum sırıtarak. Kafasını sallayınca sarıya çalan saçları hareket etti aşağı yukarı.

"Hem de çok!" Dedi heyecanla ve boynuma sarıldı.

"Ben de seni çok özledim abicim. Acıktın mı bakalım?" Dudakları büzülürken düşündü. Bu haline güldüm istemsizce.

"Biyaz." Diye mırıldanırken baş ve işaret parmağını birleştirdi.

"Tamam hadi eve gidelim, Atakan bizi bekliyor." Tam kucağımda Eren'le kapıya ilerlemiştim ki konuştu Eren.

"Ama çiş?"

"Çişin mi var?"

"Hı-hı."

Ters yöndeki tuvalete doğru ilerledim ve üstünde çeşitli desenlerin olduğu kapıyı araladım. Çocuklara göre dizayn edilmiş oldukça temiz, renkli ve tatlı tuvalette bir kabine girip Eren'e çişini yaptırdıktan sonra ellerimizi yıkayıp çıktık. Nerdeyse herkes gitmişti, tek bir kişi hariç.

"Aa, Can merhaba." Diyerek geldi yanıma Esra. Zoraki bir gülümsemeyle cevap verdim ona.

"Merhaba Esra."

"Nasılsın, karşılaşmadık ne zamandır. Toplantıda da yoktun." Konuyu ne zaman oraya getirir diyecektim ki, saniyesinde getirdi.

"Hım, öyle oldu. Biraz rahatsızdım da ben katılamadım." Kafasını salladı hafif mahcup bir ifadeyle.