Heist •Chanmin•

~11

Oy ve yorum 🧡
•••

Ağlayarak uyandığım kabustan sonra uykum o kadar berbat bir hale gelmişti ki iki dakika uyuyup uyandığım bile olmuştu. En sonunda ise kendimi Bae'mi izlerken bulmuştum. Küçük kızım hafif aralık ağzı ve kızarmış yanaklarıyla tatlı tatlı uyuyordu. O kadar sevimliydi ki dudaklarımı o tombikliklere gömmmek çok zordu. Neyse ki içimdeki sevgi dolu babayı sağlığı umursamayan baba susturdu ve bunu yapmaktan vazgeçerek mutfağa yöneldim. Şu an mutfaktaydım. Aah. Benim olmasa da Bae'nin uykusu güzeldi. Bu yüzden mutluydum. Buna özel güzel bir kahvaltı hazırlasam hoş olurdu. Evet. Evet.

Bir kabus yüzünden moral bozmaya gerek yok.

Saat altıya gelirken tavayı çıkardım ve ocağa koyarak mutfağa yöneldim. Bakalımm. Küçüğümün uykusu sorun olsa da öyle yemek konusunda bir sıkıntısı yoktu ayrıca yumurtayı çok seviyordu. Bu benim için çok çok önemliydi. Büyümek için yumurta olmazsa olmazdı çünkü. "Haşlanmış ıspanağım var. Hmm. Ispanaklı rulo omlet yapabilirim. Sütle püre haline getirirsem... Güzel fikir."

Kendi kendime konuşup kafamda kurduğum şey için malzemeleri çıkardım. Fazladan yumurta çıkarmıştım çünkü nedense bende aç hissediyordum. Normalde benim için öyle gerekli bir şey değildi kahvaltı ama şimdi... Tanrım. Cidden açım. Buzdolabından peyniri de çıkarıp ağzıma attım ikili halde. Bu sırada doğranmış domateste dikkatimi çekmiş ondan da bir tane almıştım.

İlginç.

Ispanakları doğrayıp yumurtayı çırptım. Süt de katıp iyice yumuşak bir hale getirdim. Boğazına takılması son isteyeceğim bir şeydi sonuçta. Biraz fazla yumuşak olsa da bende ekmeğe sürer yerdim. Hm? Tabaktaki peyniri ve domatesi bitirmiştim resmen. Yine de hala istediğimi fark edince dolaptan çıkarıp yeniden doğradım. Immm biber. Hemde yeşil. Off çok güzel bir sandiviç olurdu bundan. Arasına da bu yaptığım ıspanaktan koyardım. Biraz tuz ve kori-

Ne oluyor ya bana?

Yutkundum ve dolabın kapağını kapattım. Kendine gel Kim Seungmin. Sen böyle aç bir insan değilsin. Abinle ablan sen yemek ye diye seni tehdit eden kişiler. Sen bu değilsin. Değilim ama biberler çok güzel. Immm zeytinde vardı şurada.

Çekirdeksiz zeytini de ağzıma atıp geri kızımın yemeğine döndüm. Güzelce pişmişti. Altını kapadım ve resimli kasesine koydum. Üstünü kapattıp tezgaha koyduğumda yine kendi midemi düşünmeye başlamıştım. Evet şimdi. Hadi bakalım. Biraz peynir, domates, ıspanaklı yumurta, zeytin ve biber. İçine de ekmek doğrayalımm. Ah. Benim kasemde hazırdı işte. Buna yakışacağımı düşündüğümden dolaptan meyve suyumu da alıp onları da tezgaha koydum. Küçüğümün yanına koyduğum bebek telsizi sen kısık sesler geliyordu. Tam vaktiydi. Gülümseyerek elimi yıkadım ve havluya silerek merdivenlerden çıkmaya başladım. Odanın önüne geldiğimde Bae siyah gözlerini küçük küçük aralamıştı. Beni görünce gözleri kısılıp mız mız hareket etti. Buna güldüm ve yanına gidip oturdum yatağa. Ensesini kontrol ettiğimde terlememesi beni mutlu etmişti. Sahi. Gece sıcak bile değildi ama bebeğim terlemişti. Hemen alnına elimi götürüp kontrol ettim. Ateşi yoktu çok şükür.

"Pist tombik kalksana. Şstt bir yıldır uyumuyordun dört gündür ara ara acısını çıkarıyorsun şşst. Tombik misin sen?"

Yanağını sıktığımda çığlık atıp elimi yanağından çekti. Buna güldüm. Yanakları hassas noktasıydı kızımın. Sadece belirli kişilerin öpmesine izin verir çok nadir sıkmayı hoş karşılardı. Eşek. Büyüdün de yanaklarını mı koruyorsun sen hı hı?

Battaniyeyi çektim ve kucağına aldım sarışınımı. Kolları hemen boynuna dolanırken boynundan öpmüştüm bir tane. Mis gibi bebek kokuyordu bebeğim. "Seni çok seviyorum. Biliyorsun değil mi?"