Heist •Chanmin•

~16

Oy ve yorum 🧡
•••

"Uyumayacaksın değil mi?"

Elimi laptopun klavyesinden biraz çekip sağ taraftaki kızıma baktım. Saat gece üçe geliyordu ve şu ana kadar olur olmadık her şeyi yapmıştım uyuması için. Altını değiştirmiş sütünü içirmiş benim bile uykumu getiren ninilerin evde yankılanmasını sağlayarak ayağımda sallamıştım. Şu an uyguladığım taktik ise ilgisizlikti. Bazı bebeklerin ilgi görmeyince uyuduklarını okumuştum ama hayır. Tamamen açık koyu renk gözlerde değil uyku, zerresi bile yoktu.

"İnek seni."

"Hımmmm"

"Öylesin hiç inkar etme."

Uzandım ve burnunu sıktım minicik. Hemen çığlık atıp geriye kaçmıştı. Gülerek geri çekildim. Şu an koltuğa boylu boyunca uzanmış duruyordu öylece. Hadi hadi uykun var inat ediyorsun şu an.

"Aummmubtubiokimo"

"Bence de uykun geldi."

"Haauuummbeıı"

"Ne? Uyumayacak mısın?"

Sanki çok önemli bir şey söylemiş gibi hemen önümdeki bilgisayarın olduğu sehbayı kenara çektim ve üstüne eğildim kızımın. Ben üstüne geçince gözlerini tamamen açıp ayaklarını hızlı hızlı hareket ettirmişti. Ya. Şu tipe bak. Bu tipte asla uyuyacak bebek tipi yoktu. "Bak yerim he uyumazsan. Ona göre şstt ne gülüyorsun cidden yerim seni. Ham yaparım bak."

Gülüp gamzelerini gösterdiğinde kendimi tutamayıp öptüm o minik çukurlardan. O kadar tatlı duruyordu ki gamzeleri, ısırasım.geliyordu. O an aklıma gelen şeyle aniden durdum ve üstünden biraz kalkıp iyice inceledim bir süre yüzünü. Yeni görmüştüm malum şahsı ve hani...

Çok benziyorlardı.

Yemin ederim ki çok kelimesinden bile fazlaydı veya ben öyle görüyordum bilmiyorum ama saçları, gözleri, gamzeleri... Yutkundum. Elbette bana da benziyordu canım. Ki bence gözlerini benden almıştı benim göz yapıma daha çok benziyordu. Tavırları da benim gibi mesela. evet evet. Benim gibi sakin biraz nazlı biraz yaramazdı. Tanrım şu an ne yapıyorum ben? Resmen kızım ona daha çok benziyor diye gidip olay çıkartasım gelmişti. Boğazımı temizleyerek üstünden çekildim. Kendine gel Kim Seungmin. O adama benzese dahi dünyanın en mükemmel kız çocuğuna sahipsin.

Kız çocuğu...

Yutkundum ve Bae'nin yanağından öpüp geri çekildim. Kalbim kötü olmuştu. Sebebini bilsem dahi kendimi yatıştırdım ve gülümsedim zorlukla. Bae hissedebilirdi üzüntümü ama ben bunu istemiyordum. Üzülmemeli ve kızımı da üzmemeliydim. Bu saatten sonra mottom buydu artık. "Ah gelen hediyeleri açmadık değil mi? Hadi sen aç bakalım bende araştırmamı bitireyim. Hooppa otur bakalım yere hıh işte burada kutularr~"

Halının üstüne koyup gelen kutuları önüne çektim ve arkasına ne olur ne olmaz diye yastık koydum. İşte şimdi olmuştu. Onuncu ayı ben araştırıp not alırken o da hediyelerini açardı. Belki yorulur uykusu felan gelirdi ama sanmı- "Ama poşetleri yemiyoruz ıı ı."

Isıracağı poşeti açtım ve içindekini çıkarıp direk poşeti kanepenin arkasına yolladım. "Poşet gitmiiş~ a. A. Bu da ne? Örgü bir tavşanmış mı bu? Sua'nın poşetiydi sanırım bu güzel yapmış acaba bende yapabilir miyim?" Kendi kendime nasıl yapacağımı düşünürken oyuncağın Bae'nin değil de bende olduğunu fark edip kollarını almak için uzatan bebeğime verdim. Orta boy bir tavşandı ama kızımdan birazcık küçüktü sadece. Güldüm. Ondan büyük bir oyuncak alırsam nasıl tepki verir diye düşünüyordum şu an.