Heist •Chanmin•

~20

Oy ve yorum 🐝
•••

Her şey o kadar hızlı olmuştu ki... Nasıl yani ne tür bir tepki verebileceğim konusunda bile bir fikrim yoktu. Bir anda, ben eşyaları taşırken onların yatak odasına gittiklerini fark etmiş sonraysa kızmak için emin adımlarla merdivenleri çıkmıştım.

Sonuç ise yatakta sarmaş dolaş yatan iki sarışındı.

Kollarımı önümde bağlayıp kapının kenarına yaslandım. Bae onun siyah tişörtünü minik elleriyle kavramamış olsa böyle döve döve çıkarırdım onu ama işte. Miniğim sıkıca tutmuştu ve onun kolu da Bae'nin üstüne geliyordu. Burnu sarışın buklelerde, ayakları ise kendine çekiliydi. Kocaman yatakta minicik olmuş yatıyorlardı şu an.

Pembe ve siyah. Sarı ve sarı. Baba ve kız.

İki inek.

Durmuş öylece izlediğimi fark edince yaslandığım yerden ayrıldım ve geldiğimden daha yavaş bir şekilde aşağıya indim. Gerçekten uyumuşlardı. Hani numara felan yapmıyordu Chan. Tanrım. O da Bae gibi uyumazdı ama bilmiyorum ikidir birlikte paşalar gibi yatıyorlardı. Kendimi üçüncü kişi gibi hissetmeme ramak kalmıştı. Resmen kızım benle değil onla uyuyordu.

Sakinim.

Aldığım eşyaları dizip üç gün sonraki yılbaşının hazırlığını yapacağım. Evet. Zaten öyle çok uyumazlardı. İkisininde huyu buydu sonuçta. İlk kalkan kim olursa olsun laf yiyip gidecek olan Chan'dı. Dua et ki ilk sen kalkasın. Kızım uyanmasın diye sakin davranabilirdim o zaman.

Seslice nefesimi verdim ve poşetlerin başına geçtim. Kıyafetleri ayırırken bir yandan da dekorasyon için planlar yapıyordum kafamda. Bir sürü şey almıştım. Ciddi manada çok şey almıştım ve buna yılbaşı ağacı da dahildi. Gerçi bebeğimle kurmak daha heyecanlı olurdu. Tepkisini merak ediyordum. Gülümsedim istemsizce. Çok tatlı olmaz mıydı böyle ağacın süsleriyle oynayıp ışıkları açtığımda şaşırsa? Düşüncesi bile sevimli.

O zaman ağacı eledik. Örtülerden başlayalım.

Yatak odasında eski sevgilim yani bebeğimin babası yokmuş gibi evi süslemeye başladım. Krem tonlarındaki örtülerin yerini kırmızı ve yeşil polarlar aldı, çerçevelerin üstüne küçük süsler asıldı ve LED ışıklar her bir yana çekildi. En son aldığım büyük kar tanesini de boş olan duvara astım ve geri geri gittim. Işıklıydı ve en çok bunu sevdiğimi kabul etmeliydim. Ah. Tabakları da dizelimm. Kardan adamlı biberon ve mama takımı almıştım. Üstelik Noel temalı bebek kurabiyeleri de vardı. Çok güzellerdi. Hemde çok.

İçimdeki huzur ve mutlulukla bütün işlerimi hallettim. Mutfağı yeni eşyalarla süsleyip kurabiyeleri kavanoza koydum, biberona ise süt ısıtıp doldurdum. Bae'm kalkınca acıkabilirdi. O kadar güzel olmuştu ki her yer. Bayıldım. Sadece kıyafetleri dizmek kalmıştı şu an. Elime aldığım katladığım giysileri ve merdivenlerden çıkmaya başladım. Ses gelmemişti ama belki odaya girdiğimde uyanırlardı. İkisininde uykusu hafifti sonuçta. Yutkundum. Çok benziyorlardı ve garip bir şekilde bu zamana kadar bana ağır gelen bu gerçek şu an canımı yakmıyordu.

Ben... Yumuşuyordum. İstemsizce duvarlarımı yıkıyor ve bir aileymişiz gibi hissetmemi sağlıyordu. Hala emin değildim. Ne onun neden burada olduğundan ne de kendi duygularımdan. Her tamam sanırım affedebilirim dediğimde aklıma geliyordu yaşadığım anlar. Tuhaftır ki bunun zıddı olarak her onu affetmeyeceğim ölsün dediğimde de birlikte olduğumuz anılar, Bae'yle geçirdiği güzel vakitler geliyordu aklıma.

Garipti. Aklım o kadar karışıktı ki sadece garip demekle yetiniyordum.

Kapının önünde durdum ve hala uyumakta olan ikiliye baktım. Pfftt. Bae ayağını onun üstüne atmıştı. Eşek. Resmen kocaman yatağa sığamıyordu. Tombik kızım benim. Sahi... Aklıma gelen şeyle gülümsemeyi kesip bileğimdeki gri saatime baktım. Yaklaşık üç saattir uyuyorlardı. Yani normalde az sayılabilirdi ama onlar için bu fazla bir zaman dilimiydi. Gerçekten uyuyacak mıydılar böyle?