Heist •Chanmin•

~35

Oy ve yorum lütfen 🐝🐢
•••

Karın üstünden kalkıp eve girdiğimizde ikimizde durgunduk. Gülümseyerek biz içeri girince cama bakmayı kesip bize dönmüş olan iki bebeğe baktım. Bu dünyada gerçekleri bizden daha iyi bilenlerdi onlar. Hae babası olduğumu hissediyor, Bae'de aynı şekilde Chan'ı...

Bizden çok daha zekilerdi.

"Yılbaşına ailecek girmek istiyorum." Dedim fısıltıyla. "Sıcak çikolatayla." Başımı kaldırıp yanımda gözleri kızarmış Chan'a baktım. Başını sallayıp dudağını ısırdı. Eskiden öyle yapardık. Birlikte olduğumuz yılbaşı gecelerinde elimizde onun hazırladığı sıcak çikolata, aynı battaniyede minik ledlerin içinde film izlerdik birlikte. Lezzetli yemekler yer sadece birbirimize ayırırdık bugünü.

"Hindi yaptım ben. Sıcak çikolatada şey ederiz. Yaparım ben. Yaparım." Başını salladı iyice tasdik etmek için. Ardından elini kaldırmış ve yanağıma koymuştu. Gerçekliğimi kontrol ediyordu sanki. Yalan yoktu. Beni bilerken bana dokunması bütün bedenimi titretmişti. Derin bir nefes aldık aynı anda ikimizde. Yüzümüzde hüzünlü bir gülümseme birbirimize baktık. Konuşulacak çok şey vardı. Sanırım ikimizde nereden başlayacağımızı bilmiyorduk.

"Ben yemeği çıkarayım." Alnımdan öpüp mutfağa geçtiğinde gözlerimi kıprıştırıp yanıma döndüm. Bae yüzünde hınzır bir ifade bana bakıyordu. Dudağımı büzdüm. "Dön önüne tombik. Ne oldu hoşuna mı gitti babanın öpülmesi?"

"Hı"

Güldüm ve yanağından kocaman öptüm. Akıllı oğlum ise gözlerini kıprıştırıp kıprıştırıp bakıyordu bize. Ondan da kocaman bir öpücük aldım ve saçlarını düzelttim. Çok tatlıydı. Minicikti. On ay boyunca görmediğim bebeğim gerçekten çok muhteşemdi.

Aklıma gelen şeyle, aceleyle yemeği hazırlayan Chan'a baktım. Hae'nin gerçek oğlu olduğunu bilmiyordu. Bae'ye ise bakar bakmaz gözü dolmuş resmen mutfağa kaçmıştı. Yerler temiz olsa Bae'ye git yakala derdim ama işte. Kirliydi ortalık.

"Böyle bir evde bebek bakılmaz. Temiz olmalı. Hae." Yumuşak yanaktan bir öpücük daha aldım. "Merak etme baba sana çok daha iyi bakacak."

"Hm."

Her zamanki gibi hmladığında bu seferde alnından öptüm. Nun da yanımıza gelmişti hızlıca emekleyerek. Chan'ın işinin neredeyse bittiğini görünce ikisini de kucağıma aldım ve Hae'nin odasına geçtim. Orada ışık düzeneği vardı. Ayrıca daha güvenliydi cam duvardan. İçimdeki suikastçı sağolsun her an tetikteydim.

Odaya girdim ve ayakta dikilen Hyunjin'i es geçip miniklerimi yumuşak yatağa bıraktım. Biz Chan'la içeri girince o odaya geçmişti. Gözleri bendeydi. Hissedebiliyordum.

"Bende gerçekleri duyabilir miyim?"

"Elbette." Dedim küçük yer masasının ayaklarını silerken. Bunun üstüne yemekleri koysak güzel olurdu. "Lavaboya kendini kilitlemiş Jeongin'i de çağır. Filmimizin geriye sarma veya tekrar oynatma seçenekleri yok."

İlk başta lavaboda olduğunu nereden biliyorsun bakışı atsada sormaktan vazgeçmiş ve sırtını duvardan ayırıp Jeongin'in olduğu yere adımlamıştı. Gücüm ve genetiğim hafife alınacak bir şey değildi. İkiz babası olmama rağmen hala formumdaydım. Masayı yanlarına koyup derin bir nefes aldım. İkiside minik ellerini uzatıp pat pat yapmışlardı. Elimi ellerinin üstüne koyarak yakalamaya çalışır gibi yaptığımda ise kıkır kıkır gülmüşlerdi. Saçlarını okşayıp derin bir nefes aldım.

Çok seviyorum. Fazla seviyorum öyle ki kalbim yerinden çıkacak sanki.

"Yemekler hazır. Gece gece yemek tuhaf gelebilir ama gecikmeli bir yılbaşı yemeği bu." Chan tepsiyi masanın üstüne koyup tekrar geri gitti. Cidden bakmıyordu. Seslice nefesimi verdim. Sanırım biraz zamana ihtiyacı vardı. Aynı kapıdan yavaşça içeri giren kızarık gözlü kardeşinin de ihtiyacı olduğu gibi.