Heist •Chanmin•

~45

Oy ve yorum lütfeeen🐝🐢
•••

Sarıyla karışık gri, siyah ve kızıl. Gerçi kızıl saçlı olan Minho'yla Jiu da aslında gri saçlıydı. Herneyse. Sonuç olarak şu an rengarenktik. Özellikle kızıl saçlı abimin göğsüne çıkıp orada duran sarışınım oldukça tatlı görünüyordu.

Evet Bae durmamış ve iki kurşunla vurulmuş Minho abimin üstüne çıkmıştı. Neyseki hareket etmiyor yanında oturan Hae'yle uğraşıyordu. Ani hareket ihtimali olduğu için yatağın yanındaki sandalyeyi iyice yaklaştırmış ve oraya oturmuştum. Kızım beni korkutuyordu.

"İyisin ama değil mi oğlum?"

Annem abimin alnından öptü ve yanağını okşadı. Öğrenir öğrenemez buraya gelmişti. Gerçekten tamamlanmıştı ailemiz. "Ölümüm gerçekten çocuklarımın elinden olacak. Ah... Hayatım sizin için endişelenmekle geçiyor."

Bu sözün yüzde sekseni benim sayemde olduğu için dudağımı birbirine bastırıp başımı eğdim. Anneme gerçekten çok zorluk çıkarmıştım ve çıkarmaya da devam ediyordum. Bang ailesinin bitişiyle artık o başa geçecekti ve bu daha büyük sorumluluklar demekti. Durdum. Başımı kaldırıp Bae'nin saçlarıyla oynayan abime baktığımda ise kaşlarım çatılmıştı. Sahi. Annem yaşı gereği yorgun düşen biriydi. İşleri devralacaksa bunu saf gri saçlara sahip olan asıl yönetici yapmalıydı. "Tatile çıkmalı- hayır. Bizimle olup torunlarına bakmalısın anne. Abim görevi üstlenmeli. Tabi ki iyileştikten sonra. Lütfen karşı çıkma. Seninde durumun iyi değil. Ayrıca ortak ailelerin susması için gri saçlı bir lider olmalı."

Annem bir bana bir de Minho'ya baktı. Tereddütlüydü. Muhtemelen oğlunu bu işlerden uzak tutmak istiyordu ama artık bang ailesi olmadığına göre işler değişebilir ve iyiye doğru gidebilirdi. Abim bunu yapabilecek düzeyde bir insandı. Onun zekası ve kalbi bu kötülüklerle dolu birlikteliği baştan oluşturabilirdi.

"Normal bir hayat yaşamanızı istiyorum ancak siz her zaman başınızı belaya sokmayı başarıyorsunuz. Jiu'ya herkesten uzak dur dedim aileye girmesine izin vermedim gitti savcı oldu resmen. Ah. Sizinle ne yapacağım ben."

"Az önce sevdiğim çocuğun en önemli görevleri yerine getiren üst düzey bir savaş makinesi olduğunu öğrendim." Felix'ten bahsediyordu. Bae'de amcasından bahsettiğini anlamış gibi başını kaldırıp Minho'ya baktı. Gülümsedim. Böyle olunca gıdığı daha net görünmüştü. "Şu saatten sonra istesem de normal olamam sanırım."

"Sevdiğim çocuk mu?"

Annem anlamaz bir şekilde bana baktığında bu sefer de ona baktım. "Öz abimden bahsediyor."

Gözlerini kapatıp başını geriye attığında abimde bende güldük. Bu sinirle gözlerini açmasına neden olmuştu ama Bae'yle Hae'nin gülüşü ortama karıştığında bize vurmaktan vazgeçip o da gülümsetmişti. Tombalaklarım bir kez daha beni korumuştu kısaca.

"Bir süre daha iş konuşmak istemiyorum. İyice dinlenmelisiniz. Hep birlikte vakit geçirmek istiyorum sadece. Güzel bir akşam yemeği hazırlayacağım ve hep birlikte olacağız tamam mı?" Yavaşça yatağın ucundan kalktı ve ikimizin de saçlarını karıştırdı. Bae'nin sırtından Hae'nin ise alnından öpmüş kapıya doğru ilerlemişti annem. Ah. Doğru ya.

"Aslında senin bir şey yapmana gerek yok anne. Abim akşam yemeğini hazırlayacağını söylemişti."

Kapının önündeyken durdu, bir bana bir de abime baktı. Yüzündeki şaşkın ifade anlatılmaz yaşanırdı resmen. "Hem savaş makinesi hemde yemekte mi yapabiliyor?" Kısık sesiyle kafamı hızlı hızlı salladım. Geri çekilip tek kaşını kaldırarak koridora bakmıştı bu sefer de. "Gerçekten garip bir ailemiz var."