မှော်စက်မှုအင်ပါယာ - ရှုယီ (ဘာသာပြန်)

ကြော်ငြာအသစ်

မှော်စက်မှုအင်ပါယာအခန်း ၀၅၇ ။ကြော်ငြာအသစ်

စက်တင်ပါနောက်ဆုံးပတ်ရောက်နေပြီဖြစ်ကာ နွေရာသီအပူလှိုင်းတို့တဖြည်းဖြည်းပျောက်ကွယ်သွားလေပြီ။ လေအေးတို့ပင် တချက်တချက် ဝှေ့လာသည်။

လမ်းဘေးသစ်ပင်ပေါ်က ရွက်ဟောင်းတို့ဝါရင့်လာသည်။ လေတချက်ဝှေ့လိုက်သည်နဲ့ သစ်ရွက်တို့လွင့်စဥ်ကျလာသည်။

သို့သော် ဤမျှ အေးမြသောရာသီဥတုတွင် ဖရီးမန်းသည်ချွေးတလုံးလုံးဖြင့်ဖြစ်နေသည်။ ရှပ်အင်္ကျီတစ်ခုလုံး ချွေးတို့စိုရွှဲနေပြီး နေရခက်လှသည်။

သို့သော် ‌တခြားရွေးခြယ်စရာမရှိပေ။ ကီလိုမီတာသုံးဆယ်မျှဝေးသော အိုင်ရီလန်မှ ဘန်တာမြို့သို့ ဂျုံ‌ပေါင်နှစ်ရာအိတ်သယ်လာသည့်အတွက် ဤမျှချွေးထွက်သည်မှာမဆန်းပေ။

တကယ်တော့သူဒီလိုလုပ်ဖို့မလိုပေ။ ရိတ်သိမ်းချိန်ရောက်ပြီးကတည်းက ဘန်တာမြို့မှ McGrady ကုန်သည်ကြီးများအသင်းသည် ထိုရွာသို့ လူလွှတ်၍ အဝယ်တော်ပို့ထားသည်။ ထိုရွာမှ ဂျုံအများစုကို သူတို့ဝယ်ထားပြီးဖြစ်သည်။

အရင်နှစ်ကသူလည်း ရောင်းဖူးသည်။ သို့သော် ယခုနှစ်တော့ သူကိုယ်တိုင်သွားရောင်းဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

သူ့အကြောင်းပြချက်ကရိုးရှင်းသည်။ သူ့ရွာတွင်ရောင်းလျှင် တပေါင်ကို ဘန်တာမြို့ထက် ကြေးဒင်္ဂါးသုံးပြားလျော့လေသည်။

ပေါင်နှစ်ရာဆိုလျှင် ငွေဒင်္ဂါးခုနှစ် သို့မဟုတ် ရှစ်ပြားလောက်ကွာလေသည်။

ဘန်တာမြို့ကသူ‌ဌေးများအတွက်တော့ ထိုငွေပမာဏ မြေ‌ပေါ်ကျသွားလျှင်တောင် ပြန်ကောက်မည်မဟုတ်ပေ။ အိုင်ရီလန်ရွာကလူများလည်းဂရုစိုက်မည်မဟုတ်။ ထို့ကြောင့်လည်း McGrady ကုန်သည်ကြီးများအသင်းဆီရောင်းချခြင်းဖြစ်သည်။

သို့သော် ကလေးသုံးယောက်နဲ့ငတ်ပြတ်နေသော ဖရီးမန်းလိုဆင်းရဲသားအတွက်တော့ ထိုငွေပမာဏသည် အင်မတန်များလွန်းလှသည်။ တခြားရွာသားများက တမင်သက်သက်ဒုက္ခခံသည်ဟုထင်ကြသည်။ သူကား မရမကသွားရောင်းလေသည်။