South Boys #5: Crazy Stranger

Chapter 17

WINDANG ANG BUONG PAGKATAO KO.

This was not imagination #120,245. This was real, this was really happening. Hinahalikan talaga ako ngayon ni Asher. At dito mismo sa dilim!

Isang dampi na mabilis lang ang ginawa ko sa kanya kanina, pero ang ganti niya ay paghigop yata sa aking kaluluwa!

Asher soft lips were on mine. Gumagalaw iyon, umaatake, dinudurog ang mga labi ko sa nakakakiliti at nakakakuryenteng paraan. Sa umpisa lang ako nagulat, hanggang sa kusa na akong napapikit kalaunan.

Hinayaan ko siya kahit parang may pagkakataon na hindi niya alam ang ginagawa. Sumasablay ang mga labi niya sa mga labi ko, pero tuloy pa rin siya. I didn't have any experience in this aspect, so I couldn't tell if he was good, but I knew he wasn't a lousy kisser. Bakit? Kasi nasasarapan ako.

Parang isang panaginip ito. Ganito pala mahalikan. Iyong mga nababasa ko kasi sa libro at napapanood sa TV ay hindi ko naman nararamdaman, kaya hindi ko masabi kung ano ang pakiramdam. Lalo kapag iyong humahalik sa 'yo ay iyong taong gusto mo, nakakahibang.

Masarap kahit parang hindi na yata ako makahinga. Dumilat ako at nakitang nakapikit siya habang gumagalaw ang ulo, parang pumapapak ng kung ano. Mukhang enjoy na enjoy siya dahil napapaungol pa. May paghagod na rin ang kamay niya sa likod ko.

Mga ilang segundo pa ay nauubusan na talaga ako ng hangin, tapos palalim pa nang palalim ang paghalik ni Asher sa akin. Parang gusto niya na akong lulunin. Nang maramdaman ko ang dila niya na nagtatangka na pumasok sa aking bibig ay doon ko na siya natapik sa kanyang balikat. Ang kaso, nakatatlong tapik na ako ay hindi pa rin siya tuminag.

"Uhmp!" Lumayo ako pero sumunod ang mga labi niya. Ayaw talagang paawat.

Mukhang na-enjoy niya nang husto. Okay lang naman, kaya lang ay hindi na talaga ako makahinga. Feeling ko ay kulay ube na ako. Mabuti na lang at may narinig kaming radyo, kasabay ng liwanag mula sa isang flashlight. Parating ang bike ng guard na nagro-roving! Doon ko naitulak nang buong lakas si Asher palayo sa akin.

"Hah!" Kandasagap agad ako ng hangin. Shoot, akala ko ay matutuluyan na ako!

Si Asher naman ay pakurap-kurap habang nakatingin sa akin. Mukhang ngayon lang nahimasmasan. Napahilamos siya ng palad sa kanyang mukha. O di nahiya siya ngayon.

Sa sumunod na mga sandali ay humupa na ang tensyon, kaya lang ay hindi naman kami magkandaugaga kung paano kikilos at magsasalita. Pati ako ay bigla na lang din nahiya. Pareho tuloy kami ngayong natatanga na hindi makatingin sa isa't isa.

"Uh, gabi na." Halos sabay pa naming sabi kahit kanina pa gabi. Actually, mag-uumaga na nga. Wala lang talaga kaming masabi.

Tumayo na siya. "Ah, Lai, baka hinahanap ka na. Hatid na kita."

"Ah, oo nga, sige." Parang robot na tumayo na rin ako.

Wala kaming kibuan sa paglalakad. Parehong nangangapa. Sa harapan ng bahay namin ay doon hinawakan ni Asher ang kamay ko. "Lai..."