South Boys #5: Crazy Stranger

Chapter 75

YOUR ENEMIES ARE ALSO MY ENEMIES.

Tumango ako habang pumapatak ang mga luha. I felt the weight of the world lifted as Asher and I locked eyes. It was as if his warm gaze were treating my whole being; alleviating my anger, my worry, and my fears.

Palagi akong lumalaban mag-isa, palaging ako ang gumagawa ng paraan kapag may problema, at ako lang din palagi ang nagluluksa sa tuwing nasasawi o nagdidiwang kapag nananalo sa huli. Pero sa pagkakataong ito ay meron akong kakampi.

At ganito pala ang pakiramdam ng hindi ka nag-iisa. Na puwede naman pala umasa minsan sa iba, kaya tuloy sa isang iglap, ang lahat ng tapang ko ay namahinga, at bigla ay gusto ko na lang ipaubaya ang lahat-lahat sa kanya.

Pinaikot ni Asher ang baril sa mahahabang daliri niya saka humakbang palapit sa akin. Sina Tita Rica naman at Mamila ay sabay na napaatras.

Nang nasa tapat ko na siya hinawakan niya ako sa ulo. "Di ba bilin ko sa 'yo na 'wag kang aalis nang walang kasama?" Hindi galit, sa halip ay ang hinahon at ang gaan ng boses niya. His pretty eyes were also looking at me gently.

Sa pagkahulog sa nakakarahuyong mga mata ni Asher ay huli ko nang nakita na nanakbo pala papunta sa patio. Pagbalik ay may hawak na itong mop ng sahig. Napatili ako nang ubod lakas nito iyong inihataw sa likod ni Asher.

Bali ang mop at wasak ang dulo niyon pero ni hindi man lang natinag si Asher sa pagkakatayo. Ang makakapal at itim na itim niyang mga kilay ay bahagyang nagsalubong. Ang mapupulang mga labi niya ay mahinang napamura.

Si Tita Rica naman sa likod ay takot na napaatras. "H-hindi ko sinasadya!"

Kalmado lang naman si Asher na hinarap si Tita Rica. Dinampot niya iyong dulo ng mop. Iyong may basahan. Pagkadampot ay ibinato niya iyon sa mukha ni Tita Rica na napasigaw sa takot.

Si Renren na mukhang medyo natauhan na sa kapraningan kanina ay kinausap ako. "Lai, you should leave. You're pregnant at baka mapaano ka pa rito. Ako nang bahala kina Mommy and Mamila!"

Si Mamila na nagpunta pala sa kusina ay may bitbit ng kutsilyo ang isang kamay at sa kabila naman ay tadtaran para shield nito. Ang tapang-tapang na naman. "Ano, akala mo ay matatakot mo kami ng baril mo! Go on, young man, shoot me! And I will stab you!"

Gumitna naman si Renren. Kay Asher na ngayon nakatingin. "I still hate you, birdbrain, but please get Lai out of here. Baka makasama sa kanya ang stress dito! Her safety must be the top priority!"

Napatingin muli si asher sa aking tiyan na malaki. Bumuga siya ng hangin at hinuli ang pulso ko. "Tara na muna, baby mama."

Hinila niya na ako papunta sa pinto, pero bago lumabas ay nilingon niya muna sina Tita Rica at Mamila. "Para lang malinaw, itatak niyo ito sa mga kukote niyo. Hindi ako takot maging kriminal para sa pamilya ko. Kaya kung mahal niyo rin ang pamilya niyo at ayaw niyong mabalita sa TV, wag na kayong magpapakita kay Lai kahit anong mangyari!"

Bago lumabas ay yumuko pa ako kina Mamila. "Huling paggalang ko na po sa inyo ito." Pagkatapos ay blangko ang mukha na nag-dirty finger ako. "At ito ay para sa ginawa niyo sa mama ko."

Inakbayan naman na ako ni Asher at sabay na kaming pumunta sa kotse niya na nasa labas. Iyong red na Mazda. Siya ang nagbukas sa akin ng pinto ng passenger's seat saka umikot sa driver's.

Sa loob ay siya rin ang nagkabit sa akin ng seatbelt. Wala kaming kibuan nang i-start niya na ang engine. It was like he gave me the chance to cry and finally let go of the anguish that weighed on my heart.