TİRYAKİ ~ BxB

60. bölüm : KARANLIKLAR ÇÖKMÜŞ ÜZERİME

Öncelikle böyle bir şeyi söylemek ve söylememek arasında çok tereddütte kalmıştım ama en sonunda söylemeye karar verdim, çünkü bu kitabı başından sona büyük bir heycanla ve istekle okuyanlara borçluyum diye düşünüyorum.

Düşkünlük kitabımda olduğu gibi bu kitabımda da senaryoyu ve finali değiştirmek istemiyorum.

Her şekilde yazılan yorumları ve mesajları okuyor ve önerilerinize uymaya gayret ediyorum. Ama lütfen benden kurguyu değişterecek şeyler yapmamı istemeyin.

Bana yazılan yorum ve mesajlarda kitaba ve benim kurguma saygı duyanlar olduğu gibi bunu yapmayanlar da var. Mesaj olarak öyle kötü şeyler yazılıyor ki gerçekten artık yazmak içimden gelmiyor. Bunlar eleştiri değil düpe düz hakaret ve küfürler...

Beddua edenler mi ararsınız, tanımadığı halde kişiliğime laf edenler mi ararsınız, sayısız ailemi edilen küfürler mi ararsınız... Lütfen yapmayın, ben sadece yazıyorum. Hoşunuza gitmezse yapmanız gereken çok basit, okumazsın olur biter. Bu tür çirkin mesajlara gerek yok.

Böyle ahlaksız yorum yapanlar olduğu gibi kitaptaki şeyler hoşuna gitmese de ' eline sağlık ' diyenler de var. Sadece onlar için bu kitabı final yapacağım. Çünkü biliyorum ki onlar kurguda ki olaylar ve karakterler hoşuna gitmese de hep yanımda. Ben de onlar icin büyük bir özveriyle yazıyorum. İyki varsınız...

Bir kaç kişiyi tenzih edip hepinizi selamlıyor ve öpüyorum.

Bugün yağmurlu, iç karartıcı, bir hava vardı tıpkı geçmişteki ben gibi. Bir takım garip duygular, kötümser düşünceler, kendi kendime açıklayamadığım sorular sabahtan beri kafamı kurcalıyor ama bunları açıklığa kavuşturacak gücüm yetmediği gibi böyle bir istek de duymuyordum.

Aslında yanlış, doğru ya da yanlış bir insanı deli gibi sevmekle başlardı. Hiç bir zaman, hiç bir koşulda bir insan deli gibi sevilmemeliydi. Aşkın da, aşktan ölmenin yalan olduğunu da bilerek yaşanılmalıydı. Zamanın yaraya merhem olmasını beklemek yerine o yarayı almamaya gayret edilmeliydi. Sonuç olarak sevmemeliydik hiç kimseyi, bağlanılmamalıydı körü körüne...

Hayatım yanlışlarla doluydu. Bu yanlışlarımın tek sebebi, tek bir kişiye bağlıydı. Benim de suçum vardı ama ben en azından göründüğüm gibi biriydim. Dos doğruydum. Rengim belliydi. Yalanım dolanım yoktu. Ama, kördüm, sağırdım...
Emrah'la yaşadığım birlikteliğime baktığımda da, onun bana duyduğu şeyin saplantılılık olduğunu görmeliydim. O'nun gerçekten bir hasta olduğunu anlamıydım.