KNA(Re-Published Version)

FIVE

Bea's POV

Days after andito pa din kami sa ospital...Medyo mahina si ate...yun ang napapansin ko..Hindi pa dumadating si Daddy pero on the way na siya...si Mommy..kakatawag lang...nasa airport na din siya...Parang sabay na sila ni Daddy pupunta dito....

Ngayon nasa may gilid ako ni ate..pati si Jake...nasa kabilang side....Nakapikit lang si ate habang nakikinig sa book na binabasa ko para sa kanya....

Ate: Bei....Jake....

*napatingin naman kami ni Jake sa kanya..nagmulat pa siya ng mata....

Bea: bakit ate?

Ate: pag wala na ako gusto ko magiging ok kayo...pwede ba yun?

Bea:.ate naman e...

Ate: please baby...si Jake....hindi ka niya pababayaan...diba babe?

Jake: oo naman babe...

*napatingin ako kay Jake...ang lungkot din ng mata niya...

Ate: basta...ayaw ko na mag aaway kayo...kayong dalawa...kayo yung source of strength ko...kaya magiging masaya ako kung magiging.maayos kayo...walang bangayan...walang asaran.....Saka Babe...yung bilin ko sayo...

Jake: Julie naman e..wag ka muna magsalita ng ganyan...

Ate: gusto ko lang na iremind kayo...hanggat kaya ko pa...

Bea: ate...lumaban ka please...lumaban ka lang...hindi ko na aawayin si Jake...

*napangiti naman si Ate..

Ate: Baby...si Jake...pag wala na ako...siya na yung magiging kakampi mo...

*iimik pa sana ako nung biglang bumukas ang pinto...sa wakas...dumating din sina Mommy at Daddy.....

Mabilis na lumapit sila kay ate..kami naman ni Jake sa may gilid lang nila...

Daddy: anak...im sorry...hindi agad ako nakauwi...

Julie: ayos lang po...alam ko.naman naghihirap kayo sa pagtatrabaho para samin ni Bei...

Mommy: anak...kumusta na.anong nararamdaman mo..

Ate: ok naman po ako e....lalo na andito na kayo pareho.....

Mommy...Daddy....Salamat po...salamat sa ilang taon na pag aasikaso nyo sa mga pangangailangan namin...Pero ngayon po....alam ko...hindi na ako magtatagal....

Daddy: anak don't say that..dadalhin ka namin sa Canada...dun ka magpapagamot...

*ngumiti si ate..pero ko na hirap na siya..tapos umiling siya kay Daddy...

Si Mommy naman inakbayan ako..kaya yumakap ako sa may beywang nya...

Ate: hindi na po Daddy...Sa totoo lang po masaya na ako...nakatapos na ako sa pag aaral...kaso Daddy...hindi ko na po kayo matutulungan sa negosyo.....Pero Dad...anjan po si Jake...magaling po siya...alam ko matutulungan niya kayo balang araw....Give him a chance Dad...

*sabi yun ni ate sa hirap na tinig..parang pansin ko hirap na siyang huminga...actually the doctor told us na ate can leave anytime now...

Daddy: anak...wag ka magsalita ng ganyan...gagaling ka..at kayong dalawa ni Jake ...kayo ang magmamanage ng negosyo natin...

Ate: sorry daddy..hindi ko po masasabi yan...

Daddy: anak...

*parang unti unti  na din natitinag ang depensa ni Daddy...

Ate: mommy...

Mommy: si Bei po..tulungan nyo siya...alam ko balang araw magiging tulad nyo siya na isang sikat na fashion designer....magaling siya Ma...Manang mana po siya sa inyo....Kaya Daddy...pag nawala na ako...hayaan nyo po si Bea na gawin yung mga makakapagpasaya sa kanya....

Sana din po mahanap nyo sa mga sarili nyo yung pagpapatawad sa isat isa..hindi pa po huli ang lhat...may chance pa kayo...magiging masaya ako..once na maranasan ng kapatid ko ung buhay na kasama kayong pareho na nagmamahalan at nagbibigayan....

*naiyak na ko...all along hindi man lang nagisip si ate ng para sa sarili niya...lahat para sakin....She love me that much.....i am really lucky having her...

Mommy: mas magiging masaya anak kung sama sama tayong lahat diba...lumaban ka...para samin ng Daddy mo at para kay Bea....

Ate: alam nyo Ma...tanggap ko na po...na hindi na ako magiging parte ng hinaharap nyo...but still before i leave...ayoko na po na may unfinish business ako...Mom...Dad..please...promise me...you'll be mature enough..accept each other...at syempre po..yung pinakaimportante...wag nyo po sanang pabayaan ang kapatid ko...kailangan niya kayo lalo na sa oras na nawala na ako...kaya po please...be there for her... guide, and love her...she still needs to be taken care of..

*sa kabila ng sakit kina Mommy...habang tumutulo ang luha nila..

Daddy: dont worry...we will take care of her...

Mommy: and support her every step of the way...But please anak...lumaban ka...

Ate: if only i can...but i know Mom..i cant...I have been fighting for too long...and im afraid i have to go...

*medyo habol na ang hinga ni ate...tapos medyo pumipikit na siya..

Jake: babe..wag muna...kailangan kita...mahal kita...

Ate: im sorry...i know someday you will meet the one destined to stay with you forever....i love you babe...your the only man i love beside Dad....please..remember what i told you...

*ano kaya ang bilin ni ate kay Jake...Tumango kasi si Jake....

Bea:ate...please...fight..marami pa tayong pupuntahan...

Ate: baby...wala man ako sa tabi mo..pero lagi mo.lang tandaan masaya ako na susubaybay sayo.san ka man makarating...i will always be your number one fan...but now...baby...i am tired...so please..let me go....let me go...

*i was crying....umiiyak na din si ate...bumitaw na ako kay Mommy tapos yumakap ako sa ate ko...

Bea: ate...i love you so much...so much that even if it hurts me...im willing to let you go..if thats the only way to  make you feel better....

ate: always remember me...Mahal na mahal kita Baby...basta...wala man ako sa tabi mo....sa tuwing malulungkot ka..damhin mo ang tibok ng puso ko...dahil sa bawat pag tibok ng puso mo..yun ay ako sinisigaw ang pagmamahal ko sayo....

Bea: Mahal din kita ate...

*yakap ko si ate....umiiyak ako...hanggang sa naramdaman ko na unti unting humulagpos sakin ang kamay niya..kasabay ang pagtunog ng machine na nagpapakita ng tuwid na linya...patunay...na wala na siya....Iniwan na niya kami....Parang unti unti akong nawawalan ng lakas....Wala na si Ate...wala na siya...

To be continued....