KNA(Re-Published Version)

THIRTY EIGHT

Bea's POV

All this years lumayo ako at iniwan soya dahil sa maling akala...Iisipin nyo napaka common reason.....pero kung kayo kaya ang nasa lugar ko...hindi ba kayo masasaktan at mag iisip na lumayo....

And no..after years....narinig ko yung totoo...all along ang babaeng pinaseselosan ko pala at ako ay iisa....ako pala ang first love ni Jake...Matiyaga niyang kinwento kung paano nagsimula ang lahat...I cant help but feel ashamed of myself.. i judged him..and keep my child's existence just because of my false accusations..

Ngayon natatakot ako..paano pag nagdamdam siya sakin...kaya pa din ba niya akong mahalin  kung malalaman niya ang totoo tungkol kay Pia..at kung kaya niya pa din akong tanggapin sa kabila ng lahat..he even asked me kung mahal ko pa din siya...i was about to answer nung biglang nagring ang phone ko..

At para akong binuhusan ng malaming nung marinig ko ang sinabi ni Daddy..magkasama na kaming sakay ni Jake sa kotse..ramdam ko yung sobrang kaba...Napansin siguro ni Jake..kaya hinawakan niya ng mahigpit ang kamay ko..

Jake: dont worry..she'll be fine..

*tanging tango na lang ang naisagot ko sa kanya...Ilang minuto pa at nakarating na kami sa ospital...Shocked was written on my parents face upon seeing me with Jake...pero saka ko na ipapaliwanag sa kanila...Ang anak ko muna ang iisipin ko..

Bea: where is she..kumusta na po  siya..

*tanong ko sa kanila..

Dad:nasa  OR pa siya anak....nabagok ang ulo niya kaya  medyo madaming dugo na ang nawala sa kanya....

Bea: ano pong sabi ng doktor?

Mommy:wala pa anak...hindi pa sila lumalabas...Kumalma ka lang..magiging maayos si Pia...

*paano ko gagawin ang kumalma..ang anak ko na ang nasa panganib....hindi siya pwedeng mawala....
My mom wrapped her arms around me...para suportahan ako...kasi sobra sobrang kaba ang nararamdaman ko...saka syempre nagsisisi ako...kung sana sinama ko na lang siya kanina..

Bea: ano pong nangyari..bakit siya nasagasaan?

Dad: kasalanan ko anak.....hindi ko naagapan ang pagtakbo niya...sabi niya hahabulin ka niya...saktong paglabas niya  ng gate...may dumaan na taxi..buti na lang hindi ganun kabilis ang pagdadrive nya..anak..im sorry..napabayaan ko si Pia..

*umiling ako kay daddy...Hindi tamang magsisihan kami ngayon...Saka..hindi naman din yun ginusto ni Daddy..

Bea: dad..wag nyong sisihin ang sarili nyo...aksidente po yun..wala kayong kasalanan..

*tahimik na kaming nag aantay sa doktor na tumitingin sa anak ko..nung biglang may isang doktor  na tumingin sa gawi namin...Base sa tingin nya akin parang kinikilala niya ako...at para akong natauhan at kinabahan nung mamukhaan ko siya..

Doc: is that you Beanca?

Bea: huh?

*wala akong maisagot sa kanya..ano ba dapat kong isagot e.kung ramdam ko ang pagkabog ng aking dibdib...sasagot na sana ako nung naunahan niya ako...

Doc: hindi mo na ba ako naaalala...Ako yung OB na nagcheck up sayo almost three years ago....hindi ka na bumalik sakin nun...bigla ka nang nawala...kumusta..anong naging baby.mo?

*dirediretsong sabi niya...hindi ako makaimik agad...kita ko din ang malahulugang tingin sakin nina Mommy..hindi man ako nakatingin pero alam ko...naguguluhan na si Jake ngayon..

Kaso sa sobrang friendly ni Doc..tumitig pa siya kay Jake...

Doc: ikaw malamang si Mr. Dela Paz?