KNA(Re-Published Version)

THIRTY NINE

Jake's POV

Sabi ko noon sa sarili ko noong naaalala nyo pa kung sakaling hindi umalis si Bea...Baka sabay na kami ni Tito Ben na magkakarga ng baby...hindi ko akalaing all this years pala e magiging makatotohanan yun...Dahil wala akong kaalam alam na tatay na pala ako sa lumipas na halos tatlong taon...

Wala pa naman talaga akong ideya ...hanggang sa marinig ko ang sinabi ng babaeng doktor..hinggil sa pagpapacheck daw ni Bea sa kanya tatlong taon na ang nakakaraan...Nasabi niya pa na OB siya...At bilang alam ko naman na may nangyari saming dalawa..Magiisip ako talaga na napakalaking posibilidad na nabuntis ko siya..

Nakaalis na ang doktor...pero pinili kong manahimik...hanggang sa lumabas ang doktor mula sa OR....sinabi niya na kailangang masalinan ng dugo si Pia...At first i saw how determined Bea was para sabihin na handa siya na mag donate ng dugo
...But...too bad na hindi siya ang kamatch...kundi ako...so i think there is no point of over thinking things...It is positive...Pia is mine...

Sumama ako sa nurse para mapabilis ang pagsasalin ng dugo sa anak ko...parang ang sarap sabihin na "anak ko" siya....at malamang din na masarap marinig na tawagin niya akong "daddy"...

Hours later..magkasama kaming pumasok ni Bea sa ICU..Pia is in state of Coma...at ang bigat nun sa pakiramdam..naisip ko nga sana ako na lang....Kesa makita kong nasasaktan ang anak ko at nahihirapan.Kita ko na just like me..Bea is in pain..masakit itong bagay na ito para sa kanya..alam ko..

Marahil dahil sa bugso ng damdamin...nasumbatan ko siya..pero naglaon..naunawaan ko siya...I should not blame it all to her...kasi alam ko may pagkukulang din ako..

I held Pia's hand...and asked her to fight...na marami pa kaming oras na dapat bawiin...Its so painful to see her like this...may pasa..may galos....at may mga bagay na nakakabit sa kanya...para matulungan siyang makahinga...

Napaiyak ako..ramdam ko ang kamay ni Bea na humahagod sa likod ko..at alam ko tulad ko umiiyak din siya...
Panay ang dasal ko sa Maykapal...na tulutan niya pang mabuhay ang aking anak...

*napasubsob ako sa anak ko....hindi ko ata kaya na muling mawalan...i have through worst..hindi ko man nakasama ang anak ko sa buong durasyon ng paglaki niya..pero ramdam ko sa puso ko ang aking taos pusong pagmamahal para sa kanya..

Hanggang sa hindi ko inaasahan...narinig ko ang...isang tinig na labis na nagpaluha sakin at kay Bea..

Pia: Mhie...

*mabilis na lumapit si Bea kay Pia..

Bea: baby..im glad your awake...

*tipid naman na ngumiti ang anak ko..na tila hindi alintana ang mga sugat niya..Nagulat pa ako nung marahan niyang iangat ang kamay niya at nilagay sa pisngi ko...Pinahid ng maliit na daliri niya ang luha ko..

Pia: why awr you kyaying tito Jek?
(Why are you crying tito Jake?)

*napailing na lang ako...

Jake: nothing...im just happy that finally your awake..

Pia: dont woyi po..im otey now..
(Don't worry po..I'm okey now..)

*ngumiti naman ako..

Bea: baby..how are you feeling?

Pia: im otey..but my ed erts Mhie...
(I'm okey..but my head hurts Mommy...)

Bea: ohh..may baby..but aside from that?

Pia: this erts too.
(This hurts too)