KNA(Re-Published Version)

SIX

Bea's POV

up until now i still can't believe that ate is gone....andito kami ngayon sa chapel kung san siya nakaburol...ngayon ang huling gabi ng burol niya....madaming tao na nakikiramay samin...Yung mga kaibigan ni ate...family ni Jake...yung mga teachers sa school...yung mga relatives namin on both side lahat e andito....

nakatayo ako ngayon sa tabi ng lagayan ni ate...nakatingin sa kanya...para lang siyang tulog e...ang ganda niya...At ayon sa mga nakakakita e mukha naman daw mapayapa na ang itsura ni ate....

Tinititigan ko siya..kasi this will be the last time i will see her...at alam nyo ba na napakasakit isipin na bukas at sa mga darating na araw...wala na ang ate ko na laging anjan para lambingin ako...yakapin at halikan ako..At ang nagiisang alam ko na kahit anong mangyari tanggap ako ng buong buo...

Naramdaman ko ang pagpatong ng kamay sa balikat ko...at si Mommy ang nalingunan ko...

Mommy: baby...hindi ka pa nakain...baka magkasakit ka niyan...

Bea: hindi po ako gutom mommy..

Mommy: alam mo anak....the day before i left for Canada many years ago i was really about to bring you with me...napakabata mo pa nun...

Pero tumanggi ang Daddy mo...hindi daw tama na paghiwalayin namin kayong magkapatid....

And i guess he was right....

Seeing how you and your ate love each other naiisip ko na napakswerte namin ng Daddy nyo na kayong dalawa ang nagdamayan para makasurvive sa immaturity namin....We love the both of you too much...But now..honestly...i dont know what to do next...all i know is that..i will make it possible to make Julie's last wish came true...after this...i will leave for Canada..not to work..but to file a resignation....

*gulat akong napatingin kay mommy...

Bea: pero mommy...diba pangarap mo yun..

Mommy: yeah...but your ate made me realize na there is a lot more fulfilling to do...hindi lang ang fashion ang dapat kong icareer...kasi ina ako...at asawa....nagkachance na ako na ichase ang pangarap ko...ngayon alam ko panahon na para magpakaina at asawa ako....Sayang lang at kailangan pang mawala ni Julie..para marealize ko yung mga pagkukulang ko....

Pero anak..i promise...i'll make it up to you..lalo na at ikaw na lang at ang daddy mo ang naghihintay sa pagbabalik ko...Hanga ako sa ate mo anak...she manage to understand things..and ofcourse...i know you love her more than me or your Dad..hindi kita masisisi...kasi nung mga oras na kailangan mo ng magulang..tanging ang ate mo lang ang anjan para sayo...siya yung nagpuno ng mga bagay na hindi namin nagawa para sa yo.....But please anak...give me a chance na makabawi...hindi ko man malampasan ang ate mo..mapantayan ko lang....ayos na ako...give us a chance na makapasok jan sa puso mo...

*tipid lang akong ngumiti...tapos yumakap ako sa kanya....i'm crying again...ang sakit naman kasi talaga na mawalan..ng minamahal...

Minutes after ngkaron ng mass...then after the mass pa ung eulogy e..nauna na sina Daddy at Mommy..si Jake naman ayaw kaya ako na ang last na magsasalita....hawak ko ang panyo ko sa isa kong kamay dahil halos hindi ko maampat ang luha ko....

Bea: uhm...pano ba ko magsisimula....?alam nyo po...yan yung nasa isip ko since the day that ate left....at yan din ang nasa isip ko habang kaharap ko kayong lahat ngayon

...

I still cant believe that i am here in front of you...speaking and sharing things...dahil sa pagpanaw ni ate....

Ang bilis lang kasi ng pangyayari...it took me by surprise....kasi kami ni ate...we build our dreams together..i already see my future might be with her by my side....

*sabi ko sabay punas ng luha ko...

Bea: Sabi ko nga nun...many would think that we are lucky born having a golden spoon on our mouth....pero alam nyo po...mali....ang isang bagay na alam ko na maswerte ako e yung magkaron ng kapatid na tulad ni ate...

Daddy...he's always busy...working...traveling...nagtatampo nga ako e...kasi parang hindi lang si Mommy yung nang iwan....Si Daddy din....pero alam nyo po..ate made me realize na our parents leave not because hindi nila kami mahal...kundi sobrang mahal nila kami na gusto nila yung kasiguraduhan na maayos yung kinabukasan namin...

Nagets ko naman yung point niya...pero syempre magkaiba kami ng way sa pagtanggap sa mga bagay...I just found out one day na..i already built walls around my heart...sinet ko sa utak ko na si ate...siya lang ang nagiisang tao na andyan para sakin....at magmamahal sakin....that is why i became distant...Gusto ko na siguradong mapagkakatiwalaan ang isang tao..bago ko siya papasukin sa mundo ko..

And now... seeing her lying in that casket...lifeless....pained my heart....i just did not expect her to leave just like that...

*i was blinded by tears...but i can still  see the people's sympathy for me...i saw my parents wiping their tears away...

Bea: i still cant accept the  fact na hindi ko na siya makaksama...hindi ko na siya makikita...hindi ko na siya malalambing..hindi ko na siya mayayakap....napaka daming magbabago....almost all of me will change..now that ate is gone.....

I still remember the day she died...binilin niya lahat kina mommy....pero sa lahat ng bilin niya...ako lahat yung makikinabang...kesyo be mature enough kasi i still need to be taken care of...Support me to reach my dreams......And be with me kasi i sabi ni ate...i deserve to have a complete family na nagmamahalan...at walang away....sabi niya..masaya na siya na maging masaya ko....na matupad lang ang pangarap ko parang natupad na din ang pangarap niya...

Napaka selfless po niya...kaya napakaswerte ko na siya yung ate ko....Since the day that Mom left...ate was the one who took all the responsibilities....Siya kasi yung mas tough saming dalawa...ako yung lagi niyang inaalalayan kasi mahina ako sa problema....Kaya alam ko...ramdam ko...my world now is  undefinable....kasi sa puntong ito...hindi ko pa din alam..kung anong mangyayari....ngayong wala na ang super hero ko.....My ate....

*hawak ko ang cordless mic na lumapit ako kay ate.......pinahid ko ang luha ko....

Bea: ate......i will miss you...i love you so much...at i know alam mo yun...even if it hurts me...I will let you go now...You have love me enough...now i know..i have to face the reality ..on my own....i love you ate...forever and for always...thank you for everything.....till we meet again....

*sabi ko...sabay yakap sa casket niya...

...ramdam ko yung kirot sa puso ko..lalo pa at alam ko na hindi na niya ako mayayakap pabalik..hindi ko na mararamdaman yun ulit....

I just felt someone pulled me...and i was surprise to see my Dad  beside me...he's crying too....

Hinila niya ako at pinaloob sa braso niya....dun ako umiyak ng umiyak.....hinahaplos lang ni daddy ang likod ko....

Kinabukasan hinatid na si ate sa huling hantungan niya.....nakiusap ako sa nag aayos ng libing kung pwede na buksan yung casket ni ate...i want to hug and kiss her for the last time..

Pero bago yun pinapahid muna sakin nina lola yung luha ko...bawal daw kasi matuluan ng luha si ate e...

Kaya pinahid ko..then..binuksan na...i put my palm on her cheek...syempre...wala na yung warmth...kasi malamig na siya...i bent down and place my cheek on her chest....and place my arm on her waist....

Bea: i will always treasure the memories we once had...mahal na mahal kita ate...take a rest now....wag mo na akong alalahanin...i will be strong...i promise....

*sabi ko sa kanya..ramdam ko ang hawak ni Mommy sa beywang ko...sila ni Daddy kiniss din si ate...si Jake din....Then ako naman hinalikan ko siya sa may noo niya... at tinitigan ko siya sa huling pagkakataon...hanggang sa sinara na ang lagayan niya...at pinasok na siya sa huling hantungan niya...

Now....i have to be strong....and conquer all the things on my way....thinking that ate is just up there in heaven...looking down at me....smiling...and telling me you can do it baby...im always here guiding and loving you from heaven.....

To be continued....