"Her şey seninle güzel; bu toprak, bu taş bile..."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Toprak <3
★
1 Ay Sonra
Valeriynin taburcu olmasından bu yana dört hafta geçmişti. Bu süre boyunca nikah günü almış, minik kızımız için beşik dahil olmak üzere odası için bir sürü şey seçip Muğla da ki eve göndermiştik. Kıyafetleri ise almaya devam ediyorduk. Şimdiden minik prensesin iki valiz dolusu kıyafeti olmuştu.
"Annecim yemek hazır gelin hadi!" Çoğunlukla pembe kıyafetlerin olduğu valizin ağzını kapatıp shnezokla oynayan Valeriynin yanına ilerledim ardından siyah polo yaka tişörtünün sardığı geniş sırtına sarılıp ensesine küçük öpücük bıraktım.
"Hadi sevgilim gidelim mutfağa, çok acıktım." Valeriy shnezoku kafesine koyduktan sonra bana doğru dönüp dudağıma küçük bir öpücük bıraktı.
"Çok mu acıktı benim bebeğim?" Kafamı sallayıp gülümsediğimde, Valeriy diz çöküp karnıma büyük bir öpücük bıraktı. "Güzel kızım acıktı mı peki?" Valeriy altıncı aya girdiğim için artık fazlasıyla büyüyen karnıma öpücükler bırakmaya devam ederken gıdıklandığım için kıkırdadım.
"Acıktık babası, hadi gidelim artık." Valeriy gülümseyip doğrulduktan sonra dudaklarıma tekrardan küçük bir öpücük bıraktı. "Öpmelere doyamadın bugün." Valeriy gülümseyip dudaklarını bu sefer boynuma bastırdı.
"Ben ne zaman seni öpmelere doydum ki?" Kıkırdadığımda Valeriy de gülümsedi ardından geri çekilip elimi sıkıca tuttu ve odadan çıkıp mutfağa doğru ilerledi. Tam bir aile babası olmuştu.
"Gelin oğlum, geçin oturun." Babam bize gülümseyerek sandalyeleri gösterdiğinde bizde gülümsedik ardından yerlerimize oturup annemin de gelmesiyle yemeğe başladık. Babam Valeriy vurulduktan sonra ona daha bir ılımlı davranmaya başlamıştı. Tam affedemiyordu ama onu anlayabiliyordu artık. Bu bile yeterliydi aslında bizim için.
"Bak yemeklerinizi iyice yiyin, yarın nikahınız var enerji toplamanız lazım." Annem önümüze tabakları ittirirken aklıma gelen nikahla tekrardan heyecanlandığımı hissettim. Yarın Valeriyle nikahımız vardı. Bu hafta sonu da bir sıkıntı çıkmazsa Muğlaya gidiyorduk. Başta annemle babam bu kararımıza, benden ayrılmak istemedikleri için karşı çıksa da sonradan bir şeylerden uzaklaşmaya ihtiyacımız olduğunu anladıkları için kabul etmişlerdi ancak iki ay da bir buraya gelme zorunluluğum vardı.
"Öyle öyle." Babamda annemi onayladığında sohbet ederek yemek yemeye devam ettik ardından geç saatlere kadar hep birlikte vakit geçirdik.
Valeriy çok geçmeden gitmek için ayaklandığında istemeye istemeye onu yolcu edip direkt odama geçtim ardından kenarda duran valizlere kısa bir bakış atıp yatağıma uzandıktan sonra yarını düşünerek uykuya daldım...
