•• Sweet Disasters ••

[ ᴡʜʏ ᴠᴏᴛᴇꜱ ᴀʀᴇ ɪᴍᴘᴏʀᴛᴀɴᴛ ]

پیرو سخن نویسنده‌ی انتهای پارت بیست و چهارم لازم دیدم تا یک دور به صورت جداگونه بهتون توضیح بدم که چرا ووت‌ها مهمن.

همون‌طور که قبلاً هم گفتم، هربار ورود شما به چپترهای یک بوک، ویوی جدیدی براش محسوب می‌شه. به این صورت که الان که وارد این چپتر می‌شید، تعداد ووت‌ها پنجاه‌ تاست. یک دور به هر دلیلی واتپد رو می‌بندید یا از بوک خارج می‌شید و وقتی که باز برمی‌گردید تا این چپتر رو بخونید، ویوها می‌شن پنجاه و یکی. در نتیجه تعداد ویوها به طور دقیق برای یک نویسنده مشخص نمی‌کنه که اثرش چندتا خواننده داره.

اما ووت چطور؟ هر اکانتی فقط یک‌بار می‌تونه به یک چپتر ووت بده. پس فشردن اون ستاره‌ی پایین صفحه علاوه بر اینکه به نوعی امتیاز برای اون چپتر به حساب میاد، حکم حاضری زدن شما رو هم داره. هرچقدر که ووت‌های Disasters بیشتر باشن، من متوجه می‌شم تعداد خواننده‌های ثابتش چقدره. به دنبال بالا رفتن این تعداد ثابت، من هم در جایگاه نویسنده‌ی اثر با احساس اینکه کارم مخاطبین بیشتری داره و افراد بیشتری پیگیرش هستن، حجم پارت‌ها رو بیشتر و فاصله‌ی آپشون رو کم می‌کنم.

به این دلیله که به تعداد ووت‌ها اهمیت می‌دم و ازتون خواستم در صورتی که واقعاً اثر رو دوست دارید این ستاره‌های نارنجی رو ازش دریغ نکنید. اینطوری هم من خوشحال و پرانرژی می‌شم، هم فاصله‌ی زیادی بین آپ چپترها پیش نمیاد و داستان از یاد شما نمی‌ره و هم نیاز نیست تا مدت زیادی برای هر چپتر صبر کنید.

چیز خوبیه خلاصه. بهش اهمیت بدید.

شب و روزتون بخیر.💕