MÜDDESSİR

~24~

"arkadaşım neden bu kadar erken kalktın, bak davada bitti. Artık dinlenme zamanı! "
Zehra'nın salonun kapısından bana seslendiğini duyunca kafamı kaldırıp gülümsedim

"günaydınnn güzellik, Vee gâyet iyiyim ben, dava hakkında tuttuğum notları bilgiseyara geçiriyorum sadece. "
Ekranı görmemesi için bilgiseyarı iyice kendime çektim.
Zaten uykulu olduğu için fazla kurcalamayıp, kahvaltı için mutfağa yönelmişti.

Dün davadan sonra rahatlamam gerekirken, Kenan ilkanın dediği şeyler beynimde dolanmıştı gece boyu, huzursuzluk fazla'da uyutmamıştı açıkçası beni. Gece boyu düşünmüştüm ne yapacağımı.
Şimdide kenan İlkan'ın gerçekten bir kızı varmı diye bulabildiğim tüm bilgileri toplamaya çalışıyordum.
Ama kişisel hayatı hakkında pek bir bilgi gezinmiyordu internette.

Tek yolu kendisine sormaktı, beynim Bu konuya hiç bulaşmamamı, dava bitmişken artık kendim ile ilgilenmemi söylerken içten gelen bir ses bu olay tam olarak çözülmeden asla rahat edemeyeceğimi söylüyordu.
Ve ben bu konuda içimdeki sesi dinlemeyi tercih ediyordum.

Telefonuma gelen titreşim ile bakışlarımı bilgiseyardan çekip masanın üstündeki telefonumu elime aldım
Mesaj murattan gelmişti, ister istemez bir merak sarmıştı içimi.
Hemen mesaja tıkladığımda davalar dışında bir mesaj atmasını beklemediğim için şaşırmıştım.

"hayırlı sabahlar Elif, rahatsız etmek istemem ama nasılsın?"  mesaja çok geçmeden cevap verdim.

"hayırlı sabahlar, iyiyim hamd olsun.
Sen nasılsın, bir sorunmu var?"

"bende iyiyim, bir sorun yok sadece seni merak ettim seni"

Beklemediğim mesaj ile baktım bir süre ekrana, beni neden merak etmiş olsun ki? Ne yazmam gerekiyordu?
Neden merak ettin yazsam saçma mı olurdu? Yada hiç bir şey yazmasam ayıp mı olurdu?
Ne yazacağımı düşünürken, Zehranın odaya girmesi ile bakışlarım ona döndü

"kız ne oluyor, neden kıpkırmızı oldun? Ateşin felanmı çıktı yoksa"
Yanıma gelip hemen elini alnıma dayamıştı. Ben birşeyler gevelerken Zehranın gözü çoktan mesajlaşma açık olan telefonuma çarpmıştı.
Mesajları okuduktan sonra her zamanki sırıtışını takınıp imalı imalı konuştu

"Ben dedim sana bu işin kokusu yakında çıkar diyee"
Ekranı hızlı bir şekilde kapatıp ne yapacağımı bilemeyerek ayağa kalktım

"Zehra saçmalama lütfen, neden merak ettiğini bende anlamadım ama bu aralar yorgun gözüküyordum onunla alakalıdır kesin"
Zehra da ayağa kalkıp karşıma geçtiğinde ellerini beline yerleştirmiş sırıtmaya devam ediyordu.
Hayır ortada bir şey de yoktu adam sadece iyimisin yazmış.

"ahh benim gönül gözü kör olmuş arkadaşım ahhhh, ne zaman göreceksin bazı şeyleri"

"ne gibi şeyleri?"
Soruyordum çünkü gerçekten anlamıyordum. Ne olabilirdi, Murat ile toplasan bununla birlikte iki kere dava dışında konuşmuştuk hem dünkü konuşmada motivasyon konuşmasıydı.

Zehra beni az önce ayağa kalktığım koltuğa tekrar oturtturup yanımada kendi oturarak yönünü bana doğru çevirdi.

"şimdi sana bir kaç soru soracağım, ve sonucunda benim bir şey dememe bile gerek kalmayacak"
Ellerimi göğsümde birleştirip tamam anlamında salladım başımı

"evine saldırı olduğunda beni buraya kim gönderdi?"

"Murat gönderdi. Ama bu görevi olan bir şey benimle bir alakası yok ki!"

"tabiki buraya polis gönderebilirdi, ama o en güvendiği polisi olan beni seçti, hatta sırf ben yanında olayım diye bir kaç nöbetimi bile ayarladı."