အတ္တ...လွန်ဆွဲ
ညို့ချက် ရေကစားလို့ဝသွားတော့မှ အိမ်ပေါ်ကိုပြန်တက်လာခဲ့သည်။ ရေမိုးချိုးကာအဝတ်အစားများလဲပီး လျှောက်လည်ဖို့ လူကြီးနဲ့အတူတူထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ အကိုက သူအတွက်နဲ့ ဒီကျွန်းမှာဆို ညို့ချက်သဘောကျတဲ့အရာတွေသာ တည်ဆောက်ထားပီး လိုလေးသိပ်မရှိအောင်လုပ်ထားပေးသည်။ လည်ပတ်ကြည့်နေတုန်းဗိုက်အနည်းငယ်ဆာလာတာကြောင့် စားသောက်ဆိုင်တခုကိုသွားလိုက်တော့ ဆိုင်ထဲဝင်လိုက်ရုံနဲ့ ဝန်းထမ်းများအသီးသီးရပ်ကာကြိုဆိုနေကျသည်။ ထို့နောက်တူညီသောအသံများဖြင့်
"ကြိုဆိုပါတယ် သူဋေးလေး နဲ့ သူဋေးကတော်"
"ဘယ်လိုခေါ်လိုက်တာ"
"သူဋေးလေးနဲ့ သူဋေးလေးကတော်ပါ"
"မင်းတို့ကိုဘယ်သူခေါ်ခိုင်းတာလဲ"
"သူဋေး..ခေါ်ခိုင်းတာပါ"
ညို့ချက် သူအားသူဋေးလေးလို့ခေါ်ပီး လူကြီးအား သူဋေးကတော်ဟုခေါ်လိုက်တာကြောင့်နားကြားများမှာသလားဟု ထပ်ကာ ပြန်မေးလိုက်ချင်သာ။ အကိုကပြောထားတယ်ဆိုတော့ ဘာမှထပ်မပြောတော့ပဲ လူကြီးမသိအောင်သာရယ်နေလိုက်သည်။ ထို့နောက်ရယ်သံကိုထိန်းကာ
"ထားတော့ "
"ဟုကဲ့ သူဋေးလေး ဒီဘက်ကိုကြွပါ"
"မလိုဘူး"
ညို့ချက် လမ်းညွန်ပြမဲ့ဝန်းထမ်းအားမလိုကြောင်းပြောပီးဆိုင်အတွင်းဝင်လာကာ စားပွဲတခုတွင်ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ဆိုင်သည်လဲတကယ်ကို ပင်လယ်အငွေ့အသက်ရအောင် ဆောက်လုပ်ထားချင်ပင်။ ပင်လယ်ပစ္စည်းများနဲ့သာ မွန်းမံထားပီး အပြင်အဆင်ကအစ ထိုင်ခုံအဆုံး။ စိတ်ထဲအကိုကိုယ်လေးစားလို့မဆုံးပေ ဒီကမ္ဘာမှာ အကိုကအတော်ဆုံး။ ဟင်းပွဲများလာချတော့ ညို့ချက်တို့စားသောက်ကျရာ လူကြီးရဲ့မျက်နှာကအနည်းငယ်ဆူပုတ်နေသယောင်။ လူကြီးလဲသူနဲ့တွေ့ကထဲက mafiaဆိုတဲ့ ဂုဏ်ပုဒ်ကပျောက်ကွယ်သွားသလိုပင်။
"လူကြီး ဘာဖစ်လို့လဲ"
"ကလေးငယ်အကို မတရားလိုက်တာ ကိုယ့်ကို သူဋေးကတော်တဲ့"
