Bölüm 21 : Hayale bile müdahale vardı.
☆☆☆☆
Gölge 15 yaşındayken....
Genç adam fazla soğuktu, artık aile ona karşı duygusuz piç tabirini kullanıyordu. Umursamazca davransa bile her duyuşta kötü hissederdi, evden gitmek istiyordu ama dahaca çocuktu. Buradan gidebilmesi için reşit olması lazımdı, o sadece 15'inde idi.
%: Afferim, ben zaten senin başarılı olacağını biliyordum Sinan'cım. Gelecekte ne olmak istersin bakim?
Dedi 11'inde ki çocuğu taktir edip saçlarını şefkatle severken, bu kişi sevgili annesi Handan Kara idi. Onu sevmeyip başka birilerini taktir eder. Bile bile onun gözü önünde yapardı çünkü onun rahatsız olduğunu biliyordu. Akşam yemeği adına ortakları gelmişti, bu ortaklarının diğer oğluydu. Aile 2 çocukluydu, bunlar gibi cani birisi değillerdi. Bu nedenle Gölge babası sandığı adamın onları nereden bulduğunu anlamıyordu.
Sinan : Doktor olmak istiyorum efendim.
Kadın : Sen ne olacaksın Gölge'cim?
Dedi o balkondayken izleyen kadın, adı Şule idi. Eşinin adı da Koray idi, küçük çocuğun adıysa Deniz idi. Güzel bir aile oldukları için Gölge onlara özeniyordu. Lâkin özeniyor olduğunu asla belli etmezdi, kendinden ödün vermezdi.
Gölge : Psikolog olmak istiyorum efendim.
Dedi soğuk ve bir o kadarda mesafeli bi şekilde, kimseyle gereksiz samimiyete girmezdi. Gerçi kendi ailesine bile uzakken başka birisine yakın olmak zaten zordu. Botan Kara duyduğuyla direkt geri yaslanarak konuşmuştu.
Botan B : Ah Gölge ah, Şule hanım sormasa hayal kurduğunu bize demeyeceksin.
Dedi sinirle dişlerini sıkarak, siniri tek fark eden Gölge idi. Adam resmen hayal kurar diye kızıyordu, ona göre adamın sorusu; "nasıl bize demezsin?" demekle aynıydı. Gergince yutkunarak şunu söylemişti.
Gölge : Özür dilerim dedim sandım.
Botan B : Birdaha olmasın.
Koray B : Abartma ortak, çocuk sadece hayal kurmuş.
Dedi Gölge'yi savunarak, Botan Kara'ya uyuz olmuştu sadece ortaklık bozulmasın diye sabrediyordu. Ancak yakındır dellenirdi çünkü adamın Gölge'yi eziklemesine dayanamıyordu. Sabrı yavaş yavaş bitiyordu hatta son demlerini yaşıyordu. Gölge için son günlerde geliş gidişi artmıştı, genç adama zarar gelmesin diye gelip gidiyordu. O an Botan Kara keyifle lafa girince istemsiz kaşlarını çattı.
Botan B : O benden izinsiz su dahi içemez, demi sevgili oğlum? Bana böyle bi densizlik yapmaz, izin alır.
Gölge : Evet baba.
Koray B : Abartma ortak, hem onu bu denli sıkma yoksa mazallah çocuğu tez elden kaçırtırsın. Dayanamaz bilesin.
Botan B : Onda kaçacak cesaret yok Koray, sen hiç merak etme!
Koray B : Evcil hayvan gibi ha?
Botan B : Sayılır...
Diyince Gölge hiddetle ona baktı ama aldığı tek cevap iğrenç sırıtma oldu. Botan Kara resmen onunla alay ediyordu, yanında kim olursa olsun ondan nefret ettirmenin yolunu bulurdu. Yakında Koray Bey'i de ondan iğrendirmenin yolunu bulurdu yada tam tersi olurdu. Belki de Gölge Koray Bey'leri Kara ailesinden soğuturdu.

ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gölgenin Yankısı!
Teen Fiction"Gölgelerin rengi olmaz" dedi çocuk, derdi vardı bu sesinden bile belliydi. Yırpandığı gözlerinden bile belliydi. Sırf annesi onu sevmiyor diye ölmek istiyordu, yaşamaktan nefret ediyordu....